José Camarón Boronat
 Portret José Camarona pędzla nieznanego artysty. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
José Camarón Boronat – hiszpański malarz.
Pochodził z rodziny o artystycznych tradycjach. Jego ojciec Nicolás Camarón Lloro był rzeźbiarzem, a jego dwaj synowie Manuel i José Camarón y Meliá zostali malarzami. Początkowo uczył się w pracowni rzeźbiarskiej ojca, a po jego śmierci zajął się malarstwem, które bardziej go interesowało. W 1752 r. przeniósł się do Madrytu aby kontynuować naukę. Początkowo zajmował się głównie pejzażem, malował miniatury i kopiował barokowych mistrzów takich jak Tycjan, Peter Paul Rubens, Antoon van Dyck i Bartolomé Murillo[1].
W 1754 r. powrócił do Walencji. W 1762 r. został honorowym członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. W 1765 r. został mianowany dyrektorem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji.
W 1800 r. rozpoczął pracę nad freskami w katedrze w Segorbe, a po jego śmierci freski ukończył jego syn Manuel. Jest również autorem fresków i obrazów w kościele parafialnym w Benicasim, nad którymi pracował w 1776 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Enrique Arias Anglés: Del Neoclasicismo al Impresionismo. Madryt: Ediciones AKAL, 1999, s. 159. ISBN 84-460-0854-8.