Janusz Rokicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Rokicki
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1974
Wisła

Informacje klubowe
Klub

MOSiR Cieszyn

Trener

Zbigniew Gryżboń

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska paraolimpijskie
srebro Ateny 2004 pchnięcie kulą (F58)
srebro Londyn 2012 pchnięcie kulą (F57/58)
srebro Rio de Janeiro 2016 pchnięcie kulą (F57)
Mistrzostwa świata IPC
złoto Doha 2015 pchnięcie kulą (F57)
srebro Assen 2006 pchnięcie kulą (F58)
srebro Lyon 2013 pchnięcie kulą (F58)
brąz Londyn 2017 pchnięcie kulą (F57)
Mistrzostwa Europy IPC
złoto Espoo 2005 pchnięcie kulą (F58)
złoto Grosseto 2016 pchnięcie kulą (F57)
złoto Berlin 2018 pchnięcie kulą (F57)
złoto Bydgoszcz 2021 pchnięcie kulą (F57)
srebro Stadskanaal 2012 pchnięcie kulą (F56/57/58)
srebro Swansea 2014 pchnięcie kulą (F57)
srebro Swansea 2014 rzut dyskiem (F57)
srebro Grosseto 2016 rzut dyskiem (F57)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Tablica w Alei Gwiazd Sportu w Wiśle

Janusz Rokicki (ur. 16 sierpnia 1974 w Wiśle[1]) – polski niepełnosprawny lekkoatleta, kulomiot, trzykrotny wicemistrz paraolimpijski (2004, 2012, 2016), mistrz świata i mistrz Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był pracownikiem budowlanym. W wieku 18 lat został pobity i okradziony. Napastnicy pozostawili go na torach kolejowych, a jadący po nich pociąg przejechał po jego nogach, co skutkowało koniecznością amputacji obu kończyn dolnych[2].

Początkowo trenował pływanie, został mistrzem Polski na 100 m stylem klasycznym w swojej kategorii. Później trenował podnoszenie ciężarów, po czym zdecydował się na lekkoatletykę, specjalizując się w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[2][3]. Został zawodnikiem Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Cieszynie, szkoląc się u Zbigniewa Gryżbonia[3].

Trzykrotnie wywalczył wicemistrzostwo paraolimpijskie w swojej kategorii w pchnięciu kulą – w Atenach (2004), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016). Zdobywał także medale mistrzostw świata i Europy w tej konkurencji, a także medale mistrzostw Europy w rzucie dyskiem. W 2015 po raz pierwszy został mistrzem świata w pchnięciu kulą, a w 2016, 2018 i 2021 zdobywał mistrzostwo Europy w tej konkurencji[3][4][5]

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

  • Rekord mistrzostw świata[6]
    • Pchnięcie kulą (F57) – 14,92 (27 października 2015, Doha)
  • Rekord Europy[7]
    • Pchnięcie kulą (F57) – 14,92 (27 października 2015, Doha)
  • Rekordy mistrzostw Europy[8]
    • Pchnięcie kulą (F57) – 14,72 (16 czerwca 2016, Grosseto)

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Rok Zawody Miejscowość Konkurencja Wynik Pozycja
2005 Mistrzostwa Europy Finlandia Espoo Pchnięcie kulą (F58) 14,47 ER 1. miejsce
Rzut dyskiem (F58) 43,49 6. miejsce
2004 Igrzyska paraolimpijskie Grecja Ateny Pchnięcie kulą (F58) 14,19 2. miejsce
Rzut dyskiem (F58) 39,55 10. miejsce
2006 Mistrzostwa świata Holandia Assen Pchnięcie kulą (F58) 14,14 2. miejsce
2008 Igrzyska paraolimpijskie Pekin Pchnięcie kulą (F57/58) 13,72 4. miejsce
2011 Mistrzostwa świata Nowa Zelandia Christchurch Pchnięcie kulą (F57/58) 15,17 7. miejsce
2012 Mistrzostwa Europy Holandia Stadskanaal Pchnięcie kulą (F56/57/58) 15,17 2. miejsce
Rzut dyskiem (F57/58) 43,09 5. miejsce
Igrzyska paraolimpijskie Wielka Brytania Londyn Pchnięcie kulą (F57/58) 15,68 2. miejsce
2013 Mistrzostwa świata Francja Lyon Pchnięcie kulą (F58) 14,98 2. miejsce
2014 Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Swansea Pchnięcie kulą (F57) 13,37 2. miejsce
Rzut dyskiem (F57) 41,11 2. miejsce
2015 Mistrzostwa świata Katar Doha Pchnięcie kulą (F57) 14,92 1. miejsce
Rzut dyskiem (F57) 39,64 12. miejsce
2016 Mistrzostwa Europy Włochy Grosseto Pchnięcie kulą (F57) 14,72 CR 1. miejsce
Rzut dyskiem (F57) 42,53 2. miejsce
Igrzyska paraolimpijskie Brazylia Rio de Janeiro Pchnięcie kulą (F57) 14,26 2. miejsce
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn Pchnięcie kulą (F57) 13,76 3. miejsce
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin Pchnięcie kulą (F57) 13,90 CR 1. miejsce
2019 Mistrzostwa świata Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Pchnięcie kulą (F57) 13,61 5. miejsce
2021 Mistrzostwa Europy[4] Polska Bydgoszcz Pchnięcie kulą (F57) 13,90 1. miejsce
Igrzyska paraolimpijskie[4] Japonia Tokio Pchnięcie kulą (F57) 16,12 6. miejsce

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Janusz Rokicki. ig24.pl, 21 sierpnia 2012. [dostęp 2016-09-18].
  2. ↑ a b „Medal po ciężkich walkach”. Stracił obie nogi, wywalczył srebro. tvn24.pl, 5 września 2012. [dostęp 2016-09-18].
  3. ↑ a b c Rokicki Janusz. ipc.infostradasports.com. [dostęp 2016-09-18]. (ang.).
  4. ↑ a b c Athletics: Rokicki Janusz – Tokyo 2020 Paralympics. olympics.com. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).
  5. ↑ Biało-czerwoni lekkoatletyczną potęgą! Polska wygrała medalową klasyfikację mistrzostw Europy w Berlinie. parasportowcy.pl, 26 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-27].
  6. ↑ World Para Athletics Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
  7. ↑ World Para Athletics European Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
  8. ↑ World Para Athletics European Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
  9. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1208
  10. ↑ Odznaczenia państwowe dla Olimpijczyków. prezydent.pl, 5 października 2016. [dostęp 2016-11-25].
  11. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 397
  12. ↑ Janusz Rokicki w Alei Gwiazd Sportu. ox.pl, 26 września 2009. [dostęp 2023-01-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Rokicki&oldid=71897311”