Jezioro Brajnickie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Brajnickie
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowości nadbrzeżne

Brajniki, Rybaczówka

Region

Pojezierze Olsztyńskie

Wysokość lustra

132,2 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

168,5–186,3 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


2,8 m
5,2 m

Objętość

5203,9 tys. m³

Hydrologia
Klasa czystości wody

III[1] (w roku 2003)

Położenie na mapie gminy Jedwabno
Mapa konturowa gminy Jedwabno, blisko centrum na prawo u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Brajnickie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Brajnickie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Brajnickie”
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego
Mapa konturowa powiatu szczycieńskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Brajnickie”
Ziemia53°32′59″N 20°48′51″E/53,549722 20,814167

Jezioro Brajnickiejezioro w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno, położone na północny wschód od wsi Jedwabno[2].

Jezioro hydrologicznie otwarte poprzez cieki: na wschodzie wpływa rów z jeziora Świętajno (Narty); na południu wypływa struga do jeziora Sasek Mały.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Jezioro wydłużone z północy na południe, w północnej części węższe niż w południowej. Długość 3,5 km, szerokość do 950 m. Linia brzegowa dość dobrze rozwinięta[2]. Brzegi są pagórkowate lub płaskie, dalej od lustra wody wysokie i strome. Południową część wschodniego brzegu otacza las, na północnej leżą pola, podmokłe łąki i zabudowania. Lustro wody w większości trudno dostępne, oddzielone od brzegów pasem szuwarów[2]. Wzdłuż wszystkich brzegów biegną szosy lub drogi gruntowe. U północno-wschodniego krańca zbiornika leży wieś Witowo, na zachodnim brzegu Brajniki, a blisko południowego Warchały.

Do 2018 roku według regionalizacji fizycznogeograficznej Polski jezioro leżało w zachodniej części Równiny Mazurskiej[2]. Po ustanowieniu nowych granic, jak i nowych regionów fizycznogeograficznych, jezioro obecnie znajduje się w południowo-wschodniej części Pojezierza Olsztyńskiego[3].

Dojazd do jeziora ze Szczytna do wsi Warchały drogą krajową nr 58 w stronę Nidzicy. Z Warchał drogami gruntowymi w prawo. Prowadzą one wzdłuż jeziora.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Wędkarstwo[edytuj | edytuj kod]

Jezioro Brajnickie jest płytkim i bardzo dużym jeziorem hodowlanym. Zostało zarybione karpiami, ale skorzystały także inne gatunki. Przez lata był to staw bez dostępu dla wędkarzy, obecnie dopuszcza się ich do niego.

Sporty wodne[edytuj | edytuj kod]

Wokół jeziora są ośrodki, w których można m.in. przenocować i wypożyczyć łodzie wędkarskie.

Dane morfometryczne[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 168,5 ha[1] do 186,3 ha[4] do 211 ha[potrzebny przypis]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 132,2 m n.p.m.[1][4] Średnia głębokość jeziora wynosi 2,8 m[4], natomiast głębokość maksymalna 5 m[2] lub 5,2 m[4].

W oparciu o badania przeprowadzone w 2003 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości[1].

Hydronimia[edytuj | edytuj kod]

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jezioro Brajnickie[5]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Branickie[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 391. ISBN 83-232-1732-7.
  2. a b c d e Maria Irena Mileska (red. nauk.): Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, wyd. II, zmienione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992 ISBN 83-01-09822-8, s. 62
  3. Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  4. a b c d według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 391. ISBN 83-232-1732-7.
  5. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 24, ISBN 83-239-9607-5.