Josef-Leon Cardijn
| Kardynał diakon | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ?↗ | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
22 września 1906 | |
| Nominacja biskupia |
15 lutego 1965 | |
| Sakra biskupia |
21 lutego 1965 | |
| Kreacja kardynalska |
22 lutego 1965 | |
| Kościół tytularny |
San Michele Arcangelo | |
| Data konsekracji |
21 lutego 1965 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Josef-Léon Cardijn, (ur. 18 listopada 1882 w Brukseli, zm. 25 lipca 1967 w Louvain), belgijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup tytularny Tusuros, inspirator chrześcijańskich związków zawodowych, niezmordowany duszpasterz robotników. Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w seminarium w Mechelen oraz na Uniwersytecie w Louvain. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 22 września 1906 roku pracował jako duszpasterz w diecezji Mechelen. W czasie I wojny światowej więziony przez Niemców. Po wojnie był duszpasterzem robotników w Mechelen; w 1925 roku założył Związek Młodych Robotników Chrześcijańskich. W 1941 roku ponownie uwięziony przez Niemców. 15 lutego 1965 roku mianowany arcybiskupem tytularnym Tusuros, 21 lutego przyjął święcenia biskupie z rąk arcybiskupa mecheleńsko-brukselskiego Leo Jozef Suenensa, a dzień później został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem diakona San Michele Arcangelo. Zmarł w Louvain, a pochowano go w kościele Matki Bożej z Laeken. W 2014 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny[1]. Odtąd w Kościele katolickim przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katolicka Agencja Informacyjna, Rozpoczyna się proces beatyfikacyjny kard. Josepha Cardijna | eKAI [online], eKAI | Portal Katolickiej Agencji Informacyjnej, 17 stycznia 2014 [dostęp 2024-04-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Josef-Leon Cardijn [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-07] (ang.).
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy.
- Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-7298-643-6.