Juliusz Sas-Wisłocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Juliusz Sas-Wisłocki (ur. 11 kwietnia 1909, zm. 3 września 1973 w Krakowie) – polski prawnik, doktor prawa, adwokat, filister i założyciel K! Palestra, działacz i ideolog ONR, monarchista, autor kodeksu honorowego. Wnuk Władysława Ignacego Wisłockiego[1].

Studia prawnicze ukończył w 1931 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował też w Genewie i Bukareszcie. Znał biegle kilkanaście języków: angielski, francuski, niemiecki, rosyjski, włoski, hebrajski, rumuński, bułgarski, czeski, węgierski, ukraiński. Doktorat („Opieka kobiet w prawie papirusów”) pisał na podstawie tekstów staroegipskich. Od 1936 prowadził kancelarię adwokacką. Redagował z Tadeuszem Śmiarowskim pismo „Współczesna Myśl Prawnicza” (miesięcznik Związku Zrzeszeń Młodych Prawników Rzeczypospolitej Polskiej). Przebywając w momencie rozpoczęcia II wojny światowej w Turcji - powrócił do kraju przez Rumunię i Zaleszczyki. Podczas wojny wykładał w Krakowie na tajnych kompletach. Po wojnie pracował naukowo w Krakowie i Warszawie. Politycznie związał się ze Stronnictwem Pracy, a następnie Stronnictwem Demokratycznym[2]. Ostatecznie nie zrobił kariery naukowej. Był członkiem Rady Adwokackiej w Krakowie. W środowisku prawniczym był nazywany „adwokatem adwokatów”[3]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IVa, zach.).

Grób Juliusza Wisłockiego na cmentarzu Rakowickim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J.M. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego. [dostęp 2017-09-24].
  2. A. Meller, Od republikanizmu do monarchizmu. Juliusz Sas-Wisłocki (1909-1973) wobec problemów ustrojowych i społecznych II RP, „Historia i Polityka”, 2011, nr 5 (12), s. 35-36.
  3. W. Pociej, Adwokat dr Juliusz Sas-Wisłocki, „Palestra”, 18, 1974, nr 2 (194), s. 87.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]