Janusz Witwicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Witwicki
Ilustracja
Janusz Witwicki podczas pracy
Pełne imię i nazwisko

Jan Ludwik Witwicki

Data i miejsce urodzenia

10 września 1903
Lwów

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1946
Lwów

Zawód, zajęcie

architekt, historyk sztuki

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Lwowska
Uniwersytet Jana Kazimierza

Rodzice

Władysław Witwicki
Euzebia Popławska

Nagrobek Janusza Witwickiego

Janusz Witwicki, właśc. Jan Ludwik Witwicki[1] (ur. 10 września 1903 we Lwowie, zm. 16 lipca 1946 tamże) – polski inżynier architekt i historyk sztuki, twórca Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

  • 19091913 – nauka w ewangelickiej szkole powszechnej we Lwowie
  • 1913–1921 – nauka w VII Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie, 4 czerwca 1921 egzamin dojrzałości[1]
  • 1920 – ochotniczy udział w wojnie polsko-bolszewickiej
  • 1921–1926 – studia na wydziale architektury Politechniki Lwowskiej
  • 19241925 – praca w Urzędzie Konserwatorskim we Lwowie
  • 1926 – dyplom inżyniera architekta
  • od 1927 – studia historii sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza
  • 1931 – studia uzupełniające w Paryżu i w Rzymie
  • 1924–1934 – własna praktyka architektoniczna, szereg projektów budowli użyteczności publicznej i sakralnych, zrealizowany projekt pawilonu Lwowa na Powszechną Wystawę Krajową w Poznaniu w 1929
  • 1929 – pierwsze prace nad Panoramą Plastyczną Dawnego Lwowa
  • 1932–1934 – praca w szefostwie budownictwa w Toruniu
  • 1934–1944 – asystent, później adiunkt katedry architektury historycznej Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej
  • 1932-1946 – praca nad Panoramą, przerywana przez trzykrotne aresztowanie przez sowieckich i niemieckich okupantów
  • 16 lipca 1946 – skrytobójczo zamordowany[2] w trakcie przygotowań do wyjazdu w ramach akcji ekspatriacyjnej; pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

Był synem pioniera psychologii w Polsce – Władysława Witwickiego[2], oraz bratem stryjecznym Michała, znanego architekta i konserwatora zabytków. Ożenił się z Ireną Christ i miał z nią dwie córki – Zofię (ur. 17 lutego 1941) oraz Annę (ur. 25 grudnia 1941)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Sprawozdanie Państwowego Gimnazjum VII. im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie za rok szkolny 1920/21, Lwów 1921, s. 16, 22.
  2. a b c Teresa Rzepa, Psychologia Władysława Witwickiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 234, ISBN 83-232-0332-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Witwicki [online], Ossolineum – Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 23 grudnia 2014 [dostęp 2020-03-13].