Jezioro Białe Filipowskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Białe Filipowskie
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Region

Pojezierze Zachodniosuwalskie

Wysokość lustra

ok. 200 m n.p.m.

Wyspy

1, połączona groblą

Morfometria
Powierzchnia

130,3 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


ok. 3 km
ok. 750 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


17,1 m
52 m

Długość linii brzegowej

2900 m

Hydrologia
Jakość wody

I

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Filipów
Mapa konturowa gminy Filipów, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Białe Filipowskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Białe Filipowskie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Białe Filipowskie”
Położenie na mapie powiatu suwalskiego
Mapa konturowa powiatu suwalskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Białe Filipowskie”
Ziemia54°11′47″N 22°39′06″E/54,196389 22,651667

Jezioro Białe Filipowskie – 18. najgłębsze jezioro w Polsce[1], leżące w województwie podlaskim, powiecie suwalskim, gminie Filipów, blisko Filipowa Drugiego i Motuli Starych. W pobliżu przebiega droga wojewódzka nr 652. W pobliżu znajdują się Jezioro Krzywe Filipowskie czy Rospuda Filipowska.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jezioro ma specyficzny, podłużny kształt, charakterystyczny dla jeziora rynnowego typu sielawowego. Długość wynosi 3 km, szerokość do 750 m (średnio ok. 60 m). Jego brzegi są strome, a głębokość sięga do 52 metrów (średnio 17,1). Dno przy brzegu jest piaszczyste, miejscami żwirowo-piaszczyste, tylko zatoki zamulone i porośnięte szuwarami. Linia brzegowa jest urozmaicona głównie od strony południowej, gdzie występuje niewielka wyspa połączona groblą z lądem. Na dnie można odnaleźć wiele głazów narzutowych. Od strony wschodniej brzegi porasta las, od zachodniej są pola i nieużytki, od pozostałych najczęściej z jeziorem graniczą łąki i polany. Z jeziora w kierunku północno-wschodnim wypływa ciek wodny przepływający potem m.in. przez Jezioro Krzywólskie i Jezioro Przystajne.

Bezpośrednio nad brzegiem nie są zlokalizowane żadne miejscowości, a teren jest dość odludny i cichy (obowiązuje tu strefa ciszy). Jest tu stały ośrodek wypoczynkowy, a także letnia szkoła nurkowa. Właśnie do nurkowania warunki w jeziorze zachęcają największą liczbę turystów (widoczność 4 do 6 metrów). Jest to też miejsce dogodne dal wędkarzy, choć strome brzegi utrudniają wodowanie łodzi.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Jezioro zamieszkuje bardzo zróżnicowana liczba gatunków ryb: leszcz, okoń, szczupak, sandacz, ukleja, krąp, jazgarz, miętus, karp, sielawa, sieja, płoć, lin, karaś i węgorz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 235, 418, 576. ISBN 83-232-1732-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]