Józef Kajetan Ossoliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:57, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Józef Kajetan Ossoliński
Ilustracja
Herb
Ossoliński Hrabia
Rodzina

Ossolińscy herbu Topór

Data urodzenia

1758

Data śmierci

1834

Ojciec

Aleksander Maciej Ossoliński

Matka

Benedykta Antonina Loewendal

Żona

Teresa Miączyńska (z d. Rafałowicz), Maria Barbara Zaleska, Katarzyna Grabieńska.

Dzieci

Konstancja Ossolińska, Wiktor Maksymilian Ossoliński.

Józef Kajetan Ossoliński herbu Topór (ur. 1758 - zm. 15 kwietnia 1834 w Wyszkowie) – hrabia w Królestwie Kongresowym w 1820 roku[1], kasztelan podlaski od 1790, senator Królestwa Kongresowego w latach 1822-1824 i starosta sandomierski w 1781 roku, od 1780 roku wielokrotny poseł z ziemi drohickiej oraz poseł, członek konfederacji targowickiej, powołany przez konfederację generalną koronną w 1792 roku na asesora w jurysdykcji marszałkowskiej koronnej[2], kolekcjoner dzieł sztuki.

Pochodzenie

Jego ojciec Aleksander Maciej Ossoliński (zm. w 1804 r. w Rudce) był miecznikiem wielkim koronnym, starostą sokołowskim drohickim, sulejowskim, a matką była Benedykta Antonina Loewendal (1735 - 1778). Natomiast jego dziadkiem był kasztelan gostyński Jan Stanisław Ossoliński (1689 - 1770). Miał siostrę Annę Ossolińską (1759-1843) i brata Jan Onufrego Ossolińskiego (1760-1812)

Józef Kajetan Ossoliński jako dziedzic

Był dziedzicem klucza Rudka, Starej Wsi i Czerniakowa (dzielnica Warszawy) Wykupił od Ledóchowskich rodzinny Ossolin, już bez renesansowego zamku fundacji kanclerza Jerzego Ossolińskiego, który zburzyli Ledóchowscy. Był dwukrotnie żonaty po raz pierwszy w Teresą Miączyńską (ur.1760) - z d. Rafałowicz rozwiedzioną z Kajetanem Miączyńskim, a w 1781 roku z Marią Barbarą Zaleską, lecz po rozwodzie z nią w 1802 roku, poślubił Katarzynę Grabieńską (ur. 1780 r.) i miał z nią syna Wojciecha Grzegorza Ossolińskiego (1796-1842)

Z drugiego małżeństwa z Zaleską miał córkę Konstancję Ossolińską (ur. 1783 w Rudce - 7 grudnia 1868)-generałową, i syna, Wiktora (1790-1860). Żona Maria Barbara Zaleska (1760-1813) w 1781 r. wniosła mu w posagu dobra Grodzisk, Siemiony i Rejowiec w lubelskim.

Działalność polityczna i kariera

W 1782 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. Był posłem na sejm 1782 roku z województwa sandomierskiego[4]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[5]. Po przystąpieniu króla do Targowicy, Józef Kajetan wspólnie z kilkoma posłami z Podlasia, w 1792 roku, wstąpił do konfederacji. Wspierał też w 1794 r. materialnie powstanie kościuszkowskie, w którym jego brat wystawił swój oddział powstańczy.

Po rozwiązaniu Księstwa Warszawskiego wspołorganizował powstanie Królestwa Polskiego. Od 1822 roku zasiadał w senacie Królestwa Polskiego jako senator-kasztelan, ale po dwóch latach zrezygnował z tej funkcji.

Fundator i kolekcjoner obrazów

Zasłynął jako kolekcjoner i twórca galerii obrazów w pałacu zwanym "na Tłumackiem" w Warszawie, gdzie umieścił dzieła sztuki odkupione od króla Stanisława Poniatowskiego.

W należącym do niego Rejowcu koło Chełma wybudował cerkiew unicką i pałac dla swej córki Konstancji przyszłej dziedziczki tej miejscowości.

Przypisy

  1. ↑ Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]
  2. ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 141.
  3. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 189.
  4. ↑ Dyaryusz seymu wolnego ordynaryinego warszawskiego szescio=niedzielnego Roru[!] Panskiego MDCCLXXXII, [b.n.s].
  5. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Kajetan_Ossoliński&oldid=51704773”