Jimmy Page

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 22:18, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Jimmy Page
Ilustracja
Jimmy Page, 1977
Imię i nazwisko

James Patrick Page

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1944
Heston, Middlesex

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara basowa, gitara akustyczna, gitara stalowa, theremin

Gatunki

hard rock, blues rock, rock and roll, folk rock, blues brytyjski

Zawód

kompozytor, producent muzyczny

Aktywność

od 1960

Powiązania

Screaming Lord Sutch

Zespoły
The Yardbirds (1966-1968)
Led Zeppelin (1968-1980)
Page & Plant (1994-1998)
The Firm (1984-1986)
Coverdale/Page (1991-1993)
The Honeydrippers (1984-1985)
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego
Strona internetowa

Jimmy Page, właśc. James Patrick Page (ur. 9 stycznia 1944 w Heston) – gitarzysta rockowy, współtwórca zespołu Led Zeppelin. W plebiscycie magazynu Rolling Stone zajął 9. miejsce na liście 100 największych gitarzystów wszech czasów w roku 2003[1], a w roku 2011 został sklasyfikowany na 3. pozycji[2]. Z kolei w 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 6. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World[3]. W 2005 roku został uhonorowany Orderem Imperium Brytyjskiego[4].

Życiorys

Przed Led Zeppelin

Urodził się 9 stycznia 1944 roku w Heston (hrabstwo Middlesex) w Wielkiej Brytanii[5]. Pierwsze lata życia spędził na farmie wujka w Northamptionshire, by ostatecznie osiąść w Epsom, Surrey.

Stephen Davis w nieautoryzowanej monografii Led Zeppelin, zatytułowanej Hammer of the Gods[6] podaje, że Jimmy mając około 15 lat znalazł gitarę hiszpańską i stała się ona jego pierwszym przyjacielem. Davis jednak minął się z prawdą. W annałach telewizji BBC zachował się film z 1957 r. z programu "Huw Wheldon's All Your Own Talent", na którym kwartet skiffle'owy z trzynastoletnim Jimmym Page'em w składzie wykonuje utwory "Mama Don't Want to Skiffle Anymore" i "In Them Ol' Cottonfields Back Home". Na filmie widać, że Jimmy już wówczas grał na gitarze Hoffman Senator, o której Davis pisał, że była kolejnym instrumentem, po gitarze hiszpańskiej, na którym grał młody Jimmy Page.

Kilka lekcji u nauczyciela w pobliskim Kingston-On-Thames dało mu niewiele. Gitarę nosił do szkoły, by samodzielnie się uczyć na przerwach z poznanym w owym czasie przyjacielem Jeffem Beckiem. Page nie zwracał się wtedy w stronę rock and rolla.

Udzielał się w kilku małych zespołach z Epsom, pierwszym ważniejszym był zespół Neil Christian & The Crusaders, Jimmy rozstał się jednak szybko z grupą ze względu na zły stan zdrowia.

W tym samym czasie rozpoczął naukę malarstwa w szkole plastycznej, rezygnując z niej w 1963 roku, gdy podjął pracę jako muzyk sesyjny[5]. W Londynie szybko stał się bardzo popularnym muzykiem – jego partie można odnaleźć na nagraniach m.in. The Who, Donovana, Them, The Kinks, czy The Rolling Stones. W czasie pracy w studio nagrał i wyprodukował swój własny singel "She Just Satisfies". Zawarł też znajomość z Erikiem Claptonem.

Po odejściu Claptona z The Yardbirds w 1965 Page'owi proponowano dołączenie do grupy. Ten jednak polecił Yardbirdsom swego kolegę Jeffa Becka, by już w rok później (będąc zmęczonym rolą muzyka do wynajęcia) dołączyć ostatecznie do zespołu, którego ofertę wcześniej odrzucił, jako gitarzysta basowy.

Gdy grupa w 1968 rozpadła się, Jimmy wraz ze znanym studyjnym basistą Johnem Paulem Jonesem, wokalistą Robertem Plantem oraz perkusistą Johnem Bonhamem stworzył zespół, the New Yardbirds, nazwany ostatecznie Led Zeppelin[5].

Po rozpadzie Led Zeppelin

Po rozpadzie zespołu Led Zeppelin (spowodowanym śmiercią perkusisty) w 1980 roku Page rozpoczął karierę solową[5].

W 1981 roku przez krótki czas współpracował z Alanem White'em i Chrisem Squire'em z zespołu Yes, lecz nie pojawiło się żadne oficjalne nagranie tego "zespołu", nazywanego często przez fanów XYZ.

Jego pierwszym solowym nagraniem była ścieżka dźwiękowa do filmu Death Wish II (Życzenie Śmierci II)[5]. Napisał również ścieżkę dźwiękową do Death Wish III (Życzenie Śmierci III)[5]. Po wspólnej trasie koncertowej u boku Roya Harpera w 1984 Jimmy wraz z Paulem Rodgersem, Tonym Franklinem i Chrisem Slade'em założył grupę The Firm, która po wydaniu dwóch albumów przestała istnieć.

W 1993 Page nagrał wraz z Davidem Coverdale'em album o tytule Coverdale and Page, rok później wydał płytę No Quarter: Jimmy Page and Robert Plant Unledded, będącą efektem wspólnego występu z Robertem Plantem dla MTV Unplugged. Późniejsze wydawnictwo Walking into Clarksdale zamyka listę dokonań tego duetu.

