Jurijs Hudjakovs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurijs Hudjakovs
Data urodzenia

16 lutego 1969

Wzrost

196 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
–1990 FK Daugava Ryga
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990 RAF Jelgava
1991 FK Pārdaugava/NSS
1992–1993 FK Kompar-Daugava 18 (10)
1993 Metałurh Zaporoże 1 (0)
1993–1994 Gällivare SK 19 (6)
1994–1996 Nieftiechimik Niżniekamsk 47 (5)
1996 Zagłębie Lubin 4 (0)
1997 Sokół Tychy 0 (0)
1997 FK Ventspils 21 (4)
1998–2000 Kaskö IK 61 (7)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992  Łotwa 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012– Łotwa U-17 (asystent)
2013–2014 FK Daugava Ryga-2/Šitika
2014 SFK United
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jurijs Hudjakovs (ros. Юрий Владимирович Худяков, Jurij Władimirowicz Chudiakow; ur. 16 lutego 1969) – łotewski piłkarz rosyjskiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika, reprezentant Łotwy, trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu FK Daugava Ryga[1]. W 1990 roku rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w RAF Jelgava, z którą rywalizował we Wtorajej Nizszajej Lidze ZRRR oraz w Baltic League[2]. W sezonie 1991 był zawodnikiem FK Pārdaugava/NSS (Mistrzostwa Łotewskiej SRR). W 1992 roku, po zmianie nazwy klubu FK Kompar-Daugava, wziął z nim udział w premierowym sezonie łotewskiej Virslīgi i z 10 zdobytymi bramkami został najlepszym strzelcem zespołu i piątym strzelcem całych rozgrywek. Latem 1993 roku przeniósł się on do ukraińskiego Metałurha Zaporoże, dla którego rozegrał jedno spotkanie w Wyszczej Lidze w meczu przeciwko Zorii Ługańsk (1:1)[3]. W sezonie 1994 występował w szwedzkim Gällivare SK[1], z którym dotarł do baraży o awans do Division 1[4].

Przed sezonem 1995 Hudjakovs podpisał kontrakt z Nieftiechimikiem Niżniekamsk. Spędził w tym klubie 1,5 roku jako gracz podstawowego składu, rozgrywając w tym czasie 47 ligowych meczów na poziomie PFL[5]. Jesienią 1996 roku przeszedł do Zagłębia Lubin prowadzonego przez Mirosława Dragana[5][6]. 15 września 1996 zadebiutował w I lidze w wygranym 3:2 meczu przeciwko GKS Bełchatów, w którym został zmieniony w 60. minucie przez Radosława Jasińskiego. W rundzie jesiennej sezonu 1996/97 zanotował łącznie 4 ligowe występy oraz 2 spotkania w ramach Pucharu Polski[5][7]. Na początku 1997 roku odszedł do Sokoła Tychy, gdzie nie zaliczył żadnego oficjalnego występu i z powodu bankructwa klubu zmuszony był odejść przed zakończeniem rozgrywek[5]. Przed rozpoczęciem sezonu 1997 zasilił nowo powstały FK Ventspils, dla którego rozegrał na poziomie Virslīgi 21 spotkań i zdobył 4 gole[8][9]. W latach 1998–2000 grał w półzawodowym fińskim zespole Kaskö IK (Kakkonen), po czym zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

26 maja 1992 zaliczył jeden występ w reprezentacji Łotwy w towarzyskim spotkaniu przeciwko Malcie w Ta' Qali, zakończonym porażką 0:1.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się szkoleniem grup młodzieżowych w Šitika Futbola skola w Rydze (2000–2016)[1]. W 2012 roku został zatrudniony przez LFF na stanowisku asystenta trenera Igorsa Stepanovsa w reprezentacji Łotwy U-17[1][10][11]. W grudniu tego samego roku otrzymał od LFF wyróżnienie dla najlepszego młodzieżowego trenera roku na Łotwie[12]. W latach 2013–2014 był trenerem rezerw FK Daugava Ryga (1. līga), występujących pod nazwą FK Daugava Ryga-2/Šitika[1][10]. W sezonie 2014 prowadził pierwszoligowy klub SFK United, będący reprezentacją Šitika Futbola skoli[13][14]. Od sierpnia 2017 roku pracuje w FK Rīgas Futbola skola[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f RFS treneru korpusu papildina J. Hudjakovs. rigasfs.lv. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  2. ↑ Baltic League 1990. rsssf.com. [dostęp 2019-10-15]. (ang.).
  3. ↑ В чемпионате Украины. fcmetalurg.com. [dostęp 2019-10-15]. (ros.).
  4. ↑ Division 2 (3rd level) 1994. home.swipnet.se. [dostęp 2019-10-15]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Nie jest łatwo wyłowić dobrego Łotysza! Od Osša po Rudņevsa, czyli najgorsi i najlepsi Łotysze w Ekstraklasie. 2x45.info. [dostęp 2019-10-15]. (pol.).
  6. ↑ Łotysze w Ekstraklasie – wypały czy niewypały transferowe?. igol.pl. [dostęp 2019-10-15]. (pol.).
  7. ↑ Jurijs Hudjakovs. zaglebie.org. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).
  8. ↑ Futbols pilsētā: Ventspils futbola vēsture (nobeigums). delfi.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  9. ↑ Futbolistiem sākas kārtējā cerību sezona. diena.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  10. ↑ a b Jurijs Hudjakovs. daugavariga.com. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  11. ↑ Latvijas U-17 jauniešu futbola izlase startēs turnīrā Lietuvā. lff.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  12. ↑ Aleksandrs Cauņa jau otrreiz atzīts par Latvijas gada labāko futbolistu. jauns.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  13. ↑ SFK United. lff.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  14. ↑ 1. līga: "Gulbenei" un "Ogrei" minimālas uzvaras. sportacentrs.com. [dostęp 2019-10-23]. (łot.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jurijs_Hudjakovs&oldid=70526547”