Jason Doyle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jason Doyle
Ilustracja
Jason Doyle (2015)
Pełne imię i nazwisko

Jason Kevin Doyle

Data i miejsce urodzenia

6 października 1985
Newcastle

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Australia
Mistrzostwa świata
złoto 2017 żużel, indywidualnie
złoto 2022 żużel, drużynowo
brąz 2013 żużel, drużynowo
brąz 2014 żużel, drużynowo
brąz 2019 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Oceanii
srebro 2022 żużel, indywidualnie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jason Kevin Doyle (ur. 6 października 1985 w Newcastle) – australijski żużlowiec.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brązowy medalista młodzieżowych indywidualnych mistrzostw Australii (2006). Złoty (2015[1]) oraz srebrny (2014) medalista indywidualnych mistrzostw Australii.

Zadebiutował w lidze angielskiej w marcu 2005, w barwach Isle of Wight Islanders, po dwóch latach przeniósł się do silniejszego klubu Poole Pirates, a w 2008 jeździł w Somerset Rebels. W Polsce reprezentował Kolejarz Rawicz. W 2009 podpisał dwuletni kontrakt ze Startem Gniezno. W 2011 reprezentował barwy klubu Polonia Piła, w 2013 – ponownie barwy Kolejarza Rawag Rawicz, natomiast w 2014 – Orła Łódź.

20 września 2014 roku wystartował w turnieju GP Challenge w Lonigo i zajął w nim drugie miejsce – dzięki temu został stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix w 2015 roku. W polskiej lidze przeniósł się do Apatora Toruń[2]. Sezon 2015 był momentem przełomowym w karierze Doyle’a. Z przeciętnego żużlowca stał się zawodnikiem ze ścisłej światowej czołówki. W debiutanckim sezonie w Grand Prix zajął wysokie 5. miejsce. Niewielu zawodników wchodzi do cyklu tak późno, bowiem Doyle miał wówczas rocznikowo 30 lat.

W następnym roku był na bardzo dobrej drodze do zdobycia pierwszego w karierze medalu. Na dwie rundy przed końcem cyklu zajmował pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej, mając 5 punktów przewagi nad drugim Gregiem Hancockiem, 16 nad trzecim Taiem Woffindenem i 23 nad czwartym Bartoszem Zmarzlikiem. W następnym turnieju, w wyniku upadku po uderzeniu przez Chrisa Harrisa w 3. biegu, doznał kontuzji, która wyeliminowała go ze startów do końca sezonu[3]. Ostatecznie drugi raz w karierze zajął piąte miejsce w końcowej klasyfikacji cyklu.

Co nie udało się w 2016, przyszło rok później. Australijczyk zaliczył znakomity sezon w GP 2017 – aż dziesięć razy startował w finale i wygrał cały cykl. Zdobycie tytułu przypieczętował zwycięstwem turnieju w swojej ojczyźnie, a dokładniej w Melbourne.

W latach 2016–2017 w lidze polskiej reprezentował Falubaz Zielona Góra[4], na lata 2018–2019 powrócił do Apatora[5]. Opuścił drużynę po spadku do I ligi. W 2019 z drużyną Swindon Robins zdobył Drużynowe Mistrzostwo Wielkiej Brytanii.

11 września 2020 podczas turnieju Grand Prix w Gorzowie był blisko pierwszego od niemal trzech lat zwycięstwa w rundzie GP, na ostatnich metrach przegrał jednak z Bartoszem Zmarzlikiem[6]. W 2020 w polskiej lidze jeździł w barwach Włókniarza Częstochowa, a od 2021 reprezentował barwy Unii Leszno[7]. 18 czerwca 2021 triumfował w Indywidualnych międzynarodowych mistrzostwach Ekstraligi[8]. W tym samym sezonie wygrał ligę szwedzką z Dackarną Målilla. W sezonie 2022, poza startami dla leszczyńskiej drużyny, powrócił również do ścigania w lidze brytyjskiej – reprezentuje barwy Ipswich Witches[9]. 28 maja 2022 zajmując 3. miejsce podczas GP Czech w Pradze pierwszy raz od sezonu 2020 stanął na podium rundy Grand Prix. Z reprezentacją Australii zdobył złoto Speedway of Nations 2022, jednak w turnieju finałowym nie wystąpił w żadnym biegu[10].