Kolejnymi projektami Page'a były między innymi eksperyment z raperem Puff Daddym i koncertowe nagranie powstałe przy współpracy The Black Crowes.

Jimmy Page zaznaczył swą obecność w wielu rankingach najlepszych gitarzystów rockowych wszech czasów, m.in. jego solówka do utworu Stairway to Heaven znalazła się na 1. miejscu na liście 100 Greatest Guitar Solos sporządzonej przez magazyn Guitar World[1][7].

24 sierpnia 2008 wystąpił wraz z Leoną Lewis na ceremonii zakończenia Igrzysk Olimpijskich w Pekinie wykonując "Whole Lotta Love"[8].

W grudniu 2005, został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego, decyzją królowej Wielkiej Brytanii, Elżbiety II[9].

30 września 2014, Page (który nie miał żadnej solowej trasy koncertowej od 1988), ogłosił, że założy nowy zespół i będą wykonywać materiał obejmujący całą jego karierę. "Jeżeli znów miałbym zacząć koncertować, to zrobiłbym to z muzykami, którzy nie są rozpoznawalni. Jeszcze nie założyłem zespołu, ale zrobię to w przyszłym roku." Mówił również o swoim podejściu do przyszłego koncertowania: "Gdybym miał zagrać jeszcze raz, chciałbym połączyć materiał ze wszystkich etapów mojej kariery. Chciałbym cofnąć się zarówno do bardzo dawnych czasów z The Yardbirds, ale też nie pominąłbym nowego materiału. Mam nadzieję, że będę miał okazję grać wszystko co potrafię np. instrumentalną wersję Dazed and Confused itd..”

Instrumentarium

Publikacje

Wybrana dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Led Zeppelin.
 Zobacz więcej w artykule Coverdale/Page, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Page & Plant, w sekcji Dyskografia.
Albumy solowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[12]
AUS
[13]
NZL
[14]
SWE
[15]
UK
[16]
NLD
[17]
Outrider
  • Data: 19 czerwca 1988
  • Wydawca: Geffen Records
26 25 22 28 27 33
  • USA: złota płyta[18]
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[12]
NZL
[14]
UK
[16]
NLD
[17]
FRA
[19]
Live at the Greek (oraz The Black Crowes)
  • Data: 29 lutego 2000
  • Wydawca: TVT Records
64 45 39 46 73
  • USA: złota płyta[18]
Ścieżki dźwiękowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
[12]
Death Wish II
  • Data: 15 lutego 1982
  • Wydawca: Swan Song
50

Wybrana filmografia

Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
Atlantic Records 40th Anniversary: It's Only Rock 'n' Roll 1988 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Walter C. Miller [20]
Jeff Buckley: Everybody Here Wants You 2002 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Serena Cross [21]
Będzie głośno 2008 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Davis Guggenheim [22]
The Death and Resurrection Show 2013 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Shaun Pettigrew [23]
Classic Rock Roll of Honour: Presented by Orange Amplification 2014 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Devin Dehaven [24]

Przypisy

  1. a b The 100 Greatest Guitarists of All Time. www.rollingstone.com. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
  2. The 100 Greatest Guitarst of All Time 2011. www.rollingstone.com. [dostęp 2011-12-16]. (ang.).
  3. GUITAR WORLD's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time - Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  4. Billy Dukes: Led Zeppelin’s Jimmy Page to be Knighted, if British MP Gets Her Way Read More: Led Zeppelin’s Jimmy Page to be Knighted, if British MP Gets Her Way. ultimateclassicrock.com. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).
  5. a b c d e f Jimmy Page Biography. www.jimmypage.co.uk. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
  6. Stephen Davis - Hammer Of The Gods. Led Zeppelin unauthorized. William Morow and Company Inc. New York, 1985
  7. 100 Greatest Guitar Solos: 1) "Stairway to Heaven" (Jimmy Page). www.guitarworld.com. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
  8. Jimmy Page wystąpią razem na zamknięciu Igrzysk Olimpijskich?. www.infomuzyka.pl. [dostęp 2009-07-28]. (pol.).
  9. Jimmy Page (I). www.filmweb.pl. [dostęp 2009-07-28]. (pol.).
  10. a b Jimmy Page Equipment. www.jimmypage.co.uk. [dostęp 2009-07-28]. (ang.).
  11. a b Jimmy Page's Guitars and Gear. www.groundguitar.com. [dostęp 2015-09-28]. (ang.).
  12. a b c Jimmy Page Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  13. Jimmy Page Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  14. a b Jimmy Page New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  15. Jimmy Page Swedish Albums Chart. www.swedishcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  16. a b Jimmy Page UK Albums Chart. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  17. a b Jimmy Page Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2015-08-08]. (niderl.).
  18. a b RIAA: Jimmy Page. riaa.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  19. Jimmy Page French Albums Chart. www.lescharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  20. Atlantic Records 40th Anniversary: It's Only Rock 'n' Roll (1988). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  21. Jeff Buckley: Everybody Here Wants You (2002). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  22. Będzie głośno(2008). www.filmweb.pl. [dostęp 2016-04-07]. (pol.).
  23. The Death and Resurrection Show (2013). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  24. Classic Rock Roll of Honour: Presented by Orange Amplification (2014). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne