Jan Wojtkowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Wojtkowiak SVD
Sługa Boży
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1917
Bruczków

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1940
Mauthausen-Gusen

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

werbiści

Śluby zakonne

19 maja 1940

Jan Wojtkowiak SVD (ur. 18 grudnia 1917 w Bruczkowie, zm. 25 grudnia 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

20 grudnia 1917 roku został ochrzczony, a do Pierwszej Komunii Świętej przystąpił 19 maja 1929[1]. W 1933 roku podjął naukę w Małym Seminarium w Bruczkowie, a po ukończeniu Niższego Seminarium Duchownego pw. Królowej Apostołów w Rybniku w 1939 roku wstąpił nowicjatu w Chludowie[1].

Po wybuchu II wojny światowej, 25 stycznia 1940, Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne[1]. Aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (oznaczony pod numerem 11432), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (gdzie nadano mu numer 7320)[1].

Tam wyniszczony ciężką pracą zachorował i wyrzucony do przedsionka zamarzł. Jego zwłoki spalono w krematorium.

Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kalendarium. [dostęp 2009-09-05].

Źródła internetowe[edytuj | edytuj kod]