Josef Allerberger
 Obergefreiter
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 marca 2010 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Josef „Sepp” Allerberger (ur. 24 grudnia 1924 w Styrii, zm. 2 marca 2010 w Wals-Siezenheim) – żołnierz niemiecki austriackiego pochodzenia, jeden z najskuteczniejszych strzelców wyborowych Wehrmachtu odznaczony Złotą Odznaką Strzelca Wyborowego[1].
Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]
Po powołaniu do wojska w lutym 1943 roku po przeszkoleniu trafił na front wschodni w połowie lipca 1943 roku, jako strzelec karabinu maszynowego[2]. Służył w 8. kompanii II. Batalionie 144. pułku 3. Dywizji Górskiej o numerze poczty polowej 09469 D, która w dniach od 17 do 22 lipca 1943 roku była uwikłana w ciężkie walki opóźniające zajęcie Zagłębia Donieckiego przez Armię Czerwoną[3]. 22 lipca 1943 roku został lekko ranny odłamkiem granatu w lewą rękę. Jako strzelec wyborowy zaczął działać, kiedy znalazł w stosie zdobytej broni, podczas jej porządkowania na tyłach w ramach rekonwalescencji, sowiecki karabin Mosin wz. 1891/30 z celownikiem optycznym PU[4]. Karabiny te były często używane przez żołnierzy niemieckich na froncie wschodnim z powodu ich dużej niezawodności w trudnych warunkach bojowych i z braku własnych karabinów dla snajperów na początku zmagań na froncie wschodnim[5]. W maju 1944 roku został wysłany na specjalistyczne szkolenie snajperskie, które odbyło się w dniach 5 czerwca - 2 lipca na poligonie „Seetaler Alpe” niedaleko Judenburga w kraju związkowym Styria w Austrii, pomimo że uzyskał już wiele celnych trafień ze zdobycznego karabinu.
Allerberger od czasu szkolenia używał karabinka Mauser Kar98k z lunetą o czterokrotnym powiększeniu Hensoldt Dialytan. Pod koniec wojny często używał karabinu Gew43 i pistoletu maszynowego MP40. Znany był z zastosowania szkieletu parasola do maskowania w warunkach bojowych, w szkielet którego wplatał odpowiedni materiał maskujący do miejsca i czasu[6]. We wrześniu 1944 roku za dotychczasowe zasługi na polu walki każdy snajper został wyróżniony Krzyżem Żelaznym II. Klasy[7]. We wrześniu 1944 roku także Allerberger otrzymał Krzyż Żelazny II klasy. Zabił oficjalnie 257 żołnierzy wroga i jest drugim najskuteczniejszym snajperem Wehrmachtu po Matthäusie Hetzenauerze[8]. Posiadacz „Złotego Orła” strzelców wyborowych. Został odznaczony Krzyżem Rycerskim 20 kwietnia 1945 roku przez dowodzącego Grupą Armii „Środek” Ferdinanda Schörnera. Niestety nie ma o tym wzmianki w oficjalnych dokumentach[9]. Z podania Allerbergera dyplom przyznania odznaczenia zaginął podczas przesyłki, co było częstym zjawiskiem w ostatnich dniach wojny. Maszerując w cywilnym ubraniu i unikając długoletniej niewoli, 5 czerwca 1945 roku wrócił do rodzinnego domu pod Salzburgiem.
Po wojnie pracował jako mistrz stolarski. Zmarł 2 marca 2010 roku w Wals-Siezenheim[10].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Żelazny (1939) II. i I. Klasy
- Odznaka Szturmowa Piechoty srebrna (1 czerwca 1944)[11]
- Odznaka za Rany srebrna (17 listopada 1944)[11]
- Odznaka Strzelca Wyborowego złota (2 marca 1945)[11]
- Krzyż Rycerski (20 kwietnia 1945) – brak potwierdzenia w oficjalnych dokumentach[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wolfgang Wallenda: Der Scharfschütze von Stalingrad, 2017, Books on Demand, Norderstedt, s. 207, ISBN 978-3-7448-9455-5.
- ↑ Wie war das Scharfschützenleben des Josef Allerberger wirklich? | Geschichtsforum.de - Forum für Geschichte [online], www.geschichtsforum.de [dostęp 2020-07-09] (niem.).
- ↑ Gebirgs-Jäger-Regiment 144 - Lexikon der Wehrmacht [online], www.lexikon-der-wehrmacht.de [dostęp 2020-07-09].
- ↑ Oписание прицела ПУ и история его создания на сайте - Opis i historia celownika optycznego PU (ros.)
- ↑ Wolfgang Wallenda: Scharfschützen der Waffen-SS an der Ostfront. Im Fadenkreuz der Jäger, 2014, Books on Demand, ISBN 978-3-7347-3984-2.
- ↑ Interview with 3 WWII German snipers: Matthais Hetzenauer, Sepp Allerberger, Helmut Wirnsberger. Histomil.com [online], histomil.com [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-14] (ang.).
- ↑ Roland Kaltenegger: Eastern Front Sniper: The Life of Matthäus Hetzenauer, 2017, Greenhill Books, ISBN 978-1-78438-216-2.
- ↑ Snajperzy II wojny światowej (praca zbiorowa), Wydawnictwo RM, 2013, rozdz. 8, s. 163-178, ISBN 978-83-7773-046-1.
- ↑ Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives (in German). Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2
- ↑ Menschen, 3. März - Regionales auf salzburg.com - Salzburger Nachrichten [online], www.salzburg.com [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20].
- ↑ a b c d e f Albrecht Wacker: Snajper na froncie wschodnim. Wspomnienia Josefa Allerbergera. Wydawnictwo RM, Warszawa, 2016, język polski, tłumacz - Jacek Falkowski, s. 322-326 (fotokopie czterech ocalałych dokumentów o nadaniu odznaczeń) i s. 330 - o zaginięciu dyplomu z nadania Krzyża Rycerskiego, ISBN 978-83-7773-555-8, data dostępu 2020-05-20.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Albrecht Wacker: Snajper na froncie wschodnim. Wspomnienia Seppa Allerbergera, przekład Marek Skierkowski, Wydawnictwo XXL, Wrocław 2007, ISBN 978-83-923779-9-3.
- Albrecht Wacker: Snajper na froncie wschodnim, przekład Jacek Falkowski, wstęp Andrzej Zaręba, Wydawnictwo LIBRON, Kraków 2008, ISBN 978-83-7396-671-0.