Jonas Björkman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jonas Bjorkman)
Jonas Björkman
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1972
Växjö

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1991

Zakończenie kariery

2008

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

4 (3 listopada 1997)

Australian Open

QF (1998, 2002)

Roland Garros

4R (1996, 2007)

Wimbledon

SF (2006)

US Open

SF (1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

55

Najwyżej w rankingu

1 (9 lipca 2001)

Australian Open

W (1998, 1999, 2001)

Roland Garros

W (2005, 2006)

Wimbledon

W (2002–2004)

US Open

W (2003)

Strona internetowa

Jonas Lars Björkman (ur. 23 marca 1972 w Växjö) – szwedzki tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Björkman rozpoczął w 1991 roku. Początkowo łączył występy singlowe z deblowymi, jednak z czasem bardziej skupił się na grze podwójnej. W grze pojedynczej Szwed ma w swoim dorobku sześć tytułów w rozgrywkach rangi ATP World Tour oraz pięciokrotnie był uczestnikiem finałów. W zawodach wielkoszlemowych najdalej doszedł do półfinałów US Open w 1997 roku oraz Wimbledonu w 2006 roku. W 1997 zakwalifikował się do turnieju Masters Cup, gdzie dotarł do półfinału. W rankingu singlowym najwyżej był na 4. miejscu w listopadzie 1997 roku.

W grze podwójnej Björkman wygrał łącznie pięćdziesiąt cztery turnieje kategorii ATP World Tour, w tym dziewięciokrotnie zwyciężał w imprezach wielkoszlemowych, tworząc pary z różnymi tenisistami. Dwukrotnie Björkman był najlepszy w turnieju Masters Cup. Ponadto Szwed czterdzieści trzy razy grał w finałach zawodów ATP World Tour, w tym sześciokrotnie w finałach Wielkiego Szlema. Na początku lipca 2001 roku został sklasyfikowany na pozycji lidera rankingu deblowego.

W grze mieszanej Björkman dwukrotnie był uczestnikiem wielkoszlemowych finałów, najpierw w 1999 roku na Wimbledonie w parze z Anną Kurnikową, a następnie w 2007 roku ponownie na londyńskich kortach tym razem wspólnie z Alicią Molik.

Od 1994 roku był regularnym reprezentantem Szwecji w Pucharze Davisa, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Przyczynił się do zdobycia trofeum w 1994, 1997 i 1998. Bez większych sukcesów bronił barw Szwecji na igrzyskach olimpijskich w Atlancie (1996), Atenach (2004) i Pekinie (2008).

W 2008 roku Björkman zakończył tenisową karierę[1], chociaż w październiku 2013 roku, w wieku 41 lat, zagrał w Sztokholmie, osiągając finał debla w parze z Robertem Lindstedtem. Björkman był zawodnikiem praworęcznym, bekhend gra oburącz. Preferował tenis ofensywny, z częstymi atakami wolejowymi przy siatce; w szczytowym okresie kariery był jednym z najlepiej odbierających serwis rywala graczy.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (6−5)[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–1)
ATP International Series Gold (1–0)
ATP International Series (5–4)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–2)
Ceglana (0–1)
Trawiasta (2–1)
Dywanowa (1–1)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 23 kwietnia 1995 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 3:6, 1:6
Zwycięzca 1. 12 stycznia 1997 Auckland Twarda Dania Kenneth Carlsen 7:6(0), 6:0
Finalista 2. 11 maja 1997 Coral Springs Ceglana Australia Jason Stoltenberg 0:6, 6:2, 5:7
Zwycięzca 2. 17 sierpnia 1997 Indianapolis Twarda Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 7:6(3)
Finalista 3. 2 listopada 1997 Paryż Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Pete Sampras 3:6, 6:4, 3:6, 1:6
Zwycięzca 3. 9 listopada 1997 Sztokholm Twarda (hala) Holandia Jan Siemerink 3:6, 7:6(2), 6:2, 6:4
Zwycięzca 4. 21 czerwca 1998 Nottingham Trawiasta Zimbabwe Byron Black 6:3, 6:2
Zwycięzca 5. 23 czerwca 2002 Nottingham Trawiasta Australia Wayne Arthurs 6:2, 6:7(5), 6:2
Finalista 4. 16 lutego 2003 Marsylia Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer 2:6, 6:7(6)
Zwycięzca 6. 2 października 2005 Ho Chi Minh Dywanowa (hala) Czechy Radek Štěpánek 6:3, 7:6(4)
Finalista 5. 25 czerwca 2006 Nottingham Trawiasta Francja Richard Gasquet 4:6, 3:6

