Józef Maciąg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 10:07, 21 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Józef Maciąg
Wala, Nash
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data urodzenia

1914

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 1943
Luka

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie II RP, Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Józef Maciąg ps. Wala, Nash (ur. 1914[1], zm. 11 grudnia 1943) – kapitan Wojska Polskiego[2], uczestnik II wojny światowej, dowódca polskiego oddziału partyzanckiego w Jugosławii.

Życiorys

Był synem Michała Maciąga, żołnierza I wojny światowej i Chorwatki Rozalii Dokić. Wychowywał się w Białej Podlaskiej.

W stopniu podporucznika służył w kampanii wrześniowej jako żołnierz w 34 Pułku Piechoty[3]. Walczył pod Kockiem[4] i w obronie Brześcia. Po kampanii wrześniowej działał w ramach tworzącego się Państwa Podziemnego. Zmuszony do opuszczenia kraju[3], przedostał się przez Rumunię, Węgry i Jugosławię do Mandatu Palestyny, gdzie zaciągnął się do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W 1943 roku wstąpił do brytyjskiej Special Operations Executive i po przeszkoleniu został zrzucony 15 czerwca 1943 roku[4] na Homalijskiej Planinie we wschodniej Serbii, gdzie organizował szlak kurierski Rumunia – Jugosławia – Albania, walczył w partyzantce[2], organizował polski oddział partyzancki działający u boku Czetników i miał wspierać łączność rządu londyńskiego z Polską. Łącznie zorganizowano z przebywających wśród Czetników Polaków kompanię. Początkowo oddział miał być zorganizowany i przygotowany do ewakuacji po lądowaniu Aliantów w Jugosławii, a od jesieni miał pozwolenie na działalność partyzancką[5].

Maciąg poległ w walce 11 grudnia 1943 roku we wsi Luka[6][5] wraz z członkami brytyjskiej misji wojskowej, gdy Czetnicy wskazali jego siedzibę Niemcom[5]. Pochowany na Wojskowym Cmentarzu Angielskim w Belgradzie[7].

Pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari V Klasy[2].

Przypisy

Bibliografia