Janusz Szreniawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Szreniawski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1910
Chełm Lubelski

Data śmierci

1997

Profesor nauk technicznych
Specjalność: odlewnictwo
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1959

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres zatrudn.

1950–1980

Prodziekan
Wydział

Mechaniczny PŁ

Okres spraw.

1956–1958

Dziekan
Wydział

Mechaniczny PŁ

Okres spraw.

1962–1964

Poprzednik

Jerzy Werner

Następca

Włodzimierz Merc

Janusz Szreniawski (ur. 23 stycznia 1910 w Chełmie Lubelskim, zm. 1997) – polski specjalista w dziedzinie odlewnictwa, profesor Politechniki Łódzkiej.

W 1935 roku ukończył Politechnikę Warszawską uzyskując dyplom inżyniera mechanika. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Mechanicznej Stacji Doświadczalnej Politechniki Lwowskiej. Następnie pracował kilkanaście lat w przemyśle jako kierownik odlewni. Równolegle z pracą w przemyśle, w roku 1950 rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej. Od 1953 roku do chwili przejścia na emeryturę poświęcił się całkowicie pracy naukowej. W 1959 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a profesora zwyczajnego w roku 1967. Do chwili uzyskania tytułu naukowego wykonał 5 prac inżynierskich z zakresu konstrukcji, technologii i projektowania zakładów, m.in. wykonał projekt wstępny pierwszej polskiej odlewni zmechanizowanej w Łodzi. Jego działalność naukowa i badawcza związana była głównie z problemami technologii wytwarzania odlewów.

Dorobek naukowo-badawczy obejmuje 225 publikacji z zakresu teoretycznych podstaw odlewnictwa, w tym 4 książki. Uzyskał 16 patentów z których większość wdrożono w produkcji przemysłowej. Największe efekty ekonomiczne osiągnięto z patentów w zakresie żeliw stopowych na gniazda i prowadnice zaworowe do silników samochodowych.

Pełnił szereg funkcji: prodziekana (1956–1958) i dziekana Wydziału Mechanicznego PŁ (1962–1964), kierownika Katedry Technologii Metali, dyrektora Instytutu Materiałoznawstwa i Technologii Metali. Był założycielem w Łodzi Stowarzyszenia Odlewników Polskich, a następnie przez wiele lat jego przewodniczącym. Był również wieloletnim członkiem Komitetu Hutnictwa PAN oraz członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN. Został wpisany do honorowej Księgi Zasłużonych Techników Łodzi. W roku 1980 przeszedł na emeryturę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 257.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]