Gra podwójna (54−43)[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem (9–6)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (2–0)
ATP Masters Series (15–10)
ATP International Series Gold (2–6)
ATP International Series (26–21)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (28–28)
Ceglana (14–5)
Trawiasta (6–5)
Dywanowa (6–5)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 16 sierpnia 1992 Praga Ceglana Australia Jon Ireland Czechy Karel Nováček
Słowacja Branislav Stankovič
5:7, 1:6
Finalista 2. 3 października 1993 Kuala Lumpur Twarda (hala) Szwecja Lars-Anders Wahlgren Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
5:7, 6:4, 6:7
Finalista 3. 14 listopada 1993 Moskwa Dywanowa (hala) Szwecja Jan Apell Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
1:6, krecz
Zwycięzca 1. 16 stycznia 1994 Dżakarta Twarda Australia Neil Borwick Meksyk Jorge Lozano
Stany Zjednoczone Jim Pugh
6:4, 6:1
Zwycięzca 2. 27 lutego 1994 Rotterdam Dywanowa (hala) Wielka Brytania Jeremy Bates Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
6:4, 6:1
Finalista 4. 17 kwietnia 1994 Hongkong Twarda Australia Patrick Rafter Stany Zjednoczone Jim Grabb
Nowa Zelandia Brett Steven
walkower
Finalista 5. 5 czerwca 1994 French Open, Paryż Ceglana Szwecja Jan Apell Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
4:6, 6:7
Zwycięzca 3. 12 czerwca 1994 Londyn Trawiasta Szwecja Jan Apell Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 7:6, 6:4
Zwycięzca 4. 10 lipca 1994 Båstad Ceglana Szwecja Jan Apell Szwecja Nicklas Kulti
Szwecja Mikael Tillström
6:2, 6:3
Finalista 6. 24 lipca 1994 Waszyngton Twarda Szwajcaria Jakob Hlasek Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
4:6, 6:4, 3:6
Zwycięzca 5. 28 sierpnia 1994 Schenectady Twarda Szwecja Jan Apell Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
6:4, 7:6
Finalista 7. 16 października 1994 Tel Awiw-Jafa Twarda Szwecja Jan Apell Południowa Afryka Lan Bale
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
7:6, 2:6, 6:7
Finalista 8. 30 października 1994 Sztokholm Dywanowa (hala) Szwecja Jan Apell Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 4:6
Zwycięzca 6. 13 listopada 1994 Antwerpia Dywanowa (hala) Szwecja Jan Apell Holandia Hendrik Jan Davids
Kanada Sébastien Lareau
4:6, 6:1, 6:2
Zwycięzca 7. 27 listopada 1994 Tennis Masters Cup, Dżakarta Twarda (hala) Szwecja Jan Apell Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:4, 4:6, 4:6, 7:6, 7:6
Finalista 9. 21 maja 1995 Rzym Ceglana Szwecja Jan Apell Czechy Cyril Suk
Czechy Daniel Vacek
3:6, 4:6
Finalista 10. 18 czerwca 1995 Londyn Trawiasta Szwecja Jan Apell Stany Zjednoczone Todd Martin
Stany Zjednoczone Pete Sampras
6:7, 4:6
Zwycięzca 8. 16 lipca 1995 Båstad Ceglana Szwecja Jan Apell Australia Jon Ireland
Australia Andrew Kratzmann
6:3, 6:0
Zwycięzca 9. 8 października 1995 Tuluza Twarda (hala) Południowa Afryka John-Laffnie de Jager Stany Zjednoczone Dave Randall
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
7:6, 7:6
Zwycięzca 10. 15 października 1995 Ostrawa Dywanowa (hala) Argentyna Javier Frana Francja Guy Forget
Australia Patrick Rafter
6:7, 6:4, 7:6
Finalista 11. 7 stycznia 1996 Adelaide Twarda Stany Zjednoczone Tommy Ho Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
5:7, 6:7
Finalista 12. 14 stycznia 1996 Auckland Twarda Nowa Zelandia Brett Steven Południowa Afryka Marcos Ondruska
Stany Zjednoczone Jack Waite
5:7, 6:7
Zwycięzca 11. 25 lutego 1996 Antwerpia Dywanowa (hala) Szwecja Nicklas Kulti Rosja Jewgienij Kafielnikow
Holandia Menno Oosting
6:4, 6:4
Zwycięzca 12. 14 kwietnia 1996 Nowe Delhi Twarda Szwecja Nicklas Kulti Zimbabwe Byron Black
