Jan Tabaczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Tabaczyński
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1878
Brzeżany

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1940
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1897–1927

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

20 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii

Jan Tabaczyński (ur. 10 grudnia 1878 w Brzeżanach, zm. 27 lipca 1940 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 grudnia 1878 w Brzeżanach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała i Rozalii z Bajzingerów.

W latach 1889–1893 uczył się w c. k. Gimnazjum w Stryju, a przez kolejne cztery lata w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie. W 1897 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii z przydziałem do 6 węgierskiego pułku piechoty w Budapeszcie[1].

W czasie I wojny światowej na froncie rosyjskim. W 1917 został odkomenderowany do Polskiej Siły Zbrojnej w charakterze instruktora.

5 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem od dnia 1 maja 1918[2], i przydzielony z dniem 1 grudnia 1918 do Poselstwa RP w Budapeszcie, w charakterze pełnomocnika wojskowego. 24 października 1919 objął dowództwo 28 pułku Strzelców Kaniowskich i sprawował je do 25 czerwca 1920. 30 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3]. 19 sierpnia 1920, w czasie wojny z bolszewikami, objął dowództwo 42 pułku piechoty. 10 października 1920 objął dowództwo XXXVI Brygady Piechoty, a 12 listopada 1920 dowództwo XXXV Brygady Piechoty i 42 pp w Łachwie. 26 lutego 1921 został odkomenderowany na kurs informacyjny dla wyższych dowódców przy Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów. 23 kwietnia 1921, po powrocie z kursu, objął dowództwo XXXV BP i garnizonu Pińsk. 1 czerwca 1921 ponownie objął dowództwo 42 pp. Od 6 marca do 6 lipca 1922 był słuchaczem kursu dowódców piechoty dywizyjnej i pułków piechoty w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie.

3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Z dniem 15 października 1922 przeniesiony został do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy pułku[4]. W lipcu 1923 został przydzielony do 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej[5]. 1 grudnia 1924 awansował na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 33. lokatą w korpusie generałów. W maju 1925 został mianowany dowódcą 20 Dywizji Piechoty w Słonimiu[6]. 3 listopada 1926 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[7]. Z dniem 31 maja 1927 przeniesiony został w stan spoczynku[8]. Osiadł w majątku Komarówka k. Buczacza[9].

Zmarł 27 lipca 1940 w Warszawie. Pochowany w alei głównej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A23-tuje-2)[10].

Był żonaty, miał sześcioro dzieci.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zakrzewski 2016 ↓, s. 474.
  2. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 29 z 15 marca 1919, poz. 910.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 755.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 16 września 1922, s. 722.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 18 lipca 1923, s. 469.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 14 maja 1925, s. 255.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926, s. 398, 399.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927, s. 70.
  9. a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
  10. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 996.
  12. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 108.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 2 lipca 1921, s. 1108.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 2 lipca 1921, s. 1108, tu medal.
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 108, tu rumuński Medal Karola.
  16. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880, tu order 5 klasy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]