Jon Finch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jon Finch
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1941
Caterham, Surrey, Anglia

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 2012
Hastings, East Sussex, Anglia

Zawód

aktor

Współmałżonek

Catriona MacColl
(1982-1987; rozwód)

Lata aktywności

1970–2005

Jon Finch (ur. 2 marca 1941 w Caterham, zm. 28 grudnia 2012 w Hastings) – brytyjski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, który stał się znany ze swoich ról szekspirowskich, a także jako Makbet w filmie Romana Polańskiego Tragedia Makbeta (The Tragedy of Macbeth, 1971)[1] i jako Richard Blaney w Alfreda Hitchcocka Szał (Frenzy, 1972)[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mieście Caterham w Surrey jako syn bankiera handlowego[3]. Uczęszczał do Caterham School, niezależnej szkoły w rodzinnym Caterham w Surrey, gdzie mając 13 lat wystąpił po raz pierwszy na scenie. Po opuszczeniu szkoły zrezygnował z oferty miejsca w London School of Economics.

Po zdobyciu doświadczenia w amatorskich grupach teatralnych i występach w zespołach folklorystycznych, w wieku 18 lat rozpoczął służbę wojskową w Parachute Regiment, jednostce powietrznodesantową armii brytyjskiej i pozostał w pułku rezerwy Special Air Service, trenował w weekendy i kilka nocy w tygodniu. Złożył rezygnację z wojska, gdy jego zobowiązania do zadań aktorskich stały się bardziej wymagające i stwierdził z ulgą, że nie musi iść na Borneo podczas Konfrontacji indonezyjsko-malezyjskiej (1963-66)[4].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pojawiał się w serialach BBC: Crossroads (1964) jako Gareth Leyton, Z-Cars (1967-68) i science fiction Counterstrike (1969) jako główny bohater Simon King. W 1971 roku miał zagrać rolę detektywa inspektora Napoleona Bonaparte w serialu Boney, jednak wycofał się gdy otrzymał propozycję zagrania roli Richarda Blaneya w dreszczowcu Alfreda Hitchcocka Szał (Frenzy, 1972). Sławę międzynarodową przyniosła mu szekspirowska kreacja Makbeta w filmie Romana Polańskiego Tragedia Makbeta (The Tragedy of Macbeth, 1971)[5].

Wystąpił potem w filmach: Lady Caroline Lamb (1972) jako drugi hrabia Melbourne William Lamb u boku Sarah Miles, Richarda Chamberlaina, Ralpha Richardsona i Laurence’a Oliviera, The Final Programme (1973) w roli tajnego agenta Jerry’ego Corneliusa, Wierna żona (Une femme fidèle, 1976) Rogera Vadima z Sylvią Kristel i Nathalie Delon, a także serialu BBC / ABC dotyczącym australijskiego pierwszego nielegalnego bulwaru Ben Halla (1975).

Otrzymał ofertę zagrania postaci Jamesa Bonda w Żyj i pozwól umrzeć (Live and Let Die, 1973), ale odrzucił tę rolę, którą ostatecznie zagrał Roger Moore. Odrzucił również rolę w ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (1973) w reżyserii Richarda Lestera. W 1977 roku Finch był pierwotnie wybrany do roli Doyle’a w serialu brytyjskiej telewizji ITV The Professionals, wycofał się w ostatniej chwili, twierdząc, że „nie mógłby zagrać policjanta”, a propozycję przyjął Martin Shaw.

John Guillermin zaangażował go do roli Jamesa Fergusona w adaptacji powieści Agathy Christie Śmierć na Nilu (Death on the Nil, 1978). Wziął udział w telewizyjnych produkcjach szekspirowskich: Król Ryszard II (King Richard the Second, 1978) jako Henryk IV Lancaster i Król Henryk IV (Henry IV, 1979) jako Henryk IV Burbon, gdzie wystąpili także: Derek Jacobi, John Gielgud i Anthony Quayle. Został obsadzony jako Kane w filmie Ridleya Scotta Obcy – ósmy pasażer Nostromo (Alien, 1979), ale musiał się wycofać z planu filmowego drugiego dnia z powodu ciężkiego epizodu cukrzycowego; jego miejsce zajął John Hurt[6][7]. W filmie Piotr i Paweł (Peter and Paul, 1981) wystąpił jako Łukasz Ewangelista, a w komedii szekspirowskiej Wiele hałasu o nic (Much Ado About Nothing, 1984) pojawił się jako Don Pedro.

Był również kierowcą wyścigowym, ale z powodu intensywnej cukrzycy, nigdy nie otrzymał licencji[8].

W latach 1980-1987 był żonaty z Catrioną MacColl[9], z którą miał córkę Holly (ur. 1983).

28 grudnia 2012 roku znaleziono go martwego w jego mieszkaniu w Hastings w East Sussex, gdy jego przyjaciele i rodzina zaczęli martwić się o jego życie. Miał 70 lat[10].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: Jon Finch (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-06-16]. (port.).
  2. ↑ Jon Finch. Filmow.com. [dostęp 2017-06-16]. (port.).
  3. ↑ Pierre Perrone (2013-06-15): Jon Finch Actor who brought a brooding intensity to Polanski's film 'The Tragedy of Macbeth'. The Independent. [dostęp 2013-01-14]. (ang.).
  4. ↑ Jon Finch. The Daily Telegraph. [dostęp 2017-06-16]. (ang.).
  5. ↑ Ronald Bergan (2013-01-13): Jon Finch obituary. Charismatic star of Polanski's Macbeth and Hitchcock's Frenzy. The Guardian. [dostęp 2013-01-14]. (ang.).
  6. ↑ 7 missing performances I'd like to see. Den of Geek. [dostęp 2017-06-16]. (ang.).
  7. ↑ Mike McGranaghan (2016-07-22): 15 Things You Didn't Know About Ridley Scott’s Alien. Screen Rant. [dostęp 2013-01-14]. (ang.).
  8. ↑ Jon Finch - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-06-16]. (ang.).
  9. ↑ Catriona MacColl w bazie IMDb (ang.)
  10. ↑ Jon Finch (1941-2012). Find A Grave Memorial. [dostęp 2013-01-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jon_Finch&oldid=66703846”