Australia Sandon Stolle
4:6, 6:4, 6:4
Finalista 13. 28 kwietnia 1996 Monte Carlo Ceglana Szwecja Nicklas Kulti Południowa Afryka Ellis Ferreira
Holandia Jan Siemerink
6:2, 3:6, 2:6
Finalista 14. 4 sierpnia 1996 Los Angeles Twarda Szwecja Nicklas Kulti Południowa Afryka Marius Barnard
Południowa Afryka Piet Norval
5:7, 2:6
Finalista 15. 18 sierpnia 1996 New Haven Twarda Szwecja Nicklas Kulti Zimbabwe Byron Black
Kanada Grant Connell
4:6, 4:6
Finalista 16. 9 marca 1997 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Rick Leach Argentyna Luis Lobo
Hiszpania Javier Sánchez
3:6, 3:6
Zwycięzca 13. 4 maja 1997 Atlanta Twarda Szwecja Nicklas Kulti Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone Kelly Jones
6:2, 7:6
Finalista 17. 17 sierpnia 1997 Indianapolis Twarda Szwecja Nicklas Kulti Australia Michael Tebbutt
Szwecja Mikael Tillström
3:6, 2:6
Finalista 18. 7 września 1997 US Open, Nowy Jork Twarda Szwecja Nicklas Kulti Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
6:7, 3:6
Zwycięzca 14. 1 lutego 1998 Australian Open, Melbourne Twarda Holandia Jacco Eltingh Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:2, 5:7, 2:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 15. 15 marca 1998 Indian Wells Twarda Australia Patrick Rafter Stany Zjednoczone Todd Martin
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
6:4, 7:6
Zwycięzca 16. 31 stycznia 1999 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Patrick Rafter Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:3, 4:6, 6:4, 6:7(10), 6:4
Zwycięzca 17. 13 czerwca 1999 Halle Trawiasta Australia Patrick Rafter Holandia Paul Haarhuis
Stany Zjednoczone Jared Palmer
6:3, 7:5
Zwycięzca 18. 8 sierpnia 1999 Montreal Twarda Australia Patrick Rafter Zimbabwe Byron Black
Południowa Afryka Wayne Ferreira
7:6(5), 6:4
Zwycięzca 19. 15 sierpnia 1999 Cincinnati Twarda Zimbabwe Byron Black Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 20. 31 października 1999 Stuttgart Twarda (hala) Zimbabwe Byron Black Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
Południowa Afryka David Adams
6:7(6), 7:6(2), 6:0
Finalista 19. 5 marca 2000 Kopenhaga Twarda (hala) Kanada Sébastien Lareau Czechy Martin Damm
Niemcy David Prinosil
1:6, 7:5, 5:7
Finalista 20. 20 sierpnia 2000 Indianapolis Twarda Białoruś Maks Mirny Australia Lleyton Hewitt
Australia Sandon Stolle
2:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 21. 29 października 2000 Moskwa Dywanowa (hala) Niemcy David Prinosil Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:2, 6:3
Finalista 21. 14 stycznia 2001 Sydney Twarda Australia Todd Woodbridge Kanada Daniel Nestor
Australia Sandon Stolle
6:2, 6:7(4), 6:7(5)
Zwycięzca 22. 28 stycznia 2001 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Todd Woodbridge Zimbabwe Byron Black
Niemcy David Prinosil
6:1, 5:7, 6:4, 6:4
Zwycięzca 23. 25 lutego 2001 Rotterdam Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer Czechy Petr Pála
Czechy Pavel Vízner
6:3, 6:0
Finalista 22. 18 marca 2001 Indian Wells Twarda Australia Todd Woodbridge Południowa Afryka Wayne Ferreira
Rosja Jewgienij Kafielnikow
2:6, 5:7
Finalista 23. 25 marca 2001 Miami Twarda Australia Todd Woodbridge Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
5:7, 6:7(3)
Zwycięzca 24. 22 kwietnia 2001 Monte Carlo Ceglana Australia Todd Woodbridge Australia Joshua Eagle
Australia Andrew Florent
3:6, 6:4, 6:2
Zwycięzca 25. 20 maja 2001 Hamburg Ceglana Australia Todd Woodbridge Kanada Daniel Nestor
Australia Sandon Stolle
7:6(2), 3:6, 6:3
Finalista 24. 28 października 2001 Sztokholm Twarda (hala) Australia Todd Woodbridge Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Jared Palmer
