Janusz Turowski (profesor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Turowski
Data i miejsce urodzenia

30 października 1927
Kowel

Data i miejsce śmierci

18 listopada 2020
Łódź

profesor nauk technicznych
Specjalność: elektrodynamika techniczna, maszyny elektryczne, mechatronika
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Doktorat

1958

Habilitacja

1963

Profesura

1971

Doktor honoris causa
University of Pavia – 1998
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres zatrudn.

1949–2003

Prorektor
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres spraw.

1990–1996

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej Krzyż Zesłańców Sybiru

Janusz Turowski (ur. 30 października 1927 w Kowlu, zm. 18 listopada 2020 w Łodzi[1]) – polski inżynier, specjalista w zakresie elektrodynamiki technicznej, maszyn elektrycznych i mechatroniki, profesor zwyczajny nauk technicznych, były wiceprezes Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Janusz Turowski urodził się w roku 1927 w Kowlu (obecnie Ukraina). W latach 1940–1946 przebywał na zesłaniu na Syberii, deportowany przez władze ZSRR. W roku 1949 rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej[2]. Studia na Wydziale Elektrotechniki Politechniki Łódzkiej ukończył w 1951 roku. W 1958 roku obronił pracę doktorską, a w 1963 roku otrzymał tytuł naukowy docenta doktora habilitowanego. W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego Politechniki Łódzkiej, a w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego nauk technicznych. Janusz Turowski pracował, także na stanowisku profesora w Politechnice Lubelskiej (1974-1976), AGH (1980–1981), Uniwersytetu w Pawii (1986) i NATO Advanced Study Institute w Turcji (1994)[2]. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli elektrotechniki w Polsce w okresie powojennym, autor ponad 310 prac wydanych w Polsce, USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Japonii, Chinach, Indiach, Australii, Włoszech, Hiszpanii i innych krajach. Wychował liczną kadrę badaczy i uczonych. Od 2003 roku profesor emeritus.

Został członkiem komitetu naukowego I, II i III Konferencji Smoleńskiej (z lat 2012, 2013, 2014), dotyczących katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[3][4][5].

Żona: Maria, profesor Uniwersytetu Łódzkiego. Synowie: Marek (dr inż.) i Grzegorz (dr med.)[2].

Główne publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Janusz Turowski jest autorem 12 samodzielnie napisanych książek, w tym:

  • Elektrodynamika techniczna (WNT 1968, 1993, Moskwa 1974, PWN Warszawa 2014, USA 2014)
  • Elektromaszynowe elementy automatyki: mikromaszyny elektryczne (1971)
  • Maszyny elektryczne prądu przemiennego (Wyd. Politechniki Łódzkiej 1973, 1983)
  • Teoria maszyn elektrycznych. Przetworniki elektromechaniczne prądu przemiennego (1978)
  • Obliczenia elektromagnetyczne elementów maszyn i urządzeń elektrycznych (WNT 1982; Moskwa 1986)
  • Elektromaszynowe elementy automatyki (Wyd. Politechniki Łódzkiej 1989)
  • Podstawy mechatroniki (Wyd. AHE Łódź 2008)
  • współautor i redaktor: Analiza i synteza pól elektromagnetycznych (Wyd. Ossolineum PAN, 1990)
  • Transformers – analysis, design and measurement (Wyd. CRC Press, Boca Raton, London, New York 2013)
  • Engineering Electrodynamics (CRC Press, Boca Raton, London, New York 2014)
  • Modern electrical drives (Kluwer Academic Publishers and NATO Scientific Affairs Division. Dordrecht /Boston /London. 2000)

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał następujące odznaczenia państwowe:

a także:

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Pawii (1998). Członek rzeczywisty Międzynarodowej Akademii Nauk Elektrotechnicznych (1999) i członek Ukraińskiej Akademii Inżynieryjnej. Laureat wielu nagród i wyróżnień przyznawanych za działalność naukową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pożegnanie – Profesor Janusz Turowski (1927–2020). Łódzkie Towarzystwo Naukowe, 19 listopada 2020. [dostęp 2020-11-23].
  2. a b c d e f prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, dr hab. inż. Andrzej Wac-Włodarczyk, dr inż. Wojciech Jarzyna: 40 lat Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej. Lublin: Politechnika Lubelska, 2004, s. 138-139. (pol.).
  3. Konferencja Smoleńska 22.10.2012. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  4. II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  5. III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]