Jerzy Werner

Jerzy Romuald Werner
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1909 ; Krosno
Data i miejsce śmierci	8 października 1977 ; Łódź
	Profesor
	Specjalność: mechanika pojazdów samochodowych
	Doktor honoris causa; Uniwersytet Strathclyde – 1973
	Rektor
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres spraw.	1962–1968
Poprzednik	Mieczysław Klimek
Następca	Mieczysław Serwiński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Romuald Werner (ur. 22 kwietnia 1909 w Krośnie, zm. 8 października 1977 w Łodzi) – polski konstruktor podwozi samochodowych, współautor samochodu ciężarowego Star 20, profesor Politechniki Łódzkiej, poseł na Sejm PRL IV i V kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Krośnie i do szkół uczęszczał w tym mieście. Okres II RP spędził w Warszawie. Maturę zdał w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w 1928. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej (1928–1936). Był działaczem narodowym i stał na czele tamtejszego „Bratniaka”. W okresie międzywojennym był konstruktorem podwozi do ciężarówek PZInż 703 i 713^[1], jak również wyprzedzających swą epokę osobowych LS (Lux-Sport), konstruktorem pierwszego polskiego sprzęgła hydrokinetycznego oraz twórcą własnej szkoły naukowej w zakresie mechaniki pojazdów samochodowych.

Podczas II wojny światowej był więziony na Pawiaku^[2].

Po wojnie został oddelegowany do Łodzi, gdzie zajmował się organizacją transportu samochodowego dla zaopatrzenia miasta jak i rozwojem świeżo założonej Politechniki Łódzkiej. Równolegle współtworzył nowy polski samochód ciężarowy Star 20 i niewprowadzony do produkcji Walentyn. Na Politechnice Łódzkiej był kierownikiem Katedry Budowy Samochodów i Ciągników (1970–1976), dyrektorem Instytutu Pojazdów, dziekanem Wydziału Mechanicznego (1954–1955, 1960–1962), prorektorem, a w latach 1962–1968 rektorem uczelni. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Przemysłowego Instytutu Motoryzacji.

W latach 1965–1972 poseł na Sejm PRL IV i V kadencji (bezpartyjny).

Był żonaty z Walentyną (1914–1993), miał dwóch synów. Dziadek Anity Werner. Ostatnie kilkanaście lat życia mieszkał przy placu Komuny Paryskiej w Łodzi. Zmarł w Łodzi, pochowany 12 października 1977 na katolickim Starym Cmentarzu w Łodzi.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Budowa samochodów: konstruowanie podwozi. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1966.
Naprawa samochodów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacyjne, 1953 (wyd. 2 popr. i uzup. 1958).
Pojazdy gąsiennicowe: zarys teorii. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1952.
Okładziny cierne do hamulców planetarnej skrzynki biegów spiekane z proszków metali. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966 („Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej. Mechanika”, z. 17; współautor).
Teoria ruchu samochodu. Łódź: Politechnika Łódzka, 1959.
Teoria ruchu samochodu i podwozia samochodowe. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[4]
Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (dwukrotnie)
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego^[5]
Honorowa Złota Odznaka SIMP
Honorowa Złota Odznaka NOT

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Państwowa II stopnia (naukowa)
Nagroda Miasta Łodzi (naukowa)
Doktor honoris causa Uniwersytetu Strathelyde w Glasgow^[6]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 1984 jego imieniem nazwano ulicę na osiedlu Teofilów w Łodzi^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 51–52.
↑ W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 52.
↑ Jerzy Werner w Katalogu Biblioteki Narodowej.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
↑ D. Bieńkowska, E. Umińska-Tytoń: Leksykon nazewnictwa miejskiego Łodzi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zmarł prof. Jerzy Werner. Nekrologi. „Dziennik Popularny”. Nr 231, s. 2, 11 października 1977.
Jerzy Werner. Nekrolog. „Dziennik Popularny”. Nr 232, s. 2, 12 października 1977.
C. Szczepaniak: Wspomnienie o profesorze Jerzym Wernerze [w:] „Zeszyty Historyczne Politechniki Łódzkiej” 2002, nr 1, s. 59–63.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wspomnienie o profesorze Jerzym Wernerze. pojazdy.p.lodz.pl.

[1] W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 51–52.

[2] W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 52.

[3] Jerzy Werner w Katalogu Biblioteki Narodowej.

[4] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

[5] Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[6] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.

[7] D. Bieńkowska, E. Umińska-Tytoń: Leksykon nazewnictwa miejskiego Łodzi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]