3:6, 6:4, 3:6
Zwycięzca 26. 13 stycznia 2002 Auckland Twarda Australia Todd Woodbridge Argentyna Martín García
Czechy Cyril Suk
7:6(5), 7:6(7)
Zwycięzca 27. 21 kwietnia 2002 Monte Carlo Ceglana Australia Todd Woodbridge Holandia Paul Haarhuis
Rosja Jewgienij Kafielnikow
6:3, 3:6, 10-7
Finalista 25. 19 maja 2002 Hamburg Ceglana Australia Todd Woodbridge Indie Mahesh Bhupathi
Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill
2:6, 4:6
Finalista 26. 16 czerwca 2002 Halle Trawiasta Australia Todd Woodbridge Niemcy David Prinosil
Czechy David Rikl
6:4, 6:7(5), 5:7
Zwycięzca 28. 7 lipca 2002 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Todd Woodbridge Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:1, 6:2, 6:7(7), 7:5
Zwycięzca 29. 14 lipca 2002 Båstad Ceglana Australia Todd Woodbridge Australia Paul Hanley
Australia Michael Hill
7:6(6), 6:4
Zwycięzca 30. 15 czerwca 2003 Halle Trawiasta Australia Todd Woodbridge Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
6:3, 6:4
Zwycięzca 31. 6 lipca 2003 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Todd Woodbridge Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
3:6, 6:3, 7:6(4), 6:3
Finalista 27. 10 sierpnia 2003 Montreal Twarda Australia Todd Woodbridge Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
3:6, 6:7(4)
Zwycięzca 32. 7 września 2003 US Open, Nowy Jork Twarda Australia Todd Woodbridge Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 6:0, 7:5
Zwycięzca 33. 26 października 2003 Sztokholm Twarda (hala) Australia Todd Woodbridge Australia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
6:3, 6:4
Zwycięzca 34. 18 stycznia 2004 Sydney Twarda Australia Todd Woodbridge Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
7:6(3), 7:5
Finalista 28. 7 marca 2004 Dubaj Twarda Indie Leander Paes Indie Mahesh Bhupathi
Francja Fabrice Santoro
2:6, 6:4, 4:6
Finalista 29. 28 marca 2004 Miami Twarda Indie Leander Paes Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
2:6, 6:7(12)
Zwycięzca 35. 4 lipca 2004 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Todd Woodbridge Austria Julian Knowle
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:1, 6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 36. 11 lipca 2004 Båstad Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Szwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
4:6, 7:6(2), 7:6(6)
Finalista 30. 1 sierpnia 2004 Toronto Twarda Białoruś Maks Mirny Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
4:6, 2:6
Finalista 31. 8 sierpnia 2004 Cincinnati Twarda Australia Todd Woodbridge Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
2:6, 6:3, 3:6
Finalista 32. 10 października 2004 Lyon Dywanowa (hala) Czechy Radek Štěpánek Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
6:7(2), 2:6
Finalista 33. 17 października 2004 Moskwa Dywanowa (hala) Indie Mahesh Bhupathi Rosja Igor Andriejew
Rosja Nikołaj Dawydienko
6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca 37. 7 listopada 2004 Paryż Dywanowa (hala) Australia Todd Woodbridge Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 6:4
Finalista 34. 9 stycznia 2005 Ćennaj Twarda Indie Mahesh Bhupathi Niemcy Rainer Schüttler
Lu Yen-hsun
5:7, 6:4, 6:7(4)
Finalista 35. 27 lutego 2005 Dubaj Twarda Francja Fabrice Santoro Czechy Martin Damm
Czechy Radek Štěpánek
2:6, 4:6
Zwycięzca 38. 7 marca 2005 Miami Twarda Białoruś Maks Mirny Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:1, 6:2
Zwycięzca 39. 15 maja 2005 Hamburg Ceglana Białoruś Maks Mirny Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
4:6, 7:6(2), 7:6(3)
