Janusz Rewiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Rewiński
Ilustracja
Janusz Rewiński (2007)
Data i miejsce urodzenia

16 września 1949
Żary

Zawód

aktor, satyryk, polityk

Współmałżonek

Iwona Biernacka

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Janusz Rewiński (ur. 16 września 1949 w Żarach) – polski aktor, satyryk i polityk, poseł na Sejm I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie pochodzącej z okolic Równego na Wołyniu. Ukończył Technikum Budowy Silników Lotniczych we Wrocławiu, następnie w 1972 studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie.

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów występował w prowadzonych przez Wiesława Dymnego Spotkaniach z Balladą oraz w Piwnicy Pod Baranami (wtedy powstał monolog Fiut rozszyfrowywany jako Film i uwentualnie telewizja). Był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym występował w roli Wacława oraz Papkina w Zemście Aleksandra Fredry. Po udanym debiucie w Poznaniu przez kilka lat wraz z Zenonem Laskowikiem występował w kabarecie Tey. W latach 80. pojawił się m.in. w duecie z Bohdanem Smoleniem.

Popularność przyniosły mu występy w Kabarecie Olgi Lipińskiej, w którym wcielił się w rolę „Miśka”, gruboskórnego dyrektora teatru. Wystąpił w licznych filmach, m.in. w Podróżach pana Kleksa oraz Kilerze. Zagrał też w takich serialach jak Zmiennicy czy Tygrysy Europy. Grywał często wpływowych i nieokrzesanych mężczyzn. Odrzucił propozycję zagrania Ferdynanda Kiepskiego w sitcomie Świat według Kiepskich[1].

W 1993 po dwuletniej przerwie na okres sprawowania mandatu posła wrócił do Kabaretu Olgi Lipińskiej, gdzie wcielił się ponownie w rolę Miśka, tym razem próbującego dostosować zespół do wymogów gospodarki rynkowej. W latach 1998–2004 występował wraz z Krzysztofem Piaseckim w programie kabaretowym Ale plama w TVN (krótko program ukazywał się również w TVP). Również z Krzysztofem Piaseckim tworzył program Szkoda gadać w TVP1. Od września do października 2010 na antenie tej samej stacji wraz z dziennikarką Joanną Fudalą prowadził program Siara w kuluarach[2][3]. W 2011 wziął udział w kampanii reklamowej marki Wilkinson, na której potrzeby zgolił swoją charakterystyczną brodę[4]. W 2013 został felietonistą tygodnika „W Sieci[5], z którym współpracował do 2019.

Działalność polityczna i gospodarcza[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w realizacji programu telewizyjnego Skauci piwni. Na początku lat 90. znalazł się wśród organizatorów założonego na fali popularności tego programu stowarzyszenia „Skauci Piwni”, na bazie którego powstała następnie Polska Partia Przyjaciół Piwa. W wyborach parlamentarnych w 1991 z listy tego ugrupowania został wybrany posłem I kadencji. W Sejmie przewodził jednej z frakcji PPPP (tzw. Duże Piwo), przekształconej w Polski Program Gospodarczy, którego większość posłów w 1992 wraz z posłami Kongresu Liberalno-Demokratycznego współtworzyła następnie Polski Program Liberalny. W tym samym roku został usunięty ze stanowiska prezydenta PPPP przez stronników Leszka Bubla. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy KLD, po czym wycofał się z działalności politycznej. W 2010 wszedł w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[6]. W 2015 zaangażował się w kampanię prezydencką kandydata PiS Andrzeja Dudy[7]. W 2019 przed wyborami do Sejmu i Senatu wystąpił w spocie wyborczym PiS.

Pełnił funkcję prezesa przedsiębiorstwa Centrum Komputerowe Bonair USA (1994–1995), był też członkiem zarządu Unitra Multimedia (1995–1996). Później zajął się rolnictwem i hodowlą.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2010 został odznaczony srebrnym, a w 2016 złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z aktorką Iwoną Biernacką. Ojciec Jonasza Rewińskiego (dziennikarza i prezentera TVP World) oraz Aleksandra Rewińskiego (śpiewaka operowego)[9][10].

Zamieszkał we wsi Nowodwór koło Mińska Mazowieckiego, w której został właścicielem gospodarstwa rolnego[9].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Role aktorskie[edytuj | edytuj kod]

Dubbing[edytuj | edytuj kod]

Muzyka filmowa[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule Kabaret Tey, w sekcji Dyskografia.
  • Zadyma (1988, Pronit)[11]

Programy telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

  • Ale plama (1998–2004, wraz z Krzysztofem Piaseckim)
  • Szkoda gadać (2007–2008, wraz z Krzysztofem Piaseckim)
  • Studio lało-grzało (2008, wraz z Krzysztofem Piaseckim)
  • Siara w kuluarach (2010, wraz z Joanną Fudalą)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Katarzyna Jóźwiakowska: „Świat według Kiepskich”: Serialowe wpadki, których mogliście nie zauważyć. wp.pl, 19 stycznia 2012. [dostęp 2018-01-03].
  2. Janusz Rewiński oprowadzi polskich widzów po Sejmie RP. wirtualnemedia.pl, 19 sierpnia 2010. [dostęp 2010-10-19].
  3. Co dalej z „Siarą w kuluarach”?. wpolityce.pl, 13 października 2010. [dostęp 2014-08-31].
  4. Janusz Rewiński: Już bez brody. kobieta.pl, 29 czerwca 2011. [dostęp 2023-05-10].
  5. Janusz Rewiński felietonistą tygodnika „wSieci”!. wpolityce.pl, 24 lutego 2013. [dostęp 2013-02-24].
  6. Warszawski społeczny komitet poparcia. jaroslawkaczynski.info, 2010. [dostęp 2015-09-04].
  7. Show na konwencji Andrzeja Dudy. radiozet.pl, 8 lutego 2015. [dostęp 2015-06-03].
  8. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  9. a b Zuzanna Siwek: Janusz Rewiński. lelum.pl, 20 czerwca 2019. [dostęp 2021-11-21].
  10. Kanał TVP World rozpoczął nadawanie. tvp.pl, 18 listopada 2021. [dostęp 2021-11-21].
  11. Janusz Rewiński – Zadyma. discogs.com. [dostęp 2013-11-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]