Jerry (Tom i Jerry)
| Postać z serialu Tom i Jerry | |
| Pierwsze wystąpienie |
• jako Jinx: Eksmisja (1940) |
|---|---|
| Twórca | |
| Dubbing |
William Hanna (1940–1958, 2006, od 2014) |
| Dane biograficzne | |
| Płeć |
męska |
| Rodzina | |
Jerry – postać z serialu Tom i Jerry produkcji Metro-Goldwyn-Mayer, jeden z dwóch protagonistów. Stworzony przez Williama Hanna i Josepha Barbera, jest niemą myszą domową. Po raz pierwszy wystąpił w odcinku Eksmisja z 1940 roku pod imieniem Jinx[1]. Hanna nadał myszy imię Jinx[2], jednak zdaniem Barbery postać ta początkowo nie miała żadnego imienia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Imię Jerry zostało wybrane przez Gerainta Rowlands, który uznał „Tom and Jerry” (pol. Tom i Jerry) za potencjalną nazwę duetu po tym, jak dystrybutor kinowy Loews Inc. poprosił studio MGM o wyprodukowanie kolejnych odcinków[1]. Podczas gdy pomysł duetu składającego się z kota i myszy był uznawany w latach 40. za wyczerpany, Hanna i Barbera zdecydowali się na rozszerzenie typowych relacji kot-mysz. W ten sposób Jerry zamiast typowej ofiary Toma stał się postacią czerpiącą przyjemność z kpienia, a nawet zadręczania swojego wrogoprzyjaciela (nawet jeżeli Tom tylko wykonywał swoje obowiązki lub oddawał się swoim przyjemnościom). Hanna i Barbera traktowali Toma i Jerry’ego za „najlepszych wrogów”, których rywalizacja skrywała pokłady wzajemnej troski i szacunku[3].
Po przygarnięciu myszki Nibbles/Tuffy występowali razem w kilku odcinkach, których fabuła rozgrywała się w siedemnastowiecznej Francji, a postacie były „myszkietrami” (ang. Mousekeeters). Pierwszy z nich, Dwaj myszkieterowie, wygrał w 1951 roku nagrodę Academy Award w kategorii Najlepszy film krótkometrażowy: Kreskówka[4].
Do 1955 roku Hanna i Barbera pełnili funkcję scenarzystów i reżyserów, w tym samym roku stali się producentami[5]. Czternaście odcinków serialu, wyprodukowanych w latach 1940 – 1954, otrzymało nominacje do nagrody Academy Award w kategorii Najlepszy film krótkometrażowy: Kreskówka. Siedem z nich zdobyło nagrodę[6]. W 1957 roku studio MGM zamknęło swój wydział animacji, jednak odcinki kreskówki nadal były produkowane – przez Gene Deitcha, a następnie w latach 60. przez Chucka Jonesa. Jerry wystąpił także w późniejszych produkcjach telewizyjnych z serii Tom i Jerry, filmach direct-to-video oraz Tom i Jerry: Wielka ucieczka z 1992 r.[7]
Późniejsze odcinki zawierały mniej rysunkowej przemocy, z której były znane epizody z lat 40. i 50. W niektórych z nich Jerry otrzymał czerwoną muszkę i miał bardziej uprzejme nastawienie[8].
Opis postaci[edytuj | edytuj kod]
Jerry jest niemą myszką o płci męskiej, która uwielbia spokój. Często jest ścigany przez Toma. Lubi jeść ser z lodówki i wrabiać Toma o coś, żeby jego pani się go pozbyła. Zazwyczaj, gdy on i Tom razem mają kłopoty, współpracują, żeby to powstrzymać. Ma wielu przyjaciół – przeważnie są to psy Spike i Tyke, kaczorek, a epizodycznie m.in. lew, słoń. Przygarnął szarą myszkę Nibbles (lub Tuffy, zależnie od odcinka[4][9]) – ciągle głodną sierotę, noszącą pieluszkę, którą pozostawiono przed drzwiami jego nory[10]. Później Jerry został jego wujkiem. Ma wujka Pecosa z Teksasu, który zawsze nosi duży kapelusz, siwe długie wąsy, buty kowbojskie i gra na gitarze. Zdarza się, że podpija Tomowi mleko.
