Józef Pazdur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Pazdur
Biskup tytularny Ulcinium
Ilustracja
Unxit et misit
Namaścił i posłał
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1924
Wola Skrzydlańska

Data i miejsce śmierci

7 maja 2015
Wrocław

Miejsce pochówku

cmentarz św. Wawrzyńca we Wrocławiu

Biskup pomocniczy wrocławski
Okres sprawowania

1985–2000

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

3 czerwca 1950

Prezbiterat

23 grudnia 1951

Nominacja biskupia

18 grudnia 1984

Sakra biskupia

12 stycznia 1985

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 stycznia 1985

Miejscowość

Wrocław

Miejsce

archikatedra św. Jana Chrzciciela

Konsekrator

Henryk Gulbinowicz

Współkonsekratorzy

Jerzy Ablewicz
Tadeusz Rybak

Józef Pazdur (ur. 22 listopada 1924 w Woli Skrzydlańskiej, zm. 7 maja 2015 we Wrocławiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1985–2000, od 2000 biskup pomocniczy senior archidiecezji wrocławskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 listopada 1924 w Woli Skrzydlańskiej. Od 1927 do 1934 dorastał we Francji, dokąd wyemigrowali jego rodzice. W latach 1937–1939 ukończył dwie klasy w I Gimnazjum im. Jana Długosza w Nowym Sączu. Podczas wojny kształcił się w Górskiej Szkole Rolniczej w Łososinie Górnej (1940–1942) oraz na tajnych kompletach gimnazjalnych, gdzie ukończył 3 i 4 klasę i uzyskał konspiracyjną małą maturę (1942–1944), następnie pomagał w pracach w rodzinnym gospodarstwie rolnym. W latach 1945–1946 uczył się w Gimnazjum i Liceum Ojców Cystersów w Szczyrzycu, uzyskując w 1946 świadectwo dojrzałości. W międzyczasie był nauczycielem w Gminnej Szkole Rolniczej w Słupi[1].

W 1946 podjął studia agronomiczne na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej. W latach 1947–1952 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Święcenia subdiakonatu otrzymał przez posługę arcybiskupa metropolity poznańskiego Walentego Dymka, natomiast na diakona wyświęcił go 3 czerwca 1950 biskup pomocniczy kielecki Franciszek Sonik. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 grudnia 1951 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu prymas Polski Stefan Wyszyński. Studiował teologię życia wewnętrznego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Dalsze studia odbywał od 1959 w Rzymie, w Instytucie Życia Wewnętrznego przy Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i w Papieskim Instytucie Duchowości Teresianum. W 1965 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim otrzymał licencjat z teologii dogmatycznej[1].

Pracował jako wikariusz w parafiach św. Jana Ewangelisty w Oleśnicy (1952) i św. Józefa w Świdnicy (1971–1972). W latach 1972–1974 był proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Chojnowie. W latach 1952–1953 administrował majątkami kościelnymi w Trestnej i Wojszycach. Od 1953 do 1956 pełnił funkcję wychowawcy Scholi Cantorum przy archikatedrze wrocławskiej. Był także katechetą w szkole muzycznej we Wrocławiu. W 1971 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości[1].

W latach 1955–1956 był pomocnikiem ojca duchownego, a w latach 1965–1971 i 1974–1985 ojcem duchownym we wrocławskim seminarium duchownym. Podjął w nim wykłady z teologii życia wewnętrznego. Na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu został mianowany starszym wykładowcą i również objął wykłady z teologii życia wewnętrznego[1].

18 grudnia 1984 decyzją papieża Jana Pawła II został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej ze stolicą tytularną Ulcinium. Święcenia biskupie otrzymał 12 stycznia 1985 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. Udzielił mu ich Henryk Gulbinowicz, arcybiskup metropolita wrocławski, któremu asystowali Jerzy Ablewicz, biskup diecezjalny tarnowski, i Tadeusz Rybak, biskup pomocniczy wrocławski[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa z Listu św. Pawła do Galatów: „Unxit et misit” (Namaścił i posłał)[2][3]. Objął urząd wikariusza generalnego archidiecezji. W kurii metropolitalnej został opiekunem Duszpasterstwa Duszpasterzy i przewodniczącym Referatu ds. Życia Konsekrowanego. Wszedł w skład Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W 1985 zostały mu powierzone obowiązki dyrektora Archiwum Archidiecezjalnego, Biblioteki Kapitulnej i Muzeum Archidiecezjalnego[1]. Został mianowany kanonikiem gremialnym wrocławskiej kapituły archikatedralnej, w której w latach 1992–2000 pełnił funkcję prepozyta[1][4]. 16 listopada 2000 Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji wrocławskiej[5].

W ramach prac Episkopatu Polski został członkiem Komisji ds. Duchowieństwa i Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy. Wszedł w skład Zarządu Towarzystwa Pomocy im. Brata Alberta[1]. W latach 1997–2003 przez dwie kadencje był prezydentem Dortmundzko-Wrocławskiej Fundacji Partnerstwa Międzyparafialnego im. św. Jadwigi Śląskiej, po czym objął funkcję honorowego prezydenta fundacji[1][6]. Ufundował i wzniósł sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady i Mądrości Serca w Sulistrowiczkach[3].

Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego wrocławskiego Jana Tyrawy (1988)[7] i biskupa diecezjalnego świdnickiego Ignacego Deca (2004)[8].

Zmarł 7 maja 2015 we Wrocławiu[9]. Pochowany został 11 maja 2015 w grobowcu biskupów wrocławskich na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu[10].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2006 otrzymał honorowe obywatelstwo Sobótki[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 112–113. ISBN 83-7052-900-3.
  2. Józef Pazdur na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2016-12-27].
  3. a b Wrocław: 25-lecie sakry bp. Józefa Pazdura. ekai.pl (arch.), 2010-01-12. [dostęp 2014-08-09].
  4. Wrocław: bp Tyrawa nowym prepozytem wrocławskiej kapituły katedralnej. ekai.pl (arch.), 2001-01-23. [dostęp 2020-06-07].
  5. Rinuncia dell’Ausiliare di Wrocław (Polonia). press.vatican.va, 2000-11-16. [dostęp 2014-08-09]. (wł.).
  6. Nowy prezydent Dortmundzko-Wrocławskiej Fundacji Partnerstwa Międzyparafialnego. ekai.pl (arch.), 2003-05-06. [dostęp 2020-06-07].
  7. K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 152. ISBN 83-7052-900-3.
  8. Józef Pazdur. catholic-hierarchy.org, 2014-08-09. (ang.).
  9. Zmarł bp Józef Pazdur (1924–2015). episkopat.pl (arch.), 2015-05-07. [dostęp 2016-12-27].
  10. Pogrzeb śp. biskupa Józefa Pazdura. ekai.pl (arch.), 2015-05-11. [dostęp 2020-06-07].
  11. Uchwała Nr XLVIII/340/06 Rady Miejskiej w Sobótce. bip.sobotka.pl, 2006-10-26. [dostęp 2014-08-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]