Jan Tacina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Tacina
Data i miejsce urodzenia

25 października 1909
Oldrzychowice

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1990
Katowice

Miejsce spoczynku

Nowy Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej

Zawód, zajęcie

muzykolog, etnograf, pedagog

Alma Mater

Konserwatorium w Katowicach

Wyznanie

ewangelicko-augsburskie[1]

Jan Tacina (ur. 25 października 1909 w Oldrzychowicach, zm. 16 grudnia 1990 w Katowicach) – polski muzykolog, etnograf i pedagog.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Naukę rozpoczął w polskim gimnazjum w Cieszynie, kontynuował w seminarium nauczycielskim w Bobrku. Początkowo pracował jako nauczyciel w Ustroniu, potem w Hołdunowie pod Lędzinami, jednocześnie rozpoczął studia w Konserwatorium w Katowicach, które ukończył w roku 1938. W okresie II Rzeczypospolitej zebrał i przekazał Polskiej Akademii Umiejętności kolekcję cieszyńskich pieśni ludowych. Zebrał też ponad 600 pieśni i tańców śląskich oraz 50 zapisów fonograficznych, przekazanych do archiwum fonograficznego w Poznaniu. Wiosną 1940 został aresztowany przez Gestapo i uwięziony w obozach koncentracyjnych w Dachau i Gusen do końca 1941, a następnie pracował w hucie w Linzu. W okresie wojny zebrał wspólnie z Aleksandrem Kulisiewiczem 550 pieśni i wierszy obozowych.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Bielsku-Białej i podjął pracę w szkolnictwie. W latach 1950–1961 był pracownikiem Instytutu Sztuki PAN, gdzie gromadził pieśni i tańce ludowe z terenu Śląska Cieszyńskiego, Górnego i Opolskiego. W roku 1956 ukończył Konserwatorium w Katowicach i zajął się stworzeniem nowej metody wychowania muzycznego w szkole podstawowej. W roku 1967 rozpoczął pracę w dziale etnografii Muzeum Okręgowego w Bielsku-Białej. Opublikował wiele artykułów na temat folkloru śląskiego w periodykach śląskich. W roku 1976 przeszedł na emeryturę. Zajął się opracowaniem chorałów dla parafii polskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

W 1982 roku uhonorowany Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia[2]. W roku 1983 otrzymał Nagrodę im. Karola Miarki[3]. W 1977 roku został laureatem Nagrody im. Oskara Kolberga[4]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Zmarł w 1990. Spoczywa na Nowym Cmentarzu Ewangelickim w Bielsku-Białej[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jan Tacina. historia.luter2017.pl. [dostęp 2017-03-01]. (pol.).
  2. ↑ Jan Tacina. historia.luter2017.pl. [dostęp 2022-06-15]. (pol.).
  3. ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego, Wyróżnieni Nagrodą im. Karola Miarki [online] [dostęp 2016-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-03].
  4. ↑ Jan Tacina - laureat Nagrody Kolberga 1977 [online], www.nagrodakolberg.pl [dostęp 2024-01-10].
  5. ↑ Ewidencja Miejsc Pamięci Województwa Śląskiego. www.katowice.uw.gov.pl. [dostęp 2017-03-01]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Turek, K. Jan Tacina jako śląski folklorysta muzyczny. w: Z zagadnień folkloru muzycznego na Śląsku Cieszyńskim. Katowice 1977, s. 138–16?.
  • Pieczka, K.: Na 70-lecie urodzin Jana Taciny – folklorysty i pedagoga. Kalendarz Ewangelicki, 1980, s. 293–297.
  • Tomiczek, M.: Jan Tacina - śląski folklorysta muzyczny. Podbeskidzie, 1983, zesz. 1–2, s. 40–42.
  • B. Turno, In Memoriam. Jan Tacina 1909–1990, "Lud", tom 75, 1992, s. 349–350. cyfrowaetnografia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-25)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Tacina&oldid=72466233”