Jerzy Nasierowski (adwokat)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Nasierowski
Tur, Jaszczur
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1908
Warszawa

Data śmierci

1953

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

sędzia, adwokat

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Grób adwokata Jerzego Nasierowskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Jerzy Nasierowski, ps. Tur, Jaszczur[1] (ur. 17 listopada 1908 w Warszawie, zm. 1953) – polski sędzia, adwokat i urzędnik państwowy, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, w latach 1945–1947 poseł do Krajowej Rady Narodowej i wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Ofiara systemu stalinowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę średnią w Piotrkowie (1927) oraz Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1933). Po ukończeniu aplikacji i asesury w stolicy przeniósł się w 1938 do Łodzi, gdzie został sędzią Sądu Grodzkiego. W 1939 znalazł się w okupowanym Krakowie. Był tam zatrudniony w miejskich zakładach elektrycznych, a od 1941 do 1945 prowadził prywatną kancelarię adwokacką. W strukturach polskiego państwa podziemnego sprawował funkcję kierownika Wydziału Likwidacji Skutków Wojny Okręgowej Delegatury Rządu na Kraj w Krakowie[2], a także przewodniczącego Cywilnego Sądu Specjalnego w Krakowie[3]. Na wiosnę 1945 mianowany radcą w Urzędzie Wojewódzkim, a później wicedyrektorem Okręgowego Urzędu Tymczasowego Zarządu Państwowego.

W czasie okupacji działał w Stronnictwie Pracy, a w 1945 został członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Zasiadał w Prezydium Wojewódzkiego Komitetu oraz w Radzie Naczelnej. Od 1945 do 1947 z nominacji Stronnictwa pełnił obowiązki wiceprzewodniczącego Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Krakowie. W 1946 przeniósł się do Katowic, gdzie został mianowany dyrektorem okręgowego urzędu likwidacyjnego. W 1948 podjął pracę w Ministerstwie Finansów w Warszawie. Od 1949 pełnił obowiązki przewodniczącego Rady Administrcyjno-Samorządowej CK SD.

W latach 1945–1947 sprawował mandat posła do Krajowej Rady Narodowej. Nie wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego RP. Szantażowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego popełnił samobójstwo. Pozostawił po sobie żonę i dwoje dzieci[4]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 104-5-25)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Marcinkowski, Alina Fitowa, Ruch ludowy w Małopolsce i na Śląsku 1939-1945: ludzie, myśl programowa, prasa konspiracyjna, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1987, s. 40
  2. Grzegorz Ostasz, Krakowska Okręgowa Delegatura, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1996, s. 74, 150
  3. Krakowska Okręgowa..., s. 165
  4. Stanowisko w sprawie systemu komunistycznego, "Kurier Polski", nr 123 z 2 lipca 1990, s. 5
  5. Cmentarz Stare Powązki: JERZY FRANCISZEK JAN NASIEROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Nasierowski, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 97
  • W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984, s. ?