Jerzy Guttry
 herb Guttry | |
| Data urodzenia |
ok. 1635 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1699 |
| Ród |
Guthrie of Elgin |
| Rodzice |
Jakub |
| Dzieci |
syn Jerzy Leon |
| Wojny i bitwy |
Wojna polsko-rosyjska 1654-1667, Bitwa pod Chocimiem (1673), wojna polsko-turecka 1683-1699 |
Jerzy Guttry (Guthrie of Elgin) herbu Guttry (ur.ok. 1635; zm.po 1699) – podpułkownik piechoty wojsk koronnych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się ok. 1635 w rodzinie szlacheckiej pochodzenia szkockiego[1], osiadłej w XVI wieku w Gdańsku, był synem Jakuba i Elżbiety Leslie.
Karierę w wojsku koronnym rozpoczął w 1654, w 1658 służył w regimencie piechoty generała majora Krzysztofa Koryckiego, który był wówczas komendantem twierdz pruskich. W latach 1660-1663, jako oficer w randze kapitana, dowodził kompanią piechoty tej formacji, utrzymywał ją w tym czasie w gotowości bojowej, częściowo własnym sumptem. Jego kompania wchodziła w skład załogi twierdzy Malbork.
Był uczestnikiem wyprawy zadnieprzańskiej (1663-1664), podczas wojny z Rosją. W czasie rokoszu Lubomirskiego należał do stronnictwa wiernego królowi Janowi Kazimierzowi. Wziął udział w wojnie z koalicją kozacko-tatarską, walczył w bitwie pod Podhajcami (1667).
W grudniu 1671 zaciągnął się do regimentu piechoty Jana Fryderyka von Grabena, jako major i dowódca kompanii.
W 1673 podczas sejmu pacyfikacyjnego z polecania hetmanów koronnych[2], w uznaniu męstwa i waleczności, otrzymał indygenat i herb[3]. Król Jan III Sobieski potwierdził szlachectwo przywilejem z 3 czerwca 1681[4].
Walczył z Turkami podczas wojny w latach 1672-1676, w 1683 podczas kampanii wiedeńskiej odnotowany jako oberszter-lejtnant (podpułkownik) piechoty koronnej, był uczestnikiem bitew pod Wiedniem i Parkanami.
W następnym okresie dowodził regimentem piechoty, uczestniczył w starciach z wojskami tureckimi i tatarskimi na polskim pograniczu.
W 1691 podczas wyprawy Jana III Sobieskiego do Mołdawii, został mianowany komendantem Neamt, garnizonu w północnej Mołdawii.
Zmarł po 1699.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1904, tom-7, str.213
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, tom V, str.79
- ↑ Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. 2, str. 101
- ↑ Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, str.115
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, str.115.