Juryj Chadyka
| Pełne imię i nazwisko |
Juryj Wiktarawicz Chadyka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zastępca przewodniczącego Białoruskiego Frontu Ludowego | |
| Okres |
od 1988 |
| Przynależność polityczna | |
Juryj Wiktarawicz Chadyka (biał. Юрый Віктаравіч Хадыка; ur. 23 czerwca 1938 w Mińsku, zm. 11 września 2016 w Denver) – białoruski polityk, wiceprzewodniczący Białoruskiego Frontu Ludowego. 9 kwietnia 2002 roku został skazany na 10 dni aresztu za organizację demonstracji w rocznicę odzyskania niepodległości. Na znak protestu podczas pobytu w więzieniu prowadził głodówkę. Podczas wyborów parlamentarnych w 2004 roku był jednym z organizatorów protestów w Mińsku przeciwko prezydentowi Łukaszence.
Wiosną 1996 roku[1] Chadyka wraz z Wiaczasłauem Siuczykiem został aresztowany za udział w demonstracji „Czarnobylska Droga”[2]. Uważa się, że byli oni drugimi w historii ofiarami prześladowań politycznych ze strony prezydenta Alaksandra Łukaszenki (pierwszym był poeta Sławamir Adamowicz). Byli oni także jednymi z pierwszych w epoce Łukaszenki, którzy podjęli motywowaną politycznie głodówkę protestacyjną. Na prośbę matki Siuczyka opozycyjna deputowana Rady Najwyższej Ludmiła Hraznowa przeprowadziła wśród parlamentarzystów zbiórkę podpisów pod apelem o ich uwolnienie. Przedsięwzięcie miało sens, ponieważ białoruski parlament nie był jeszcze wówczas całkowicie uzależniony od prezydenta. Zebrano wówczas ponad 50 podpisów, głównie opozycyjnych deputowanych[1]. Sprawa Chadyki została zamknięta wiosną 1997 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Alaksandr Tamkowicz: Людміла Гразнова. Nowy Czas, 2010-06-25. [dostęp 2020-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-24)]. (biał.).
- ↑ Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1206.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991–2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).