Juan Guillermo Ripperdá

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juan Guillermo Ripperdá
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1682
Oldehove

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1737
Tetuan

Hiszpański pierwszy sekretarz stanu
Okres

od 12 grudnia 1725
do 14 kwietnia 1726

Johan Willem Ripperda, VIII baron de Ripperda (ur. 1680 w Oldehove, Groningen (Holandia), zm. 5 listopada 1737 w Tetuan (Maroko)) – słynny awanturnik, który pełnił przez kilka miesięcy funkcję hiszpańskiego pierwszego sekretarza stanu od 12 grudnia 172514 kwietnia 1726.

Jego ojcem był oficer armii holenderskiej Ludolf Luirdt Ripperda (1648-1721).

Polityk holenderski[edytuj | edytuj kod]

Johan Willem Ripperda był deputowanym stanów prowincji Gronigen. Od 1707 roku obywatel miasta Groningen. W 1711 roku został deputowanym Stanów Generalnych Republiki Zjednoczonych Prowincji reprezentując w nich prowincję Groningen.

Polityk hiszpański[edytuj | edytuj kod]

W 1715 roku władze holenderskie wysłał Ripperdę do Madrytu był holenderskim posłem nadzwyczajnym/ambasadorem w Madrycie (w latach 1715-1718), gdzie dostrzegł go Giulio Alberoni. Johan Willem Ripperdá postanowił zmienić imiona na Juan Guillermo Ripperdá i przejść na służbę hiszpańską, w której znajdowało się wówczas wielu cudzoziemców; Francuz Jean Orry, i sam Alberoni – Włoch. W Hiszpanii sprzyjał katolikom.

Ripperda był zwolennikiem aktywnego zniszczenia francusko-brytyjskiego arbitrażu dyplomatycznego w Europie. Zamierzał bezpośrednio w rozmowach z wrogiem – Austrią załatwić problemy, których nie mogli rozwikłać pośrednicy francuscy i brytyjscy. Jego działalność doprowadziła do powstania sojuszu wiedeńskiego (Hiszpania – Austria) i opozycyjnego sojuszu zwanego hanowerskim (Wielka BrytaniaRepublika Zjednoczonych ProwincjiFrancja).

Niełaska[edytuj | edytuj kod]

Do roku 1727 Europa podzieliła się na dwa obozy. Ripperda miał zostać w 1726 roku aresztowany, za doprowadzenie do niebezpiecznej sytuacji międzynarodowej i za niekorzystne warunki traktatów z Wiedniem. (jednak jako pretekstu użyto oskarżeń o malwersacje – standardowego oskarżenia wysuwanego w takich wypadkach). Został on potraktowany jak kozioł ofiarny. Przed nienawiścią swych mocodawców Ripperda schronił się w brytyjskiej ambasadzie. Ambasador William Stanhope, 1. hrabia Harrington zapytał go czy jest podejrzany o jakieś przestępstwo, na co Ripperda odpowiedział, iż boi się jedynie ataku tłumu. Stanhope pozwolił mu na razie zostać w ambasadzie, po czym wystarał się o audiencję u króla Filipa, który pochwalił postępowanie dyplomaty. Kazał mu jedynie obiecać, że nie pozwoli Ripperdzie uciec. Jednak nieco później Rada Kastylii (Consejo de Castilla) uznała, że Ripperda dopuścił się „obrazy majestatu”, i że wyprowadzenie go siłą z ambasady nie będzie sprzeczne z prawem narodów. Uczynił to nazajutrz alkad (alcalde – burmistrz) Madrytu w asyście 60 gwardzistów. Wywiązała się korespondencja, w której strona brytyjska nie zaprzeczyła prawomocności zatrzymania, lecz uchybiono ambasadorowi wywlekając ministra z ambasady, bez wystosowania prośby do Brytyjczyka o wydanie go. Już w XVII wieku obowiązywał w Hiszpanii zakaz poszukiwania azylu w innych miejscach niż sakralne, który to zapis skopiowali Portugalczycy (11 grudnia 1748 roku). Ripperda został zaaresztowany i zamknięty w zamku w Segowii. W 1728 zdołał uciec i wyjechał do Holandii i nawrócił się na protestantyzm a później w Maroku na islam.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Edward Nahlik, Narodziny nowożytnej dyplomacji, Ossolineum Wrocław 1971, s. 185-186.
  • Piotr Napierała, Sir Robert Walpole (1676-1745) – twórca brytyjskiej potęgi, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2008.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]