Juliusz Studnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Studnicki
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1906
Kniażyce, Polska

Data i miejsce śmierci

3 marca 1978
Warszawa, Polska

Zawód, zajęcie

rysownik, malarz, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Juliusz Studnicki (ur. 14 lipca 1906 w Kniażycach, zm. 3 marca 1978 w Warszawie) – polski malarz, rysownik, pedagog. Uprawiał malarstwo ścienne, sztalugowe i rysunek.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Juliana (1865–1946), dzierżawcy dóbr Kniażyce, a następnie pracownika Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Florianka” w Przemyślu, i Zdzisławy Pauliny Dembińskiej (1870–1952), bratem Franciszka. W latach 1924–1929 studiował w ASP w Krakowie w pracowniach Józefa Mehoffera, Wojciecha Weissa, Karola Frycza oraz Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, z którym przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1931 współzałożył grupę Pryzmat, z którą wystawiał do 1937. Od 1932 był nauczycielem rysunku i techniki reklamy w Gimnazjum Benedyktynek i w Gimnazjum Kupieckim w Przemyślu. W 1937 odbył półroczne studia u Józefa Pankiewicza w Paryżu.

W czasie II wojny światowej był więziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, dzięki staraniom rodziny został zwolniony.

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie (listopad 1929). Od lewej: Juliusz Studnicki, NN, Maria Szulczewska de Regibus, Marek Żuławski, asystent Jan Sokołowski, Michał Siemiradzki, prof. Felicjan Kowarski, Jan Wodyński, Maria Rużycka.

W 1945 pracował w krakowskim Związku Polskich Artystów Plastyków jako referent mieszkaniowy[1]. Tego samego roku osiedlił się w Sopocie, gdzie współorganizował PWSSP, następnie przeniesioną do Gdańska. W latach 1945–1962 kierował Pracownią Malarstwa na Wydziale Malarstwa. W latach 1949–1950 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa. Był inicjatorem Festiwalu Sztuk Plastycznych w Sopocie, współautorem i wykonawcą polichromii zabytkowych kamienic przy ul. Długiej i Długim Targu w Gdańsku, w 1957 na Dworcu PKP w Gdyni oraz zespołu staromiejskiego w Warszawie. Od 1 lutego 1962 był też profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1963 zamieszkał na stałe.

Od 1936 był mężem malarki Krystyny Łada-Studnickiej[1].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B35-5-20)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Grób Juliusza Studnickiego na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Państwowa Nagroda Plastyczna III stopnia - zespołowa (1952)
  • Państwowa Nagroda Plastyczna II stopnia - zespołowa za projekty i realizacje polichromii Starego i Nowego Miasta w Warszawie (1953)
  • Państwowa Nagroda Plastyczna - indywidualna za twórczość w latach 1945–1955 (1955)
  • nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1965)
  • Państwowa Nagroda II stopnia (1970)

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W Gminnym Ośrodku Kultury, Sportu i Rekreacji w Chmielnie znajduje się Izba Pamięci Juliusza Studnickiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c STUDNICKI JULIUSZ – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2021-12-09].
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.