W sezonie 2023 reprezentował Wilki Krosno[11].

Przynależność klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania

Polska

Szwecja

Starty w Grand Prix (Indywidualnych mistrzostwach świata na żużlu)[edytuj | edytuj kod]

Stan na 1 października 2023.

Zwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Długość toru
1. 25 czerwca 2016 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 353m
2. 27 sierpnia 2016 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 329m
3. 10 września 2016 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 314m
4. 24 września 2016 Szwecja Grand Prix Sztokholmu Szwecja Solna Friends Arena (sztuczny tor) 272m
5. 10 czerwca 2017 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 353m
6. 28 października 2017 Australia Grand Prix Australii Australia Melbourne Etihad Stadium (sztuczny tor) 346m

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
1. 3 października 2015 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 2. 18 (3,3,2,2,3,3,2) Dania Nicki Pedersen
2. 30 kwietnia 2016 Słowenia Grand Prix Słowenii Słowenia Krško Stadion Matije Gubca 2. 13 (1,0,3,3,2,2,2) Dania Peter Kildemand
3. 25 czerwca 2016 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 1. 17 (1,3,3,2,2,3,3) –
4. 14 sierpnia 2016 Szwecja Grand Prix Szwecji Szwecja Målilla G&B Stadium 2. 17 (2,3,3,3,1,3,2) Stany Zjednoczone Greg Hancock
5. 27 sierpnia 2016 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 1. 16 (3,2,3,1,2,2,3) –
6. 10 września 2016 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 1. 17 (3,3,3,3,0,2,3) –
7. 24 września 2016 Szwecja Grand Prix Sztokholmu Szwecja Solna Friends Arena (sztuczny tor) 1. 19 (2,3,2,3,3,3,3) –
8. 13 maja 2017 Polska Grand Prix Polski Polska Warszawa Stadion Narodowy (sztuczny tor) 3. 15 (3,3,2,2,1,3,1) Szwecja Fredrik Lindgren
9. 10 czerwca 2017 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 1. 13 (t,1,2,3,2,2,3) –
10. 22 lipca 2017 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Cardiff Millennium Stadium (sztuczny tor) 2. 13 (1,w,2,3,3,2,2) Polska Maciej Janowski
11. 26 sierpnia 2017 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 3. 14 (1,3,2,3,1,3,1) Wielka Brytania Tai Woffinden
12. 9 września 2017 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 3. 17 (3,3,2,3,3,2,1) Słowenia Matej Žagar
13. 23 września 2017 Szwecja Grand Prix Sztokholmu Szwecja Solna Friends Arena (sztuczny tor) 3. 18 (3,3,2,3,3,3,1) Słowenia Matej Žagar
14. 28 października 2017 Australia Grand Prix Australii Australia Melbourne Etihad Stadium (sztuczny tor) 1. 19 (3,3,3,2,3,2,3) –
15. 8 września 2018 Słowenia Grand Prix Słowenii Słowenia Krško Stadion Matije Gubca 2. 17 (2,3,2,3,3,2,2) Polska Patryk Dudek
16. 22 września 2018 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 2. 16 (3,3,0,2,3,3,2) Wielka Brytania Tai Woffinden
17. 11 września 2020 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 2. 18 (0,2,1,3,2,2,2) Polska Bartosz Zmarzlik
18. 12 września 2020 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 3. 16 (2,3,2,3,2,3,1) Szwecja Fredrik Lindgren
19. 19 września 2020 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 3. 16 (1,2,0,3,3,2,1) Polska Bartosz Zmarzlik
20. 28 maja 2022 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 3. 16 (3,1,0,3,1,2,1) Słowacja Martin Vaculík
21. 10 czerwca 2023 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 2. 13 (3,1,1,1,3,2,2) Polska Bartosz Zmarzlik