Inne wystąpienia[edytuj | edytuj kod]
Oprócz seriali animowanych z serii Tom i Jerry, postać pojawiła się także w musicalu Podnieść kotwicę produkcji MGM z 1945 roku. W filmie Jerry jest władcą królestwa, w którym muzyka jest zabroniona, ponieważ wydaje mu się, że nie posiada zdolności. Bohater odgrywany przez Gene Kelly’ego przekonuje mysz do odegrania z nim występu muzycznego[11]. Pierwotnie partnerem bohatera miała być Myszka Miki, ale Walt Disney nie wyraził zgody na użyczenie postaci[12]. Sceny, w których Kelly tańczy z Jerrym stworzono za pomocą techniki rotoskopu – najpierw nakręcono aktora, następnie do każdej klatki dorysowywano mysz w taki sposób, aby dopasować jej ruchy do już istniejącego materiału[12]. Sukces animowanego segmentu w Podnieść kotwicę został zauważony przez recenzentów i określony mianem „ściągnięcia na siebie uwagi” (ang. stealing the show) przyczynił się do powstania dwóch kolejnych projektów filmów łączących live action z rysunkową animacją: podwodny balet z udziałem Toma, Jerry’ego i aktorki Esther Williams w filmie Dangerous When Wet z 1953 r. oraz segmentu „Sindbad i Żeglarz” w Zaproszeniu do tańca (1956)[12].
Szczenięce lata Toma i Jerry’ego[edytuj | edytuj kod]
W Szczenięcych latach Toma i Jerry’ego Jerry nosi czerwoną muszkę i ma pęczek włosów na głowie. Przedrzeźnia Toma, gdy tylko przytrafi się okazja. W kilku epizodach jest jego przyjacielem lub sojusznikiem.
Kto wrobił królika Rogera?[edytuj | edytuj kod]
Jerry miał wystąpić razem z Tomem również jako cameo w usuniętej scenie „Pogrzeb Acme” z filmu animowanego Kto wrobił królika Rogera?[13].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joe Barbera, My Life in 'Toons: From Flatbush to Bedrock in Under a Century, Atlanta: Turner Publishing, 1994, s. 73-76, ISBN 978-1-57036-042-8 (ang.).
- ↑ William Hanna: A Cast of Friends. Da Capo Press, 2000, s. 39–46. ISBN 978-0-306-80917-0. (ang.).
- ↑ William Hanna: A Cast of Friends. Da Capo Press, 2000, s. 20. ISBN 978-0-306-80917-0. (ang.).
- ↑ a b Joe Barbera, My Life in 'Toons: From Flatbush to Bedrock in Under a Century, Atlanta: Turner Publishing, 1994, s. 96, ISBN 978-1-57036-042-8 (ang.).
- ↑ Michael Barrier: Hollywood Cartoons. New York: Oxford University Press, 1999, s. 547–548. ISBN 0-19-516729-5. (ang.).
- ↑ Tom Vallance, Joseph Barbera: Animation pioneer whose creations with William Hanna included the Flintstones and Tom and Jerry, [w:] The Independent, London, 20 grudnia 2006 (ang.).
- ↑ Joe Barbera: My Life in 'Toons: From Flatbush to Bedrock in Under a Century. Atlanta: Turner Publishing, 1994, s. 234–239. ISBN 978-1-57036-042-8. (ang.).
- ↑ Leonard Maltin: Of Mice and Magic: A History of American Animated Cartoons. New York: Plume, 1987, s. 306–309. ISBN 978-0-452-25993-5. (ang.).
- ↑ Leonard Maltin: Of Mice and Magic: A History of American Animated Cartoons. New York: Plume, 1987, s. 303–304. ISBN 978-0-452-25993-5. (ang.).
- ↑ The Milky Waif. William Hanna (reż.), Joseph Barbera (reż.). Tom & Jerry. 18 maja 1946. Odcinek 024.
- ↑ William Hanna: A Cast of Friends. Da Capo Press, 2000, s. 61-64. ISBN 978-0-306-80917-0. (ang.).
- ↑ a b c Joe Barbera, My Life in 'Toons: From Flatbush to Bedrock in Under a Century, Atlanta: Turner Publishing, 1994, s. 97-98, ISBN 978-1-57036-042-8 (ang.).
- ↑ Lauren Davis: See The Toons Who Would Have Appeared In Roger Rabbit's Deleted Funeral. Gizmodo, 2014-05-12. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
