Jane Pierce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jane Means Appleton Pierce
Ilustracja
Portret Jane Pierce, autorstwa Johna Chestera Buttre'a
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1806
Hampton

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1863
Andover

Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
Okres

od 4 marca 1853
do 4 marca 1857

Poprzedniczka

Abigail Fillmore

Następczyni

Harriet Lane

Faksymile

Jane Means Appleton Pierce (ur. 12 marca 1806 w Hampton, zm. 2 grudnia 1863 w Andover) – żona 14. prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki Franklina Pierce’a oraz pierwsza dama USA w latach 1853-1857.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jane Appleton urodziła się 12 marca 1806 roku w Hampton, jako córka pastora Jessego Appletona i Elizabeth Means[1]. Miała troje rodzeństwa[1]. Około 1824 roku poznała swojego przyszłego męża Franklina Pierce’a, którego poślubiła dziesięć lat później[2].

Po zawarciu małżeństwa Jane przeprowadziła się do Waszyngtonu, gdyż jej mąż pełnił rolę kongresmana[3]. Ponieważ źle znosiła atmosferę stolicy, powróciła do domu swojej matki w Amherst[3]. Wkrótce potem urodziła pierwszego syna, który zmarł po trzech dniach[3]. Jane Pierce przeniosła się następnie do domu swojej siostry[3]. W 1842 roku Franklin zawiesił karierę polityczną i powrócił do domu w Concord[3]. Oboje skupili się na wychowaniu dwóch synów, którzy urodzili się kilka lat wcześniej[3]. Starszy z nich, Frank, zmarł na tyfus w 1843 roku, co spowodowało głęboką depresję Jane Pierce[3].

W 1852 roku Franklin został kandydatem na prezydenta z ramienia Partii Demokratycznej i wygrał wybory[4]. Na trzy miesiące przed objęciem urzędu, 6 stycznia 1853 państwo Pierce uczestniczyli wypadku pociągu, wracając z pogrzebu krewnego[4]. Jedyną ofiarą śmiertelną tego wypadku był ich ostatni syn, Benjamin[4]. Utrata wszystkich trojga dzieci oraz perspektywa przeprowadzki do Waszyngtonu, pogłębiła depresję Jane i znacznie pogorszyła jej stan zdrowia[4]. W czasie prezydentury męża, prawie wcale nie podejmowała obowiązków pierwszej damy – zastępowały ją jej ciotka, Abby Kent Means oraz żona ówczesnego sekretarza wojny Jeffersona Davisa, Varina[5]. Nie wydawała też żadnych przyjęć i zakazała sobotnich koncertów piechoty morskiej[5] Po raz pierwszy pokazała się publicznie 1 stycznia 1855[6]. W dwóch ostatnich latach prezydentury Franklina, Jane zaczęła nieco udzielać się towarzysko i organizowała nieduże przyjęcia[6]. Włączała się także w ruch abolicjonistyczny[6].

Po opuszczeniu Białego Domu, Pierce’owie pojechali w dwuletnią podróż, odwiedzając m.in.: Włochy, Indie Zachodnie i Maderę[6]. Po powrocie, zamieszkali w Concord[6]. Stan zdrowia Jane coraz bardziej się pogarszał[6]. Zachorowała na gruźlicę, co doprowadziło do śmierci 2 grudnia 1863 w Andover[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jane Appleton poślubiła Franklina Pierce’a 10 listopada 1834 roku w Amherst[2]. Para miała trzech synów: Franklina (1836-1836), Franka Roberta (1839-1843)[3] oraz Benjamina (1841-1853)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 182.
  2. a b L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 183.
  3. a b c d e f g h L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 184.
  4. a b c d e L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 185.
  5. a b L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 186.
  6. a b c d e f g L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 187.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]