John Acton (baronet)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Francis Edward Acton
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1736
Besançon

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1811
Palermo

Pierwszy Minister Królestwa Neapolu
Okres

od 1789
do 1811

Odznaczenia
Odznaka Baroneta (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Świętego Ferdynanda (Sycylia) Order Świętego Januarego (Sycylia) Order Złotego Runa (Austria) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)

John Francis Edward Acton (ur. 3 czerwca 1736 w Besançon, zm. 12 sierpnia 1811 w Palermo) – angielski szlachcic. Był pierwszym ministrem Królestwa Neapolu za panowania Króla Ferdynanda IV.

Jego ojcem był Edward Acton, lekarz w Besançon. W tym francuskim mieście John Francis urodził się w roku 1736. Tytuły i posiadłości rodowe odziedziczył, dopiero gdy w roku 1791 zmarł jego kuzyn III stopnia sir Richard Acton of Aldenham Hall (ze Shropshire).

John Francis służył we flocie Wielkiego Księstwa Toskanii, a od roku 1775 dowodził fregatą wojenną w ekspedycji hiszpańsko-toskańskiej przeciw piratom z Algieru. Odznaczył się odwagą i został awansowany.

W roku 1779 Królowa Neapolu Maria Karolina Habsburg poprosiła swego brata, Wielkiego Księcia Toskanii, by pozwolił Actonowi, którego polecił jej Francesco d’Aquino, książę di Caramenico, zreorganizować skostniałą i niedozbrojoną flotę neapolitańską. Acton wywiązał się z zadania tak dobrze, że szybko awansował na dowódcę całej floty i armii, następnie na ministra finansów, a w końcu na głównego i pierwszego ministra.

Swą politykę konsultował z brytyjskim ambasadorem w Neapolu, którym był wówczas znawca antyku sir William Douglas Hamilton. Obaj zmierzali do wzmocnienia wpływów Austrii i Wielkiej Brytanii w Królestwie Neapolu. Polityka ta była atakowana przez partie dworskie; profrancuską i prohiszpańską. Od 1789 roku MSZ.

W grudniu roku 1799 niepopularny minister uciekł z miasta razem z królową Marią przed plądrującymi żołnierzami Napoleona.

W czasach terroru, który powstał gdy upadła Republika Partenopejska, Acton uległ pewnym prześladowaniom. W roku 1804 na żądanie Francji Republika pozbawiła go zupełnie wpływów w rządzie, lecz szybko je odzyskał. Gdy w lutym roku 1806 francuska armia wkroczyła do Neapolu, znów musiał uciekać wraz z królową Marią Karoliną na Sycylię.

Ożenił się, z papieską zgodą, z najstarszą córką swego brata, generała Josepha Edwarda Actona (ur. 1737), który również służył rządowi w Neapolu.

Potomstwo[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]