Jezioro Przywidzkie Wielkie
54°12′06″N 18°21′12″E/54,201667 18,353333 Jezioro Przywidzkie Duże | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
187,4-188,0 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
112,5-131,0 ha |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
6653,4 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
II[2] (w roku 1998) |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie gminy Przywidz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | |
| 54°12′06″N 18°21′12″E/54,201667 18,353333
| |
Jezioro Przywidzkie Wielkie – jezioro w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Przywidz, leżące na terenie Pojezierza Kaszubskiego.
Z jeziora wypływa Wietcisa. Znajdująca się na jeziorze wyspa objęta jest rezerwatem przyrody Wyspa na Jeziorze Przywidzkim. Na wciskającym się w jezioro od południa zalesionym półwyspie znajdują się ślady starego grodziska. Bazą turystyczno-rekreacyjną dla całego obszaru jeziora jest pobliski Przywidz. Prowadzi tędy Szlak Skarszewski – zielony znakowany szlak turystyczny.
Dane morfometryczne[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia zwierciadła wody połączonych jezior Przywidzkiego Wielkiego i Przywidzkiego Małego według różnych źródeł wynosi od 112,5 ha[2] przez 114 ha[potrzebny przypis] do 131,0 ha[1]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 187,4 m n.p.m.[2] lub 188,0 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 5,1 m[1], natomiast głębokość maksymalna 12,2 m[1].
W oparciu o badania przeprowadzone w 1998 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[2].
Hydronimia[edytuj | edytuj kod]
Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jezioro Przywidzkie Wielkie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 129. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 129. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 285, ISBN 83-239-9607-5.