Jan z Mirecourt
Jan z Mirecourt (zm. po 1350) – filozof i teolog francuski, członek zakonu cystersów oraz wykładowca na uniwersytecie paryskim. Zwolennik nominalizmu i ockhamizmu, zajmował się teorią poznania.
Do zakonu wstąpił w 1345. Komentował Sentencje Piotra Lombarda w zakonnym kolegium św. Bernarda, które funkcjonowało w Paryżu. W 1347 część tez z Komentarza potępił Robert z Bardi, kanclerz uniwersytetu paryskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Dyl, A. Rogalski, Jan z Mirecourt, [w:] „Encyklopedia Katolicka”, t. 7, Lublin 1997, kol. 921-922.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tatarkiewicz Władysław, Historia Filozofii, t. 1: Filozofia starożytna i średniowieczna, Warszawa 1983, s. 302.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jan z Mirecourt – dzieła w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):