Jerzy Bojańczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Bojańczyk
Ilustracja
Jerzy Bojańczyk (1935)
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1881
Włocławek

Data i miejsce śmierci

21 października 1947
Włocławek

Rodzaj działalności

działacz sportowy i samorządowy

p.o. prezydenta Włocławka
Przynależność

Rada Miejska

Okres urzędowania

od 1920
do 1920

Prezes
Przynależność

Włocławska Ochotnicza straż pożarna

Okres urzędowania

od 1926
do 1928

Prezes PZTW
Przynależność

Polski Związek Towarzystw Wioślarskich

Okres urzędowania

od 1932
do 1939

Prezes WTW
Przynależność

Włocławskie Towarzystwo Wioślarskie

Okres urzędowania

od 1921
do 1947

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
Państwowa Odznaka Sportowa

Jerzy Zygmunt Bojańczyk (ur. 2 maja 1881 we Włocławku, zm. 21 października 1947 tamże) – polski działacz społeczny związany z Włocławkiem, p.o. prezydenta miasta (1920), przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej (1945–1947).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie włocławskiego przemysłowca i browarnika Wincentego Alberta Bojańczyka (1850–1926) i Heleny z Kocent-Zielińskich (1860–1921). Ukończył 4-klasową Wydziałową Szkołę Realną i Gimnazjum Realne we Włocławku, następnie odbył studia i praktykę piwowarską w Niemczech. Po powrocie do kraju przejął od ojca prezesurę nad spółką „Browar i Słodownia SA”. Działał społecznie, pozostając od 1902 członkiem Włocławskiego Towarzystwa Wioślarskiego oraz naczelnikiem przystani miejskiej. W latach 1918–1939 pełnił obowiązki prezesa Towarzystwa Wioślarskiego we Włocławku, z jego inicjatywy powstała m.in. nowa przystań miejska oraz nowa siedziba (pałacyk) Towarzystwa przy ul. Piwnej 3. W 1930 pomagał w zakładaniu Kujawskiego Klubu Wioślarskiego[1]. Od 1919 pełnił również obowiązki wiceprezesa Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, a w latach 1932–1939 był jego prezesem. Sędziował na głównych regatach wioślarskich w Amsterdamie (1928) i Berlinie (1936), był także przewodniczącym komisji sędziowskiej na mistrzostwach wioślarskich w Polsce w latach 1933–1939. Sprawował funkcję wiceprezesa Międzynarodowej Federacji Towarzystw Wioślarskich (FISA) w Szwajcarii.

Jerzy Bojańczyk i zwycięzcy zawodów w Brdyujściu Henryk Grabowski i Wiktor Szelągowski; 1933 r.
Grób rodzinny Bojańczyków we Włocławku

Udzielał się w samorządzie miejskim, sprawując od 1919 mandat radnego Rady Miejskiej we Włocławku (ponowny wybór w 1927). W tym samym roku objął funkcję wiceprezydenta miasta, którą pełnił do czerwca 1921 (de facto: końca roku). W 1920 powierzono mu funkcję prezydenta, którą sprawował od czerwca do sierpnia 1920. W 1920 wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1931 był wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej. Działał także w Ochotniczej Straży Pożarnej, od 1926 sprawował funkcję jej prezesa we Włocławku.

W czasie II wojny światowej pracował jako księgowy w fabryce surogatów kawowych. Po zakończeniu działań wojennych ponownie objął prezesurę Towarzystwa Wioślarskiego w mieście. Zabezpieczał porzucone przez władze niemieckie mienie miejskie. Rozwinął działalność polityczną, organizując struktury Stronnictwa Demokratycznego w mieście – był jego pierwszym prezesem. Z ramienia SD zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej, sprawując funkcję jej przewodniczącego (1945–1947).

Jerzy Bojańczyk był dwukrotnie żonaty. W 1921 poślubił Florentynę Kleczkowską, w 1945 będąc wdowcem ożenił się z Zofią Lewandowską, tancerką rewiową.

Zmarł jesienią 1947, został pochowany w grobowcu rodzinnym przy głównej alei na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku (sektor 36-1-11)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Uchwałą Rady Miasta Włocławka nr XVII/124/91 z dnia 30 grudnia 1991 zmieniono nazwę śródmiejskiej ulicu gen. Karola Świerczewskiego (pierwotnie ulica Botaniczna, potem gen. Pierackiego) na Jerzego Bojańczyka[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard L. Kobendza, Zarys dziejów wioślarstwa we Włocławku 1886–1939, Włocławek 1990, s. 70.
  2. Cmentarze Komunalne we Włocławku [online], wloclawek.grobonet.com [dostęp 2022-06-15].
  3. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi, położone na polu propagandy sprawy polskiej podczas wojny światowej oraz na polu pracy społecznej, samorządowej i gospodarczej”.
  4. a b c d Jerzy Zygmunt Bojańczyk [online], historiawloclawka.pl [dostęp 2022-06-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Włocławski słownik biograficzny. T. 2 (pod red. Stanisława Kunikowskiego), Włocławskie Towarzystwo Naukowe, Wydawnictwo „Lega”, Włocławek 2005.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]