Julian Pileski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 17:35, 24 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Julian Pileski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1883
Kazimierza Wielka

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

c. i k. Armia,
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich,
6 Pułk Strzelców Podhalańskich,
Korpus Kadetów Nr 1

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Julian Pileski (ur. 19 listopada 1883 w Kazimierzy Wielkiej, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 19 listopada 1883[1] jako syn Bolesława i Julii z domu Brzech.

Był oficerem c. i k. armii, służąc w stopniu porucznika. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansowany do stopnia kapitana, a następnie 3 maja 1922 mianowany majorem piechoty. W tym stopniu w 1922 był przydzielony do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[2]. Później służył w 6 Pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju. Odbył kurs kwatermistrzowski w Wyższej Szkole Wojennej. Od 1927 do 1929 pełnił funkcję kwatermistrza w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku i równocześnie przydzielony do kadry oficerskiej Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. W tym mieście zamieszkiwał przy ulicy Topolowej 46.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji (przy zwłokach zostały znalezione pismo Ministerstwa Spraw Wojskowych, legitymacja odznaki Korpusu Kadetów Nr 1, list, pocztówki, portfel)[3].

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[5].

Przypisy

  1. Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 17 kwietnia 2015].
  2. Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 263, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317. 
  3. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.
  4. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  5. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 5 sierpnia 2014].

Bibliografia