Jurij Łużkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurij Łużkow
Ю́рий Миха́йлович Лужко́в
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jurij Michajłowicz Łużkow

Data i miejsce urodzenia

21 września 1936
Moskwa

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 2019
Monachium

mer Moskwy
Okres

od 6 czerwca 1992
do 28 września 2010

Przynależność polityczna

Jedna Rosja

Poprzednik

Gawrił Popow

Następca

Władimir Riesin (p.o.)

podpis
Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie nauki i techniki Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie literatury i sztuki Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” I klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi wojskowe” Order Honoru Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Gwiazdy Polarnej (Mongolia) Order Przyjaźni Narodów (Białoruś) Order Franciszka Skaryny (Białoruś) Order św. Mesropa Masztoca Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Kawaler Orderu Narodowego Cedru (Liban) Order Bawarski Zasługi Order „Danaker” Złoty Order Olimpijski
Strona internetowa

Jurij Michajłowicz Łużkow (ros. Ю́рий Миха́йлович Лужко́в, ur. 21 września 1936 w Moskwie, zm. 10 grudnia 2019 w Monachium[1]) – rosyjski polityk, w latach 1992–2010 mer Moskwy[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem stolarza, który przeprowadził się z okolic Tweru do Moskwy. Studiował w Instytucie Przemysłu Petrochemicznego i Gazowniczego w Moskwie. W latach studiów pracował jako dozorca i ładowacz. W połowie lat 70. XX wieku wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Pod koniec lat 80. XX wieku zrezygnował z pracy w przemyśle i został zatrudniony w urzędzie miejskim w Moskwie[3].

W 1992 roku dostał nominację na stanowisko burmistrza stolicy od pierwszego prezydenta Rosji Borysa Jelcyna. Po raz pierwszy wybrano go na stanowisko mera Moskwy w 1996 roku. Głosowało na niego wówczas 90% mieszkańców Moskwy. W 1999 roku Łużkow był rywalem Władimira Putina do fotela prezydenta Rosji pod koniec kadencji Borysa Jelcyna. W tym samym roku, znów wygrał wybory uzyskując 71,5% głosów wyborców. W 2001 roku był jednym z liderów i założycieli partii Jedna Rosja. W 2003 roku po raz kolejny został merem z poparciem 75% głosów[potrzebny przypis]. W 2005 roku pojawiły się kontrolowane przecieki z Kremla, że prezydent Putin zamierza usunąć Łużkowa ze stanowiska mera Moskwy. Głosił ksenofobiczne hasła zwłaszcza w stosunku do ludzi z Kaukazu. W 2008 roku został uznany za persona non grata na Ukrainie po tym, jak opowiedział się za przyznaniem Rosji Sewastopola[4]. 28 września 2010 roku został odwołany ze stanowiska mera Moskwy[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. W 1958 roku poślubił Marinę Baszyłową, z którą miał dwóch synów. Po jej śmierci (w 1988 roku) związał się z Jeleną Baturiną, która później została uznana za najbogatszą kobietę w Rosji. Pobrali się w 1991 roku, mają dwie córki (ur. 1992 i 1994). Po odwołaniu ze stanowiska mera Moskwy wyjechał wraz z żoną i córkami do Wielkiej Brytanii[6].

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[7].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony m.in. Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” I, II i III klasy, Orderem Zasług Wojskowych, Orderem Honoru, Orderem Lenina oraz Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. Był też laureatem Nagrody Państwowej ZSRR.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]