Jerzy Milewski

Jerzy Milewski
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1935 ; Łopuchówko
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1997 ; Warszawa
	Minister obrony narodowej (p.o.)
Okres	od listopada 1994; do marca 1995
Poprzednik	Piotr Kołodziejczyk
Następca	Zbigniew Okoński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 kwi 2018, była oparta na tej wersji.

Jerzy Milewski (ur. 27 marca 1935 w Łopuchówku koło Murowanej Gośliny, zm. 11 lutego 1997 w Warszawie) – polski fizyk, polityk, urzędnik państwowy.

Życiorys

W 1967 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych na Politechnice Gdańskiej. W latach 1957–1981 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku.

W okresie PRL był przez pewien okres członkiem SD^[1]. Od 1980 działał w „Solidarności”. W 1981 pełnił funkcję sekretarza Sieci Organizacji Zakładowych NSZZ „S” Wiodących Zakładów Pracy, zajmującej się przygotowaniem ustawy o samorządzie pracowniczym. Był delegatem na I KZD i członkiem zarządu Regionu Gdańskiego związku. Przed wprowadzeniem stanu wojennego wraz z delegacją „Solidarności” wyjechał do Nowego Jorku. Od 1982 do 1991 kierował Biurem Koordynacyjnym NSZZ „Solidarność” za Granicą w Brukseli.

Po powrocie do Polski w styczniu 1991 objął stanowisko szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, od listopada tego roku był ministrem stanu w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy. Od listopada 1993 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W czerwcu 1994 odszedł ze stanowiska szefa BBN. Po dymisji ministra Piotra Kołodziejczyka (w listopadzie 1994) do czasu powołania Zbigniewa Okońskiego (w marcu 1995) pełnił obowiązki ministra obrony narodowej.

Po wyborach prezydenckich w 1995 i wyborze Aleksandra Kwaśniewskiego powrócił do pracy w Kancelarii Prezydenta na stanowisku szefa BBN. Był przewodniczącym rady nadzorczej Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.

Za wybitne zasługi w działalności państwowej i publicznej został pośmiertnie Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997)^[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Przypisy

↑ Dlaczego wstąpiłem do/odszedłem z SD. Mówi Jerzy Milewski, „Kurier Polski” nr 52 (9558) z 14 marca 1991, s. 6 (wywiad Jacka Podgórskiego); Janusz Herz, Widziane z trzeciego planu – rozmowy z Tadeuszem Witoldem Młyńczakiem, Warszawa 1992, s. 29.
↑ M.P. z 1997 r. nr 20, poz. 201

Bibliografia

Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności

[1] Dlaczego wstąpiłem do/odszedłem z SD. Mówi Jerzy Milewski, „Kurier Polski” nr 52 (9558) z 14 marca 1991, s. 6 (wywiad Jacka Podgórskiego); Janusz Herz, Widziane z trzeciego planu – rozmowy z Tadeuszem Witoldem Młyńczakiem, Warszawa 1992, s. 29.

[2] M.P. z 1997 r. nr 20, poz. 201

[1]

[2]