Jerzy Stanisław Kmieciński

Jerzy Kmieciński
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1927 ; Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2022 ; Łódź
	Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
	Specjalność: prahistoria
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Doktorat	1962 ; UŁ
Habilitacja	1992 – historia ; UŁ
Profesura	16 lutego 1998
	Nauczyciel akademicki
uczelnia	Uniwersytet Łódzki; Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych; Instytut Studiów Politologicznych
Okres zatrudn.	1948–1950, od 1956
uczelnia	Katedra Archeologii UMCS
Okres zatrudn.	1980–1994
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Stanisław Kmieciński (ur. 8 listopada 1927 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 5 grudnia 2022 w Łodzi^[1]) – polski archeolog o specjalizacji w zakresie antropologii kulturowej, germanoznawstwa oraz prahistorii, profesor nauk humanistycznych, do 1991 nauczyciel akademicki Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Znawca okresu późnolateńskiego (przedrzymskiego) i rzymskiego Europy środkowej i północnej oraz metodyki i metodologii badań archeologicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1951 otrzymał tytuł magistra na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem Konrada Jażdzewskiego. Był m.in. kierownikiem misji archeologicznej w Węsiorach i Odrach (1962) oraz kierował pracami Pomorskiej Ekspedycji Archeologicznej UŁ. Jest autorem licznych artykułów i publikacji opisujących zagadnienia osadnicze na pograniczu gocko-gepidzkim na Pomorzu w okresie wpływów rzymskich od I–IV w n.e. Współpracował z Uniwersytetem w Santiago de Compostela.

Jest redaktorem serii wydawniczej półrocznika Eastern Review oraz redaktorem Archeologia Balthica (t. 2: 1977 – t. 10: 1992), Folia Archaeologica, Acta Universitatis Lodziensis (t. 7: 1985 – t. 15: 1991), Pradzieje ziem polskich (t. 1: 1989 o), Eastern Review (t. 1: 1977 –).

Członek Instytutu Studiów Politologicznych UŁ, członek zarządu Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Za działalność naukową i społeczną został wyróżniony; otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, medal za zasługi dla UMCS "Nauka w Służbie Ludu". W 2005 odznaczony za wybitne zasługi w pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

1948–1950 – asystent Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego
1951–1952 – asystent Muzeum Archeologicznego w Łodzi
1952 – magisterium na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego
1952 – inspektor-rzeczoznawca zabytków archeologicznych na woj. łódzkie, bydgoskie, gdańskie (do 1956)
1956 – st. asystent, adiunkt w Katedrze Archeologii UŁ (do 1968)
1958 – docent na UŁ (do 1992)
1962 – doktorat na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego pod opieką prof. dr hab. Konrada Jażdżewskiego
1972 – kierownik Katedry Archeologii (do 1993)
1980 – docent w Katedrze Archeologii UMCS (do 1994)
1984–1996 Kierownik międzynarodowego programu badawczego Peregrinatio Gothica
1992 – Rozprawa habilitacyjna pod tytułem Nacjonalizm w germanoznawstwie niemieckim w XIX i początkach XX wieku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego
1992 – profesor UŁ
1993 – kierownik Ośrodka Badań i Studiów Wschodu UŁ
1994 – profesor UMCS i kierownik Katedry
1995 – Kierownik międzynarodowego programu badawczego Przemiany ekologiczne biokulturowa adaptacja człowieka
1996 – Kierownik międzynarodowego programu badawczego Szlaki pielgrzymie i drogi handlowe jako czynnik integracji
1998 – profesor nauk humanistycznych

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Kmieciński (red.), Pradzieje ziem polskich, wyd. PWN Warszawa-Łódź 1989
Jerzy Kmieciński, Jan Gurba. Szlaki handlowe jako ponadczasowy nośnik innowacji kulturowych, Pomorania Antiqua Tom XXI
Jerzy Kmieciński. Niektóre społeczne aspekty epizodu gockiego w okresie środkowo-rzymskim na Pomorzu. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego. Seria I, zeszyt 12, Łódź 1959, s. 3–32
Jerzy Kmieciński. Niektóre zagadnienia wędrówki Gotów w świetle dotychczasowych badań, oraz w świetle wykopalisk w Węsiorach w pow. kartuskim.Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego. Seria I, zeszyt 8, Łódź 1958, s. 37–49

Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Nienacki zadedykował mu w 1960 książkę Pan Samochodzik i skarb Atanaryka. Dedykacja brzmi: „Mgr. Jerzemu Kmiecińskiemu, kierownikowi ekspedycji archeologicznej w Węsiorach”^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ [1]
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 kwietnia 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 46, poz. 629).
↑ Zbigniew Nienacki, Pan Samochodzik i skarb Atanaryka, Wydawnictwo Edipresse-Kolekcje, Warszawa 2016 ISBN 83-7989-760-5 s. 5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

publikacje w W.A. Warszawa
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 351–352 (z fotografią)

[1] [1]

[2] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 kwietnia 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 46, poz. 629).

[3] Zbigniew Nienacki, Pan Samochodzik i skarb Atanaryka, Wydawnictwo Edipresse-Kolekcje, Warszawa 2016 ISBN 83-7989-760-5 s. 5.

[1]

[2]

[3]