Jan Stopczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Stopczyk
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1958
Zgierz

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

182 cm

Pozycja

napastnik

Jan Stopczyk (ur. 28 listopada 1958 w Zgierzu) – polski hokeista, olimpijczyk.

Jeden z najlepszych napastników w historii polskiego hokeja na lodzie. Zawodnik Boruty Zgierz (1975-1977), ŁKS Łódź (1977-1979 i 1981-1987), Legii Warszawa (1979-1981), TTH Toruń (1995), HC Bydgoszcz (1996) oraz klubów włoskich i belgijskich. W polskiej lidze podczas 13 sezonów rozegrał 360 meczów, strzelając 245 goli.

Zdobywca Złotego Kija redakcji "Sportu" dla najlepszego hokeisty kraju w sezonie 1986/1987. Zwycięzca "punktacji kanadyjskiej" w tym samym roku oraz król strzelców polskiej ligi w sezonie 1983/1984.

Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie (1984) i Calgary (1988) oraz pięciu turniejów o mistrzostwo świata.

Po wygraniu przez Polskę turnieju mistrzostw świata Grupy B w 1985 i uzyskanym awansie do Grupy A został odznaczony Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[1].

Jego syn Paweł uprawia hokej niezawodowo, występuje w amatorskiej drużynie Łódzki Hokej[2].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne
Indywidualne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, Nr 89 z 17 kwietnia 1985. 
  2. Hokej.net - W Łodzi grali Kanadyjczycy [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  3. Wygrali i wrócili do gr. „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 82 z 7 kwietnia 1987. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]