Jan Mořic Gustav z Manderscheid-Blankenheimu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Moritz Gustav von Manderscheid-Blankenheim
Arcybiskup Metropolita Praski
Prymas Czech
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1676
Blankenheim

Data i miejsce śmierci

26 października 1763
Praga

Miejsce pochówku

Katedra świętego Wita

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 sierpnia 1721

Nominacja biskupia

18 czerwca 1721
(biskup Wiener Neustadt)
22 czerwca 1733
(arcybiskup praski)

Sakra biskupia

14 stycznia 1722

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 stycznia 1722

Konsekrator

Sigismund von Kollonitz

Współkonsekratorzy

Adam Erdődy
Imre Esterházy

Johann Moritz Gustav von Manderscheid-Blankenheim (ur. 12 czerwca 1676 r. w Blankenheim; zm. 26 października 1763 r. w Pradze) – niemiecki duchowny kościoła katolickiego, biskup ordynariusz Wiener Neustadt w latach 1721-1733, arcybiskup metropolia praski i prymas Czech od 1733 r.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1676 r. w Blankenheim. Od 1685 r. związany był z dworami biskupimi w Kolonii i Strasburgu. Już wtedy został kanonikiem w kolegiacie św. Gereona w Kolonii, a następnie kanonikiem katedralnym we wspomnianych biskupstwach. Zajmował kierownicze stanowiska w administracji księstw-elektoratów biskupich w Kolonii i Trewirze. Poprzez swoją działalność dyplomatyczną został dostrzeżony na dworze cesarskim Habsburgów. Z tego względu zyskał poparcie cesarza Karola VI, który nominował go 18 czerwca 1721 r. na ordynariusza diecezji Wiener Neustadt. Nim otrzymał prowizję papieską na to stanowisko, wpierw został wyświęcony na prezbitera 3 września tego samego roku. Rządy w diecezji objął w 1722 r. Mimo pobytu w Austrii zachował znaczne wpływy w Kolonii - w 1725 r. został mianowany prepozytem tamtejszej kapituły katedralnej.

W Wiener Neustadt koncentrował wszystkie swoje wysiłki na rzecz zapewnienia bytu ekonomicznego swojego małego pod względem zajmowanej powierzchni biskupstwa. 22 czerwca 1733 r. cesarz powołał go na stanowisko arcybiskupa praskiego przez co musiał zrzec się władzy w swojej diecezji. We wrześniu 1734 r. objął uroczyste rządy w Pradze, odbywając ingres do katedry św. Wita. Skutecznie prowadził na obszarze swojej archidiecezji proces rekatolicyzacyjny w czym pomocą służyli mu wikariusz generalny oraz opat klasztoru na Strahowie.

W 1741 r. w czasie wojny o sukcesję austriacką, po zajęciu Pragi przez Bawarczyków został zmuszony do koronacji na króla Czech Karola VII Wittelsbacha. Po przejęciu z powrotem kraju przez Habsburgów w 1743 r. koronował na nową władczynię prawowitą następczynię Karola VI - Marię Teresę. Mimo to został oskarżony o zdradę za co spotkała go kara w postaci zakazu nabywania jakichkolwiek dóbr przez kurię za jego życia. Zmarł dwadzieścia lat później w 1763 r. w Pradze.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]