Józef Klemens Wittelsbach
| |
| Data urodzenia |
5 grudnia 1671 |
|---|---|
| Data śmierci |
12 listopada 1723 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Liège | |
| Okres sprawowania |
1694-1723 |
| Arcybiskup Kolonii | |
| Okres sprawowania |
1688-1723 |
| Wyznanie | |
| Sakra biskupia |
1683 |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Klemens Wittelsbach (ur. 5 grudnia 1671 Monachium – zm. 12 listopada 1723 Bonn) – książę bawarski, elektor i arcybiskup Kolonii, biskup Hildesheim, Ratyzbony, Fryzyngi, Liège.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Ferdynanda Marii Wittelsbacha, elektora Bawarii, i jego żony Adelajdy Henrietty Sabaudzkiej. Jego dziadkami byli: elektor Bawarii Maksymilian I i arcyksiężniczka austriacka Maria Anna Habsburg oraz Wiktor Amadeusz I, książę Sabaudii i Krystyna Maria Burbon księżniczka francuska.
Od młodości był przygotowywany do stanu duchownego. 9 lipca 1683 roku został biskupem koadiutorem Ratyzbony. Rok później, 27 listopada 1684 został mianowny biskupem koadiutorem Fryzyngii. 4 listopada 1685 roku, po śmierci Alberta Zygmunta Wittelsbacha biskupa Ratyzbony i Fryzyngii został jego następcą. W 1685 został mianowany koadjutorem probostwa Berchtesgaden.
Po śmierci Maksymiliana Henryka Wittelsbacha, od 19 lipca 1688 roku arcybiskup Kolonii, książę Westfalii, pan Vest Reclinghausen, książę-elektor, arcykanclerz Włoch i książę-proboszcz Berchtesgaden. Jego kandydaturę poparł zarówno cesarz Leopold I Habsburg jak i papież Innocenty XI. Jego wybór był jedną z przyczyn wybuchu Wojny o Palatynat.
29 września 1693 ustanowił, jako książę bawarski, Order św. Michała stając się jego pierwszym Wielkim Mistrzem[1].
18 stycznia 1694 został mianowany biskupem koadiutorem Hildesheim, cztery miesiące później 20 kwietnia 1694 został biskupem Liège. 29 września 1694 roku zrezygnował z funkcji biskupa Fryzyngii. 13 sierpnia 1702 roku został wybrany biskupem Hildesheim. W 1716 roku zrezygnował z funkcji biskupa Ratyzbony.
Krótko przed wybuchem wojny o sukcesję hiszpańską podpisał porozumienie z Francją. W 1702 roku musiał opuścić Bonn które zajęte zostało przez wojska cesarza. Józef wraz ze swoimi żołnierzami uciekli na wygnanie do Namur, następnie przebywał w Lille, Valenciennes, Cambrai. Powrócił do Bonn w 1715 roku.
24 grudnia 1706 otrzymał święcenia kapłańskie, zaś 1 maja 1707 otrzymał święcenia biskupie. Święcenia te nie przeszkadzały mu w posiadaniu kochanki i dzieci. Z Konstanze de Grousselier miał syna Jean Baptiste Victor de Grosberg-Bavière (1706–1768) oraz córkę Levin Antoine de Grosberg-Bavière (1710-1757). Ponadto z Anna Franciszką de Louchier miał syna Emanuela.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maximilian Gritzner: Handbuch der Ritter- und Verdienstorden aller Kulturstaaten der Welt. Lipsk, 1893, s. 24