Jan Stadnicki (1841–1919)

Józef Stadnicki
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1841 ; Tarnów
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 1919 ; Kraków
Ojciec	Bronisław Stadnicki
Matka	Krystyna z domu Stadnicka
Żona	Teofila Bogumiła hr. Łubieńska
Dzieci	Andrzej, Bogumiła, Antoni Bronisław, Maria Kunegunda, Bernard, Joanna Krystyna i Jan Krzysztof

Jan Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 31 stycznia 1841 Tarnowie, zm. 20 grudnia 1919 w Krakowie) – polski ziemianin, inżynier, poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego i austriackiej Rady Państwa, dożywotni członek Izby Panów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów w Paryżu odbył praktykę inżynierską na linii kolejowej Paryż–Bordeaux. Po powrocie do Galicji pracował przy budowie linii kolejowej Lwów–Kołomyja, regulacji rzek oraz pracował we własnych majątkach.

Od 1866 roku działał w Towarzystwie Gospodarczo-Rolniczym w Krakowie i wielu innych organizacjach gospodarczych. Pracował m.in. w Radzie Nadzorczej Austriackiego Banku dla Krajów Koronnych w Wiedniu, był przewodniczącym Rady Nadzorczej Österreichische Central-Boden-Credit Bank w Wiedniu.

W 1877 roku został posłem do Sejmu Krajowego z okręgu tarnowskiego, zasiadał w tym sejmie do 1895 roku, był wybrany z IV kurii okręgu wyborczego Brzesko. W 1882 roku objął mandat w Izbie Poselskiej Rady Państwa w Wiedniu. W 1895 roku został dożywotnim członkiem Izby Panów w Wiedniu. W 1917 roku wycofał się z życia politycznego.

Był właścicielem dóbr: Wielka Wieś, Milówka i Rożnów (wraz ze wsiami Bujne, Łaziska, Radajowice, Wiesiółka i Zagórze).

Po śmierci został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Wojniczu.

Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Bronisława Stadnickiego, powstańca listopadowego, i Krystyny z domu Stadnickiej. Ożenił się 21 września 1872 roku z Teofilą Bogumiłą hr. Łubieńską h. Pomian, z którą miał dzieci:

Andrzeja (ok. 1873–1916)
Bogumiłę (ok. 1873–1933)
Antoniego Bronisława (1874–1906)
Marię Kunegundę (1876–1910, późniejszą Mańkowską)
Bernarda (1879–1904), oficera armii belgijskiej
Joannę Krystynę (1879–1923), późniejszą żonę Jana Stadnickiego (1879–1923), która odziedziczyła Wielką Wieś
Jana Krzysztofa (ur. w 1881, zmarłego w dzieciństwie).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Anna Wiekluk: Stadnicki Jan. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 396–398. ISBN 83-88909-02-9.
Jan Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-04].
Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892. Lwów: 1892.
Stanisław Grodziski: Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993. ISBN 83-7059-052-7.