Zwycięzca 40. 5 czerwca 2005 French Open, Paryż Ceglana Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
2:6, 6:1, 6:4
Finalista 36. 12 czerwca 2005 Londyn Trawiasta Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(9), 6:7(4)
Zwycięzca 41. 10 lipca 2005 Båstad Ceglana Szwecja Joachim Johansson Argentyna José Acasuso
Argentyna Sebastián Prieto
6:2, 6:3
Zwycięzca 42. 21 sierpnia 2005 Cincinnati Twarda Białoruś Maks Mirny Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
7:6(3), 6:2
Finalista 37. 11 września 2005 US Open, Nowy Jork Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
1:6, 4:6
Finalista 38. 30 października 2005 Petersburg Dywanowa (hala) Białoruś Maks Mirny Austria Julian Knowle
Austria Jürgen Melzer
6:4, 5:7, 5:7
Zwycięzca 43. 8 stycznia 2006 Ad-Dauha Twarda Białoruś Maks Mirny Belgia Christophe Rochus
Belgia Olivier Rochus
2:6, 6:3, 10-8
Zwycięzca 44. 19 lutego 2006 San Jose Twarda (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe Stany Zjednoczone Paul Goldstein
Stany Zjednoczone Jim Thomas
7:6(2), 4:6, 10-7
Zwycięzca 45. 26 marca 2006 Miami Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 6:4
Zwycięzca 46. 23 kwietnia 2006 Monte Carlo Ceglana Białoruś Maks Mirny Francja Fabrice Santoro
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:2, 7:6(2)
Zwycięzca 47. 11 czerwca 2006 French Open, Paryż Ceglana Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(5), 6:4, 7:5
Finalista 39. 18 czerwca 2006 Londyn Trawiasta Białoruś Maks Mirny Australia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 6:3, 8-10
Zwycięzca 48. 16 lipca 2006 Båstad Ceglana Szwecja Thomas Johansson Niemcy Christopher Kas
Austria Oliver Marach
6:3, 4:6, 10-4
Zwycięzca 49. 20 sierpnia 2006 Cincinnati Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 6:3, 10-7
Finalista 40. 10 września 2006 US Open, Nowy Jork Twarda Białoruś Maks Mirny Czechy Martin Damm
Indie Leander Paes
7:6(5), 4:6, 3:6
Zwycięzca 50. 19 listopada 2006 Tennis Masters Cup, Szanghaj Twarda (hala) Białoruś Maks Mirny Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:2, 6:4
Finalista 41. 28 stycznia 2007 Australian Open, Melbourne Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 5:7
Zwycięzca 51. 14 października 2007 Sztokholm Twarda (hala) Białoruś Maks Mirny Francja Arnaud Clément
Francja Michaël Llodra
6:4, 6:4
Finalista 42. 6 lipca 2008 Wimbledon, Londyn Trawiasta Zimbabwe Kevin Ullyett Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(12), 7:6(3), 3:6, 3:6
Zwycięzca 52. 13 lipca 2008 Båstad Ceglana Szwecja Robin Söderling Szwecja Johan Brunström
Jean-Julien Rojer
6:2, 6:2
Zwycięzca 53. 12 października 2008 Sztokholm Twarda (hala) Zimbabwe Kevin Ullyett Szwecja Johan Brunström
Szwecja Michael Ryderstedt
6:1, 6:3
Zwycięzca 54. 2 listopada 2008 Paryż Twarda (hala) Zimbabwe Kevin Ullyett Południowa Afryka Jeff Coetzee
Południowa Afryka Wesley Moodie
6:2, 6:2
Finalista 43. 20 października 2013 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Robert Lindstedt Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
Holandia Jean-Julien Rojer
2:6, 2:6

Gra mieszana (0−2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 4 lipca 1999 Wimbledon, Londyn Trawiasta Rosja Anna Kurnikowa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Indie Leander Paes
4:6, 6:3, 3:6
Finalista 2. 8 lipca 2007 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Alicia Molik Serbia Jelena Janković
Wielka Brytania Jamie Murray
4:6, 6:3, 1:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sweden’s Jonas Bjorkman retires from tennis. [w:] The Associated Press [on-line]. cbc.ca, 14 listopada 2008. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]