Jim Kaat
| |||||||||||||
| miotacz | |||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
James Lee Kaat | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Kitty | ||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1938 | ||||||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||||||
| Rzucał |
lewą | ||||||||||||
| Debiut |
2 sierpnia 1959 | ||||||||||||
| Ostatni występ |
1 lipca 1983 | ||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||
| Win–loss record |
283–237 | ||||||||||||
| ERA |
3,45 | ||||||||||||
| Strikeouty |
2461 | ||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
James Lee Kaat (ur. 7 listopada 1938) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 25 sezonów w Major League Baseball, szesnastokrotny zdobywca Złotej Rękawicy.
W 1957 podpisał kontrakt jako wolny agent z Washington Senators, w którym zadebiutował 2 sierpnia 1959 w meczu przeciwko Chicago White Sox zaliczając porażkę[1]. W 1961, swoim pierwszym pełnym sezonie, zanotował bilans W-L 9–17 przy ERA 3,90, zaś rok później zaliczył najwięcej shutoutów w MLB (5), po raz pierwszy został powołany do Meczu Gwiazd i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę[1]. 24 lipca 1963 w meczu z Cleveland Indians zaliczył complete game shutout i zdobył home runa[2]. W 1965 był członkiem zespołu, który zdobył mistrzostwo American League i wystąpił jako starter w trzech meczach World Series (1–2 W-L, 14⅛ IP, 3,77 ERA), w których Twins (po zakończeniu sezonu 1960 Senators przenieśli siedzibę klubu do Minnesoty) przegrali z Los Angeles Dodgers 3–4[3][4].
W sezonie 1966 zanotował najwięcej zwycięstw (25), zaliczył najwięcej pełnych meczów (19) w American League, a w głosowaniu do nagrody MVP zajął 5. miejsce, zaś przez magazyn Sporting News został wybrany najlepszym miotaczem w lidze[1][5][6]. 1 października 1970 w meczu z Kansas City Royals powtórzył osiągnięcie sprzed siedmiu lat, zaliczając complete game shutout i zdobywając home runa, co miało miejsce w historii klubu trzykrotnie[2]. W sierpniu 1973 przeszedł do Chicago White Sox poprzez system transferowy zwany waivers[1]. Grał jeszcze w Philadelphia Phillies, New York Yankees i St. Louis Cardinals, z którym w 1982 wygrał World Series[1][7].
W późniejszym okresie był między innymi komentatorem meczów College World Series i World Series oraz ekspertem w programie Baseball Tonight w stacji ESPN, ponadto sprawozdawcą z meczów baseballowych na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w telewizji NBC[8]. W 2009 został prezenterem programu Thursday Night Baseball na kanale telewizyjnym MLB Network[8][9].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× All-Star | 1962², 1966, 1975 | [1] |
| 16× Gold Glove Award | 1962–1977 | [1] |
| Zwycięzca w World Series | 1982 | [7] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Jim Kaat Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ a b 52 years from the Twins junk drawer. hardballtimes.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ Twins Timeline. twins.mlb.com. [dostęp 2014-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2014)]. (ang.).
- ↑ 1965 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ 1966 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ The Sporting News Pitchers of the Year & The Sporting News Major League Players of the Year. baseball-reference.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ a b 1982 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ a b Jim Kaat - MLB Network. mlb.com. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
- ↑ Thursday Night Baseball. tv.com. [dostęp 2014-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 maja 2013)]. (ang.).