Józef Joachim Grzyb

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Joachim Grzyb
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1895
Lwów

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty (LP),
5 Pułk Piechoty Legionów,
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich,
58 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa,
Obrona Lwowa 1939

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Józef Joachim Grzyb (ur. 20 marca 1895 we Lwowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – legionista, kawaler Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Józef Joachim Grzyb był synem Feliksa i Anieli z domu Riedel, urodził się we Lwowie. Przed wybuchem I wojny światowej należał do Związku Strzeleckiego. W 1914 roku wstąpił do Legionów, walczył w 1 pułku piechoty Legionów Polskich. W 1915 r. został ranny. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim.

W 1918 roku wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego, został przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej najpierw jako dowódca plutonu, a następnie kompanii. Za walkę pod Otrożanami odznaczony Krzyżem Virtuti Militari nr 356.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku służył w 58 pułku piechoty, a od 1924 w 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich. W 1927 roku został przeniesiony do rezerwy.

W czasie mobilizacji w 1939 roku został powołany do wojska, walczył w kampanii wrześniowej 1939. Był dowódcą kompanii w czasie obrony Lwowa, po 22 września dostał się do niewoli radzieckiej.

Józef Joachim Grzyb w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[1]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  2. Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 153.
  • Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. ,;
  • Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 224, 358;
  • Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 32, 427;
  • Ogrody Wspomnień – Józef Joachim Grzyb [dostęp 2012-05-26]