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2015
GP Polski – Warszawa GP Finlandii – Tampere GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Łotwy – Dyneburg GP Szwecji – Målilla GP Danii – Horsens GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
4 11 7 7 8 11 12 6 11 8 18 11 5 114
Sezon 2016
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Danii – Horsens GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
13 5 7 17 12 17 16 17 19 – – 5 123
Sezon 2017
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Łotwy – Dyneburg GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
12 15 10 13 15 13 5 14 17 18 10 19 161
Sezon 2018
GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Szwecji – Hallstavik GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Niemiec – Teterow GP Polski – Toruń miejsce punkty
5 9 12 9 5 4 9 17 16 7 7 93
Sezon 2019
GP Polski – Warszawa GP Słowenii – Krško GP Czech – Praga GP Szwecji – Hallstavik GP Polski – Wrocław GP Skandynawii – Målilla GP Niemiec – Teterow GP Danii – Vojens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Toruń miejsce punkty
5 6 12 7 5 7 6 12 13 11 7 84
Sezon 2020
GP Polski – Wrocław GP Polski – Wrocław GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Czech – Praga GP Czech – Praga GP Polski – Toruń GP Polski – Toruń miejsce punkty
6 2 18 16 11 16 7 11 6 87
Sezon 2021
GP Czech – Praga GP Czech – Praga GP Polski – Wrocław GP Polski – Wrocław GP Polski – Lublin GP Polski – Lublin GP Szwecji – Målilla GP Rosji – Togliatti GP Danii – Vojens GP Polski – Toruń GP Polski – Toruń miejsce punkty
5 11 5 7 12 7 14 7 6 4 9 9 87
Sezon 2022
GP Chorwacji – Goričan GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Niemiec – Teterow GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Wrocław GP Danii – Vojens GP Szwecji – Målilla GP Polski – Toruń miejsce punkty
9 6 16 4 9 9 4 11 8 7 10 83
Sezon 2023
GP Chorwacji – Goričan GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Niemiec – Teterow GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Szwecji – Målilla GP Łotwy – Ryga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Danii – Vojens GP Polski – Toruń miejsce punkty
14 14 8 18 14 1 12 6 1 8 8 96
Statystyki
Starty 92
Zwycięstwa 6
Miejsca na podium 21
Finalista 32
Punkty 928

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Doyle seals Aussie Gold. speedwaygp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-10)]..
  2. ↑ Będzie wysyp kontraktów w Toruniu!?
  3. ↑ Redakcja, Kontuzjowany Jason Doyle ze szpitala: - Mam szczęście [online], Gazeta Krakowska, 3 października 2016 [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  4. ↑ To już oficjalne – Jason Doyle w Falubazie Zielona Góra! [online], Przegląd Sportowy, 16 grudnia 2015 [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  5. ↑ Koniec spekulacji – Jason Doyle oficjalnie w Get Well! [online], ChilliToruń - Najgorętsza strona miasta, 3 listopada 2017 [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  6. ↑ Michał Kmiecik, Żużel. Grand Prix. Zmarzlik niczym Gollob. Wyszarpał zwycięstwo na kresce! [RELACJA] [online], WP SportoweFakty, 11 września 2020 [dostęp 2022-04-15] (pol.).
  7. ↑ Żużel. Lew stał się Bykiem, czyli Jason Doyle w Unii Leszno [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 13 listopada 2020 [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  8. ↑ Zmarzlik zdetronizowany. Doyle wygrał PGE IMME w Toruniu [online], Onet Sport, 18 czerwca 2021 [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  9. ↑ Mike Bacon, Ipswich Witches swoop to sign former world champion and current GP ace [online], East Anglian Daily Times, 26 listopada 2021 [dostęp 2022-01-31] (ang.).
  10. ↑ Wirtualna Polska Media, Finał SON w Vojens – Wynik i Relacja na żywo - Speedway of Nations - 30.07.2022 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-08-03] (pol.).
  11. ↑ Wilki zaprezentowały zawodników na Ekstraligę. Mistrz Świata w składzie [online], Krosno24, 10 listopada 2022 [dostęp 2022-11-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Żużlowcy Grand Prix 2023
Stali uczestnicy
Zawodnicy rezerwowi
Indywidualne mistrzostwa świata na żużlu – edycje i zwycięzcy
Indywidualne mistrzostwa Australii na żużlu – edycje i zwycięzcy
Indywidualne międzynarodowe mistrzostwa Ekstraligi im. Zenona Plecha – edycje i zwycięzcy
Zlatá Přilba w Pardubicach – edycje i zwycięzcy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jason_Doyle&oldid=72906959”