Julian Pileski
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 Pułk Strzelców Podhalańskich, |
Stanowiska |
kwatermistrz |
Główne wojny i bitwy |
Julian Pileski (ur. 19 listopada 1883 w Kazimierzy Wielkiej, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 19 listopada 1883[1] jako syn Bolesława i Julii z domu Brzech.
Był oficerem c. i k. armii, służąc w stopniu porucznika. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansowany do stopnia kapitana, a następnie 3 maja 1922 mianowany majorem piechoty. W tym stopniu w 1922 był przydzielony do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[2]. Później służył w 6 Pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju. Odbył kurs kwatermistrzowski w Wyższej Szkole Wojennej. Od 1927 do 1929 pełnił funkcję kwatermistrza w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku i równocześnie przydzielony do kadry oficerskiej Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. W tym mieście zamieszkiwał przy ulicy Topolowej 46.
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji (przy zwłokach zostały znalezione pismo Ministerstwa Spraw Wojskowych, legitymacja odznaki Korpusu Kadetów Nr 1, list, pocztówki, portfel)[3].
Upamiętnienie
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[5].
Przypisy
- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 17 kwietnia 2015].
- ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 263, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 5 sierpnia 2014].
Bibliografia
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 482. [dostęp 2015-05-25].
- Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Ludzie związani z Krakowem
- Ludzie związani ze Stryjem
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1885
- Wojskowi związani z Sanokiem
- Wojskowi związani ze Lwowem
- Zmarli w 1940