Jezioro Szkoderskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Szkoderskie
Skadarsko jezero, Liqeni i Shkodrës
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Albania
 Czarnogóra

Region

Półwysep Bałkański

Morfometria
Powierzchnia

360–550 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


48 km
25 km

Głębokość
• średnia
• maksymalna


7–10 m
44 m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Morača

Rzeki wypływające

Buna

Rodzaj jeziora

krasowe

Położenie na mapie Albanii
Mapa konturowa Albanii, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Szkoderskie”
Ziemia42°10′N 19°19′E/42,166667 19,316667
Mapka jeziora

Jezioro Szkoderskie (serb. Skadarsko jezero, alb. Liqueni i Shkodrës) – największe jezioro na Półwyspie Bałkańskim, położone na granicy Albanii i Czarnogóry.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

2/3 jeziora leżą w Czarnogórze, a 1/3 w Albanii. Jezioro ma charakter krasowy, a znajduje się w dolinie położonej 7 km od brzegu morza.

Powierzchnia jeziora: ok. 360–550 km² (zmienna)
Długość: 48 km
Szerokość: do 25 km
Głębokość średnia: 7–10 m
Głębokość maksymalna: 44 m (kryptodepresja)

Dochodzi do dużych wahań poziomu wód.

Do jeziora uchodzi kilka większych rzek, z których największa jest Morača, a z jeziora wypływa rzeka Buna (Bojana), która poprzez bifurkację uchodzi do Adriatyku i rzeki Drin.

Największe miasto w okolicy jeziora to albańska Szkodra.

Na jeziorze znajdują się wyspy, na których mieszczą się zabytkowe monastery (monaster Starčeva Gorica, monaster Moračnik)[1]. Jezioro jest także miejscem gniazdowania wielu gatunków ptaków. Jest to jedno z niewielu w Europie miejsc występowania pelikanów.

Znaczną część czarnogórskiego fragmentu jeziora obejmuje Park Narodowy Jeziora Szkoderskiego (serb./czarnog. Nacionalni Park Skadarsko jezero) o powierzchni 40 tys. ha.

Awifauna[edytuj | edytuj kod]

Awifauna Jeziora Szkoderskiego obejmuje blisko 280 gatunków ptaków, co stanowi ok. połowy wszystkich gatunków ptaków, występujących w Europie. W tym są 73 gatunki stale tu gniazdujące, 18 gatunków przelotnych, regularnie odwiedzających jezioro w czasie wiosennych i jesiennych przelotów, 45 gatunków regularnie zimujących na jeziorze, 12 gatunków regularnie spotykanych na jeziorze latem, lecz niegniazdujących oraz ok. 90 gatunków spotykanych tu nieregularnie, w tym zalatujących z sąsiednich terenów. Od 1995 r. ok. 20 tys. ha otwartych wód, trzcinowisk i okresowo zalewanych łęgów w północnej części jeziora jest objętych Konwencją o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego (tzw. konwencja ramsarska)[2].

Inne gatunki ptaków:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agnieszka Szymańska, Czarnogóra, Pruszków: Rewasz, 2007, s. 190, ISBN 978-83-89188-60-1, OCLC 749467399.
  2. Według tablicy informacyjnej w miejscowości Virpazar, 2017 r.