Janusz Bogdan Faliński
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 października 1934 |
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 2004 |
| profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: ekologia roślin, geobotanika | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1978 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Janusz Bogdan Faliński (ur. 28 października 1934 w Rakoniewicach (wielkopolskie), zm. 11 listopada 2004 w Białowieży) – polski botanik i ekolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego (1957). Wieloletni pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego – profesor nadzwyczajny od roku 1978, profesor zwyczajny od 1986 r. W roku 1959 rozpoczął pracę w Białowieskiej Stacji Geobotanicznej UW, trzy lata później został jej kierownikiem. Zajmował się antropogenicznymi zmianami roślinności, kartografią roślin i dynamiką wegetacji.
Był członkiem włoskiej Akademii Nauk Leśnych. Został uhonorowany w roku 1995 tytułem Doktora Honoris Causa Uniwersytetu w Camerino we Włoszech.
Działał w Polskim Towarzystwie Botanicznym, w którym pełnił funkcje członka zarządu głównego i przewodniczącego Sekcji Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej, a także w Polskim Towarzystwie Geograficznym (w Klubie Teledekcji Środowiska). Członek kilku komitetów PAN oraz rady naczelnej International Association for Vegetation Science.
Był redaktorem periodyku Phytocoenosis, autorem i redaktor wielu publikacji naukowych. Najważniejsze z jego publikacji książkowych to:
- Kartografia geobotaniczna, Warszawa 1991
- Przewodnik do długoterminowych badań ekologicznych, Warszawa 2001
Ostatnią książką, nad którą pracował jest wydana pośmiertnie interdyscyplinarna praca zbiorowa pt. Haćki. Zespół przyrodniczo-archeologiczny na Równinie Bielskiej, Warszawa-Białowieża 2005, której autorami są botanicy, geolodzy i archeolodzy.
Oprócz prac naukowych pisał też eseje, które wydał w zbiorze pt. Wyścig na okręcie „Beagle”. Eseje o nauce i uczonych. Warszawa 2004.
W 1989 otrzymał Medal im. Władysława Szafera[1]. W 2009 koło wolsztyńskie Klubu Przyrodników ze Świebodzina zorganizowało ogólnopolskie spotkanie upamiętniające jego postać[2].
Był mężem Krystyny Falińskiej, botaniczki i ekolożki, profesorki Instytutu Botaniki PAN. Mieli dwoje dzieci, córkę i syna Jarosława[3][4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Tablica pamiątkowa poświęcona pamięci prof. dr hab. Janusza Falińskiego znajdująca się w Białowieskim Parku Narodowym -
Głaz pamiątkowy w parku pałacowym w Wolsztynie -
Grób Janusza Falińskiego znajdujący się na cmentarzu w Białowieży
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Medal im. Prof. Władysława Szafera
- ↑ Sprawozdanie Zarządu Klubu, w: Bociek, nr 1/2010, Klub Przyrodników, Świebodzin, s. 3, ISSN 1426-3904
- ↑ Laureaci Medalu im. Prof. B. Hryniewieckiego [online], Polskie Towarzystwo Botaniczne [dostęp 2022-02-13].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni red., Janusz Bogdan Faliński (1934 – 2004) człowiek i dzieło, „Wiadomości Botaniczne”, 57 (1/2), 2013, s. 107 [dostęp 2022-02-13].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Kto jest kim w botanice polskiej. Zbigniew Mirek, Lucyna Musiał, Jan J. Wójcicki (red.). Kraków: Wydawnictwa Instytutu Botaniki PAN, 1995, s. 88, seria: Polish Botanical Studies – Guidebook Series. ISBN 83-85444-34-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka prof. Janusza B. Falińskiego. mindstorm.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)].
- Dąb im. prof. Janusza Falińskiego w Puszczy Białowieskiej
- Encyklopedia Puszczy Białowieskiej - Prof. J.B. Faliński
- Prof. zw. dr hab. Janusz Bogdan Faliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-12-29].[martwy link]