Jerzy Ofierski

Jerzy Ofierski
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1926 ; Ostrów Wielkopolski, Polska
Data i miejsce śmierci	24 listopada 2007 ; Warszawa, Polska
Zawód	aktor, pisarz, dziennikarz
Lata aktywności	od 1946
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 15 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Grób Jerzego Ofierskiego na Powązkach

Jerzy Ofierski, ps. Kmicic, Wąsowski (ur. 11 stycznia 1926 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 24 listopada 2007 w Warszawie) – polski aktor, pisarz i dziennikarz, żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Batalionów Chłopskich.

Życiorys

Urodził się w Ostrowie Wielkopolskim w rodzinie kupieckiej, silnie związanej rodzinnymi korzeniami ze środowiskiem chłopskim ojca. Pradziadek był chłopem pańszczyźnianym, uczestnikiem powstania styczniowego, dziadek wyemigrował do Ameryki, gdzie pracował jako górnik w kopalniach Pensylwanii. W 1919 wrócił do Polski. W 1939 wysiedlony wraz z rodzicami przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa.

W czasie II wojny światowej walczył w oddziale NSZ Wacława Piotrowskiego „Cichego” na Lubelszczyźnie. w lipcu 1944 wraz z bronią przeszedł do Oddziału Specjalnego BCh pod dowództwem Wacława Adamczyka „Ostera” we wsi Wandalin powiatu kraśnickiego. W 1946 zadebiutował w prasie jako satyryk, a 1 października 1949 jako aktor w teatrze. Twórca postaci sołtysa Kierdziołka z Chlapkowic – wiejskiego filozofa i komentatora bieżących wydarzeń, zaczynającego swoje monologi od sformułowania „Cie choroba!”. Honorowy sołtys III RP. Szczególną popularność zdobył jako wykonawca monologów w „Podwieczorku przy Mikrofonie”, gdzie występował obok takich gwiazd, jak: Hanka Bielicka, Kazimierz Brusikiewicz, Adolf Dymsza czy Ludwik Sempoliński.

Sołtys Kierdziołek gościł w telewizji i radiu, a także na scenach polonijnych całego świata. Wyśmiewał paradoksy PRL-u. Występował w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Anglii, Francji, Belgii, Niemczech, Izraelu i Australii. W Australii wystąpił m.in. w największej sali koncertowej Sydney Opera House. W Stanach Zjednoczonych wystąpił ponad tysiąc razy. W 1972 w plebiscycie polonijnej publiczności uznany został za najpopularniejszego polskiego aktora w USA^[1].

Jest autorem tekstów wykonywanych przez artystów polskiej estrady. Napisał dziesięć powieści: m.in. 3-tomową sagę chłopską W imię ojca, powieść i scenariusz filmowy Nie było słońca tej wiosny, political fiction Masakra w Holland tunelu.

Przez ponad 55 lat działał na polskiej estradzie. Występował w Teatrze Satyryków w Poznaniu oraz w warszawskich teatrach: Syrena, Komedia, Buffo i w Estradzie Na Skarpie. Prowadził kabaret „U Kierdziołka” w Domu Chłopa w Warszawie.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[2].

Twórczość

Autor monologów:

Cie choroba (1964),
Ze stołka sołtysa Kierdziołka (1966),
Party u Kierdziołka (1967),
Za kierdziołkową miedzą (1970),
U sołtysa zabawa (1974),
Błędy i wybaczenia (1982),
Ale się porąbało (1992).

Autor powieści:

Nie było słońca tej wiosny (1972),
Nie zdałeś matury poruczniku (1974),
Zstąpiłeś na Broadway Mesjaszu (1977),
Masakra w Holland Tunelu (1991),
Taniec błaznów na okrągłym stole,
W imię ojca,
- Owczarz,
- Według Łukasza,
- Szuler,
Świadek koronny.

Filmografia

Czterdziestolatek (serial telewizyjny) (1977) – wiceminister Zwiastowicz (odc. 20. W obronie własnej, czyli polowanie i odc. 21. Smuga cienia, czyli pierwsze poważne ostrzeżenie)
Nie było słońca tej wiosny (1983) – scenariusz, dialogi
40-latek. 20 lat później (serial telewizyjny) (1993) – minister przekształceń własnościowych (odc. 1. Jubileusz, czyli jeszcze nie sprzątają')

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, działalność na rzecz rozwoju kultury i osiągnięcia w pracy artystycznej^[3] (pośmiertnie, 2007)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
Złoty Krzyż Zasługi (1955)
Krzyż Partyzancki (1995)
Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (1995)
Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
Nagroda na VI Konkursie na utwór dramatyczny we Wrocławiu za spektakl I poczęłaś syna człowieczego (1978)
Honorowy obywatel Ostrowa Wielkopolskiego
Honorowy obywatel Syracuse w stanie Nowy Jork w USA

Przypisy

↑ Benefis Jerzego Ofierskiego – 11.04.2005.
↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.
↑ Prezydent RP odznaczył pośmiertnie Jerzego Ofierskiego.

Linki zewnętrzne

[1] Benefis Jerzego Ofierskiego – 11.04.2005.

[2] Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.

[3] Prezydent RP odznaczył pośmiertnie Jerzego Ofierskiego.

[1]

[2]

[3]