Janusz Śniadek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Śniadek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Janusz Józef Śniadek

Data i miejsce urodzenia

26 maja 1955
Sopot

Przewodniczący NSZZ „Solidarność”
Okres

od 27 września 2002
do 21 października 2010

Poprzednik

Marian Krzaklewski

Następca

Piotr Duda

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości

Janusz Józef Śniadek (ur. 26 maja 1955 w Sopocie) – polski inżynier i działacz związkowy, w latach 2002–2010 przewodniczący NSZZ „Solidarność”, poseł na Sejm VII, VIII i IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (1975–1981), uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera mechanika. Pracę zawodową podjął w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni na stanowisku projektanta w Biurze Konstrukcyjnym. Od sierpnia 1981 prowadził działalność w NSZZ „Solidarność”. W czasie stanu wojennego redagował zakładowy biuletyn „Kadłub”.

W latach 1989–1998 pełnił funkcję przewodniczącego komisji zakładowej „Solidarności” w Stoczni Gdynia. W 1991 kandydował z jej listy do Sejmu. Od 1992 do 1995 był członkiem zarządu Regionu Gdańskiego, a od 1995 członkiem Komisji Krajowej związku. W 1997 został wiceprzewodniczącym „Solidarności”. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z listy Akcji Wyborczej Solidarność w okręgu gdańskim. W 2000 zrezygnował z jego objęcia po zmarłej Franciszce Cegielskiej.

W 1998 został wybrany na przewodniczącego zarządu Regionu Gdańskiego. We wrześniu 2002 zastąpił na stanowisku przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „S” Mariana Krzaklewskiego, który ustąpił po porażce wyborczej Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy w wyborach parlamentarnych w 2001. We wrześniu 2006 Janusz Śniadek uzyskał reelekcję na zajmowane stanowisko. W październiku 2010 przegrał wybory na kolejną kadencję z dotychczasowym szefem śląsko-dąbrowskiej „Solidarności” Piotrem Dudą[1].

W okresie pełnienia przez niego tej funkcji związek oficjalnie wspierał Lecha i Jarosława Kaczyńskich w wyborach prezydenckich w 2005 i 2010[2].

W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[3].

W wyborach parlamentarnych w 2011 z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła VII kadencji w okręgu gdyńskim[4], otrzymując 26 440 głosów. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 26 671 głosów)[5]. W wyborach w 2019 ponownie został wybrany do Sejmu, otrzymując 9342 głosy[6]. W 2021 powołany przez premiera Mateusza Morawieckiego w skład Rady Doradców Politycznych[7]. Nie kandydował w kolejnych wyborach w 2023.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2006 został wyróżniony Medalem im. Eugeniusza Kwiatkowskiego „Za wybitne zasługi dla Gdyni”[8]. W 2019 otrzymał statuetkę „Zasłużony dla Kupiectwa Polskiego”, przyznaną przez Naczelną Radę Zrzeszeń Handlu i Usług[9]. W 2022 udekorowany Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[10].

W 2023 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[11][12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Duda nowym szefem „Solidarności”. gazeta.pl, 21 października 2010. [dostęp 2015-06-04].
  2. NSZZ Solidarność poparła Jarosława Kaczyńskiego. Śniadek będzie zbierał podpisy. wprost.pl, 29 kwietnia 2010. [dostęp 2015-06-04].
  3. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  4. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  5. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  6. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  7. Premier powołał Radę Doradców Politycznych. gov.pl, 3 marca 2021. [dostęp 2021-03-04].
  8. Laureaci medalu z roku 2006. gdynia.pl, 19 lipca 2006. [dostęp 2020-07-14].
  9. Alfred Bujara wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Kupiectwa Polskiego”. tysol.pl, 8 marca 2019. [dostęp 2020-07-14].
  10. Medale dla zasłużonych działaczy i współpracowników NSZZ „S”. prezydent.pl, 26 maja 2022. [dostęp 2022-06-03].
  11. Ordery dla zasłużonych członków NSZZ „Solidarność”. prezydent.pl, 19 października 2023. [dostęp 2023-10-19].
  12. M.P. z 2023 r. poz. 1312 – pkt 2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]