Jerzy Rachowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Rachowski
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1930
Łódź

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 2013
Łódź

Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres

od 19 marca 1972
do 19 marca 1976

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Rachowski (ur. 31 sierpnia 1930 w Łodzi, zm. 9 sierpnia 2013[1] tamże) – polski prawnik, urzędnik państwowy i wykładowca, poseł na Sejm PRL VI kadencji (1972–1976).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w rodzinnym mieście studiował prawo na Uniwersytecie Łódzkim. Był zatrudniony w prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (m.in. jako kierownik referatu, oddziału, a także wykładowca w Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Kadr). W 1950 przystąpił do Stronnictwa Demokratycznego. Z jego ramienia został w 1972 posłem na Sejm VI kadencji w okręgu Kutno. Był sekretarzem Sejmu, a także członkiem Komisji Komunikacji i Łączności oraz Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości. Od 1965 był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi, a od 1969 wiceprzewodniczącym Frontu Jedności Narodu i przewodniczącym Wojewódzkiego Zespołu ds. Społecznych Komisji Pojednawczych[2]. W 1978 został wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy w Łodzi. W 1988 wybrano go na wiceprzewodniczącego Łódzkiego Komitetu SD.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany 14 sierpnia 2013 na cmentarzu Zarzew w Łodzi[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]