Jastrowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jastrowiec
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

jaworski

Gmina

Bolków

Wysokość

315-340 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

168[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-420[3]

Tablice rejestracyjne

DJA

SIMC

0189380

Położenie na mapie gminy Bolków
Mapa konturowa gminy Bolków, u góry znajduje się punkt z opisem „Jastrowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jastrowiec”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jastrowiec”
Położenie na mapie powiatu jaworskiego
Mapa konturowa powiatu jaworskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jastrowiec”
Ziemia50°58′03″N 16°03′12″E/50,967500 16,053333[1]
Strona internetowa
Herb Hansa von Czirn

Jastrowiec (niem. Lauterbach, Oberlauterbach) – wieś w Polsce położona nad rzeką Świekotką (niem. Lauter Bach) województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Bolków, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się na granicy Grzbietu Wschodniego (Pogórza Wojcieszowskiego) w Górach Kaczawskich i Rowu Świerzawy na Pogórzu Kaczawskim. Wieś znajduje się w odległości 8 km od Bolkowa, a jej długość około 1,3 km. Na zachodzie Jastrowiec sięga podnóży Bukowej, Jastrowiec otoczony jest użytkami rolnymi, a południowe wzgórza porastają lasy świerkowe z domieszką drzew liściastych. Na łąkach można spotkać kilka gatunków storczyków.

Geologia[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona jest na górnokarbońskich mułowcach, zlepieńcach i piaskowcach. W dawnych kamieniołomach wapienia krystalicznego i łukach ilastych występują kryształy dolomitu i kwarcu dochodzące do 6 cm długości.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała w połowie XIV w., jako posiadłość rycerska. W roku 1399 istniał tu już kościół parafialny. Jastrowiec był dawnym ośrodkiem wydobywania wapienia. W roku 1464 właścicielem wsi był Hans von Czirn. Od roku 1523 Jastrowiec jest związany z majątkiem w Pogwizdowie i Świnach i znajduje się pod zarządem von Schindela. W roku 1787 wieś była znajdowała się pod panowaniem hrabiego von Schlabrendorfa. Następnie majątkiem zarządzała wdowa po nim. Która 1 stycznia 1809 przekazała go córce Theresia von Hoyos-Sprintzenstein. Od roku 1909 właścicielem Jastrowca był szambelan królewski Stanislaus von Hoyos.

W kamieniołomach na Bukowej i Wapiennikach dawniej eksploatowano wapień. Kamień wypalany był w wapiennikach u podnóży wzniesień.

W 1946 r. w wyniku transferów niemiecka ludność wsi została osiedlona w środkowej Westfalii.

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

  • 1371 – pierwsza wzmianka o wsi
  • 3 marca 1654 – kościół z powrotem staje się katolicki (w czasach reformacji była to świątynia protestancka)
  • 1825 – we wsi znajdują się: pałac, dwa folwarki, 74 domy, kościół katolicki (fila kościoła w Lipie), szkoła ewangelicka, 3 wapienniki, ewangeliccy mieszkańcy należeli do parafii w Pogwizdowie
  • 1915 – we wsi znajdują się dwie gospody
  • 1939 – wieś liczy 290 mieszkańców
  • 1 maja 1946 – w Jastrowcu ukazuje się plakat, wzywający do zemsty na Niemcach w tym dniu, zapewniając jednocześnie bezkarność wszystkim tym, którzy się do tego przyczynią
  • 1978 – we wsi jest 29 gospodarstw indywidualnych oraz PGR
  • 1988 – we wsi jest 19 gospodarstw indywidualnych

Historyczne nazwy wsi[edytuj | edytuj kod]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[4]:

Inne obiekty[edytuj | edytuj kod]

Źródła wody mineralnej[edytuj | edytuj kod]

W roku 1908 w ramach poszukiwań związanych z wodami w Bolkowie Zdroju, odkryto tutaj źródło. Nazwano je Źródło Marii (niem. Marie Quelle). Jest ono położone w okolicy pałacu. Pokłady tej wody są starsze o 3 mln lat od wód oligoceńskich. Woda ta to szczaw wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowo-potasowy. Nigdy jednak nie powstało tutaj uzdrowisko. Po II wojnie światowej źródło stanowiło ujęcie wody dla miejscowego PGR, który zarządzał pałacem i zabudowaniami folwarcznymi.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest miejscowością agroturystyczną.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 45113
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 380 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 28. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  5. Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 159

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]